Χορεύετε; Ευχαρίστως, αλλά με άλλο... κινηματογράφο! Πόσο διαφέρει η νύχτα με τη μέρα; Ε, τόσο, ακριβώς, διαφέρει η ταινία του Τσέλσομμε αυτή του Γουόνγκ Καρ-Γουάι!

Και να πεις πως οι δημιουργοί του «Χορεύετε;» είναι πρωτάρηδες και άσχετοι; Οχι! Είναι όλοι τους επαγγελματίες και μάλιστα από τους καλούς. Μόνο που, φαίνεται, δεν παίρνουν τη ζωή - και την τέχνη, βέβαια - στα σοβαρά. Συγκεντρωθήκανε, κάτω από την καθοδήγηση του παραγωγού (Σίμον Φιλντς) και κάνανε μια υπέροχη «αρπαχτή». Ξέρετε, αυτά τα μπουλούκια που μαζεύονται ευκαιριακά και τα καλοκαίρια ταξιδεύουν στις επαρχίες...

Βλέπεις τη Σούζαν Σάραντον (πολιτικοποιημένο άτομο) και λες, τι θέλει ετούτη εδώ μέσα; Τι θέλει, αναρωτιέσαι, ακόμα και για τον Ρίτσαρντ Γκιρ. Βέβαια, δεν είναι ο Ντερκ Μπόγκαρντ, όμως, μέχρις εδώ, ε; Αφού και ο ίδιος (ο Γκιρ) δεν μπορεί να κρύψει πως «έμπλεξε», και κάνει πλάκα! Πώς γίνεται στις κακές επιθεωρήσεις που γελάνε οι ηθοποιοί. Ετσι ακριβώς!

Ασχολούμαστε με την ταινία γιατί είναι απ' αυτές που λέμε «εμπορικές». Οι πρωταγωνιστές είναι απ' αυτούς που τους λέμε «τραβηχτικούς». Επίσης, ακούγοντας κανείς «χορεύετε;» υποθέτει πως, θα ακούσει τουλάχιστον μουσική. Θα δει κίνηση. Και παγιδεύεται. Τίποτα απ' αυτά δεν υπάρχει στην ταινία (μόνο ένα ταγκό αξίζει τον κόπο). Τα υπόλοιπα είναι μελοδραματικές ανοησίες για Αμερικανάκια. Είπα Αμερικανάκια και θεωρώ, με αφορμή και τη συγκεκριμένη ταινία, πως πρέπει να μελετηθεί επιστημονικά αυτό το είδος της διασκέδασης, που παράγεται και σερβίρεται σε αφθονία στη μεγάλη αυτή χώρα, στη Μητρόπολη του καπιταλισμού. Καλά, οι «δημιουργοί» είναι αδίστακτοι! Οι θεατές; Τόσο και τέτοιο επίπεδο;

Παίζουν: Ρίτσαρντ Γκιρ, Τζένιφερ Λοπέζ, Σούζαν Σάραντον, Στάνλεϊ Τούτσι.