Τον Στεντόφ τον γνωρίζω χρόνια. Τον αντάμωσα στα Σκόπια, όταν γύριζα μια ταινία για τους Αδερφούς Μανάκια. Δε βλεπόμαστε, βέβαια, παρά σπάνια. Ομως, όταν συμβαίνει κάποιο σημαντικό γεγονός, που αφορά στην περιοχή, αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο, σηκώνουμε το τηλέφωνο. Ανταλλάσσουμε απόψεις, συμφωνούμε, διαφωνούμε. Τις περισσότερες φορές, κλείνουμε το τηλέφωνο ευχαριστημένοι. Είναι, όμως, και άλλες, που λέμε, «πάει τέλειωσε η σχέση μας». Μετά, βέβαια, από κάποιο διάστημα, με κάποια σοβαρή ή και μικρή αφορμή, σηκώνουμε το ακουστικό. Την τελευταία κουβέντα που είχαμε, ήταν για την «αναγνώριση». «Σε πείραξε;», με ρώτησε. «Με πείραξε που τσίμπησε ο κόσμος», του είπα. «Εδώ σήκωσαν σημαίες!». «Εμείς παλιότερα είχαμε φορέσει στον Κάρτερ φουστανέλα». «Θα μας βάλουν να σφαχτούμε!». «Στο χέρι μας είναι να το αποφύγουμε», του είπα.

Εχτές, λοιπόν, το απόγευμα, «γκρινγκ» το τηλέφωνο. «Τι είναι αυτά;», μου λέει. «Τους ξέρεις, τώρα, τους Αμερικάνους!». «Ρε, παιδί μου, εδώ σφαδάζουνε στο κλάμα. Οι μισοί κλαίνε, γιατί η ταινία τον δείχνει Ελληνα και οι άλλοι μισοί, γιατί τον δείχνει ομοφυλόφιλο». «Εμείς, βέβαια, δεν κλαίμε, αλλά κάπου μας έθιξε το ζήτημα! Κυρίως όσοι δεν έχουνε διαβάσει ιστορία». «Εβλεπα την ταινία και δίπλα μου ένας νεαρός έτρωγε το κάθισμα. "Τι συμβαίνει;", τον ρωτάω. "Τι να συμβαίνει", μου λέει, "δε βλέπεις; Ο Αλέξανδρος πούστης! Μαζεύεται το αίμα μου στο κεφάλι". Ακου, φίλε μου, μαζεύεται το αίμα του στο κεφάλι, γιατί ο Αλέξανδρος τα "έχει" με τον Ηφαιστίωνα και δε μαζεύεται που πήρε ένα σπαθί και δεν άφησε μύγα στο διάβα του! Ξέρεις τι μου είπε όταν τον ρώτησα; "Αυτό το αντέχω. Το άλλο, όμως...". Κατάλαβες; Αντέχει τις σφαγές, τους βιασμούς και τις καταστροφές και δεν αντέχει μια παρδαλή ερωτική σχέση. Λες και ήταν ο πρώτος...».

Ξέχασα να σας πω πως ο Στεντόφ είναι σεναριογράφος. «Ρε», του λέω, «θα σου φάει τα λεφτά η τηλεφωνία. Δυο ώρες μιλάμε»! «Δεν πληρώνω», μου απαντάει. «Σου τηλεφωνώ από τα γραφεία του εισαγωγέα της ταινίας. Εχω βαλθεί να τον φτωχύνω! Δεν μπορεί αυτός να κόβει μονέδα και οι Μακεδόνες με αναγνώριση ή χωρίς αναγνώριση να τρώνε τα καθίσματα. Θα πρέπει να πληρώσει και αυτός φόρο υποτέλειας. Να πάρει το λογαριασμό και να του ανέβει κι αυτού το αίμα στο κεφάλι!».