Για την πρόσφατη απώλεια του σπουδαίου συνθέτη, δημιουργού και πολύπλευρου μουσικού, Νικηφόρου Ρώτα που «έφυγε» στις 17 Νοέμβρη, στα 75 του χρόνια, ο φίλος και μαθητής του, Θανάσης Καραγιάννης απέστειλε στο «Ρ» την παρακάτω «επιστολή - κατευόδιο»:

«Αγαπητέ μου δάσκαλε και φίλε,

Καλό κατευόδιο! Εσύ έφυγες, αλλά μείναμε εμείς, που και ακούμε και βλέπουμε τόσα και τόσα γύρω μας, που μας στενοχωρούν και μας οργίζουν. Ενιωθες τυχερός, όπως μου έλεγες, που δεν άκουγες καλά, γιατί έτσι γλίτωνες από κάθε είδους "ηχορυπάνσεις", ακόμη και μουσικές (χωρίς ή με εισαγωγικά). Είμαστε πολλοί στο ξόδι σου, στο Α΄ Νεκροταφείο της Αθήνας, το πρωί του συννεφιασμένου και βροχερού Σαββάτου, της 20ής Νοέμβρη 2004. Ηταν η οικογένειά σου, οι συγγενείς και φίλοι σου. Να 'ναι όλοι καλά να σε θυμούνται.

Η απλότητά σου, που σκορπούσε γύρω σου μεγαλείο, η αξιοπρέπεια και η ανθρωπιά σου, προσωπικά, φαντάζομαι και σε άλλους, θα μείνουν παρακαταθήκη για τη δική μας πορεία στη ζωή. Υπήρξες φωτεινό πρότυπο και δάσκαλος με το ήθος σου, τα υψηλά ιδανικά που πρέσβευες για την κοινωνία, τον άνθρωπο, την τέχνη και ιδιαίτερα για τη μουσική.

Η αξιοπρέπειά σου δε σου επέτρεψε να συμβιβαστείς ποτέ, για να σε προβάλλουν οι κάθε είδους εταιρίες (μουσικές, κυβερνητικές κ.ά.) ως συνθέτη μεγάλης αξίας και εμβέλειας που ήσουν. Ησουν ακέραιος στις ιδέες σου. Δε λοξοδρόμησες ούτε κεραία, δε συμβιβάστηκες μέχρι το τέλος, αν και λένε "το χρήμα πολύ μίσησαν, τη δόξα ουδείς". Ούτε δέχτηκες την εκμετάλλευση και τις εκπτώσεις στην ποιότητα, όταν κάποιοι τεχνηέντως, όπως συμβαίνει, "προτείνουν" έμμεσα στον κάθε καλλιτέχνη, για να ενσωματωθεί στο σύστημα, στην εμπορική λογική και στο πολιτικό αλισβερίσι, που οδηγεί στην υποβάθμιση της τέχνης και της κοινωνίας, μέσα από δρόμους διαπλοκής και περίεργων συμφερόντων. Κι είναι αξιοπερίεργο, να μην πω εσκεμμένο το ότι, τον τελευταίο καιρό, σιγά σιγά εξαφανιζόταν τ' όνομά σου και το έργο σου από κάποιες πρόσφατες ιστορίες της μουσικής και από παρόμοιου περιεχομένου βιβλία. Είναι γελασμένοι, όμως, κάποιοι που νομίζουν ότι θα χαθεί ή θα ξεχαστεί η μεγάλη προσφορά σου στη μουσική. Θα 'ρθει το πλήρωμα του χρόνου, κάτω από άλλες συνθήκες, οπότε οι κοινωνικές αξίες σε όλους τους τομείς του πολιτισμού θα αναδειχτούν και θ' αποτελέσουν κτήμα όλου του λαού.

Σκέφτηκα να σου κρύψω κάποια πράγματα, αλλά πιστεύω ότι δε θα 'θελες κάτι τέτοιο, γιατί αγαπούσες την ειλικρίνεια και την ευθύτητα και είχες τον τρόπο όλα να τα αντιμετωπίζεις με λογική και ορθή κρίση.

Μάθε, λοιπόν, ότι η πολιτεία σε τίμησε, μετά θάνατο - ενώ εν ζωή σε είχε στο περιθώριο και στην αφάνεια, όπως γνωρίζεις, για ιδεολογικούς λόγους. Σαφώς και δεν ήσουν του χεριού τους. Ησουν λεύτερος. Αυτό για την εξουσία είναι ύποπτο, απεχθές και επικίνδυνο. Πώς σε τίμησε; Ο πρωθυπουργός και η αναπλ. υπουργός Πολιτισμού σου έστειλαν στεφάνια, τα οποία ποζάριζαν σε περίοπτη θέση, στο νεκροταφείο, για να τα προσέξουμε όλοι. Ο καθένας έκανε το σχόλιό του κι εγώ το δικό μου: Υποκρισία, και κινήσεις εντυπωσιασμού. Αποκλείω την περίπτωση να έχουν τύψεις.

Μάθε, ακόμη, ότι η πολιτεία δεν ενέκρινε να ενταφιαστεί το σώμα σου "δημόσια δαπάνη". Αυτή η απόφασή της, νομίζω ότι θα σε ικανοποιήσει, μια και απέφυγες κάτι που ίσως δε θα ήθελες να σου συμβεί. Ετσι νομίζω ότι θα σκεφτόσουνα, χωρίς βέβαια να μπορώ και δε μου επιτρέπεται να υποκαταστήσω τη βούλησή σου, αν ήσουν τώρα εδώ.

Οι εφημερίδες έγραψαν 'μεγάλα λόγια" για σένα. Οχι γιατί δεν το άξιζες. Νομίζω, όμως, ότι και οι δημοσιογράφοι οφείλουν ν' αναδεικνύουν τις κοινωνικές αξίες πολύ περισσότερο και όμως δεν τον κάνουν όλοι και όσο πρέπει. Και δεν το έκαναν αρκετοί και για την περίπτωσή σου.

Αν δεν το ξέρεις, σε πληροφορώ ότι σε έβαλαν δίπλα στην εθνική ντίβα μας Ρίτα Σακελλαρίου, αν κι εσύ δεν υπήρξες ποτέ "ντίβα", και όπως αντιλαμβάνεσαι δε σου άξιζε μια τέτοια τιμή. Συγνώμη, που σε στενοχωρώ, αλλά αυτή είναι η αλήθεια των νεοελλήνων (με εξαιρέσεις), την οποία ποτέ δε θέλησες να καταλάβεις, ν' αποδεχτείς και ν' ασπαστείς. Αυτή, η λαϊκή αοιδός, είναι βέβαια αργά πια για να πάρει κάτι από τη ζωογόνα αύρα σου, αν και είναι τώρα τόσο κοντά σου.

Μπράβο σου για τη βούλησή σου για πολιτική κηδεία. Μας δείχνεις ακόμη και τώρα τι σημαίνει ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ανεξαρτησίας! Μπράβο και στους δικούς σου, για το θάρρος και το κουράγιο που είχαν να εφαρμόσουν, σε κοινωνικό επίπεδο, τις διαφορετικές αντιλήψεις τους, προφανώς, υποψιασμένοι για ενδεχόμενες κοινωνικές αντιδράσεις και σχόλια. Δε φοβήθηκαν! Ελπίζω να βρεθούν μιμητές, που έστω και μ' αυτό τον τρόπο, να αντιστέκονται, διαβρώνοντας το κάθε είδους κατεστημένο..!

Θα μείνεις, όσο ζω, στο μυαλό και στην καρδιά μου».