Στοιχεία που επιβεβαιώνουν πλήρως τις προθέσεις της διοίκησης του ΟΤΕ, να μειώσει - με τις ευλογίες της κυβέρνησης - κατά 6.250 εργαζόμενους τις θέσεις εργασίας και να άρει τη μονιμότητα στο όνομα της αύξησης της ανταγωνιστικότητας της επιχείρησης και της πλήρους ιδιωτικοποίησής της, παρουσιάστηκαν στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου της Ομοσπονδίας Εργαζομένων (ΟΜΕ-ΟΤΕ). Οι εξελίξεις αυτές προδιαγράφουν, ταυτόχρονα, τη μεγάλη αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων που απομένουν και θα εξαναγκαστούν να φέρουν εις πέρας τον ίδιο και παραπάνω όγκο εργασίας. Ταυτόχρονα, θα προκληθεί τεράστια επιβάρυνση στα ασφαλιστικά τους ταμεία που, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα πληρώσουν εργαζόμενοι και συνταξιούχοι.

Την ίδια στιγμή η συμβιβασμένη πλειοψηφία της Ομοσπονδίας αντί να κατεβάσει τους εργαζόμενους στο δρόμο δηλώνει «ετοιμότητα για διάλογο... με τη διοίκηση του ΟΤΕ και με την κυβέρνηση»!!! Μάλιστα, και οι τρεις παρατάξεις - ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αγωνιστική Συνεργασία» (ΣΥΝ) - αποδέχονται την ανάγκη αύξησης της ανταγωνιστικότητας. Είναι η ίδια τακτική της συναίνεσης και της υποταγής που συνηγόρησε ώστε το 1994 να ανοίξει ο δρόμος για την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ, η οποία με τη σειρά της οδήγησε στις απολύσεις περίπου 12.000 εργαζομένων μέχρι σήμερα.

Στη συνέντευξη παρουσιάστηκε τρισέλιδο έγγραφο του προέδρου του ΟΤΕ, Π. Βουρλούμη, προς το προσωπικό της επιχείρησης (με ημερομηνία 4/10/2004), όπου σημειώνεται ότι «ερευνάται το ενδεχόμενο συνταξιοδότησης όσων έχουν συμπληρώσει 50 χρόνια ηλικίας και 27 χρόνια υπηρεσίας. Σε όλες τις περιπτώσεις ο στόχος είναι να αποχωρήσουν το 2005 περίπου 6.000 εργαζόμενοι», για να συμπληρώσει ότι «για να επιβιώσει ο ΟΤΕ, η αναδιοργάνωση και μείωση του προσωπικού είναι μονόδρομοι». Οι απολύσεις αυτές δεν μπορούν, φυσικά, να αναπληρωθούν από τη σχεδιαζόμενη πρόσληψη 2.000 εργαζομένων. Ταυτόχρονα, καλεί το κράτος «να αναλάβει το κόστος της πρόωρης συνταξιοδότησης» και θεωρεί το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία εμπόδιο στην ανάπτυξη της επιχείρησης, γι' αυτό «χρειάζεται... άμεσα η καθιέρωση ενός ευέλικτου συστήματος προσλήψεων, αμοιβών και επαγγελματικής εξέλιξης του προσωπικού ώστε να μπορεί η επιχείρηση να λειτουργεί με τους νόμους της αγοράς». Δηλαδή, επιδιώκεται η κατάργηση της υποχρέωσης του ΟΤΕ να προσλαμβάνει με σχέση μονιμότητας και να μπορεί να προσλαμβάνει αλλά και να αμείβει σύμφωνα με τους «κανόνες» που επιβάλλουν το χτύπημα του σταθερού ωραρίου, τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης και τη σύνδεση της αμοιβής με την παραγωγικότητα. Ζητήματα που ήδη έχει δεχτεί και υπογράψει η συμβιβασμένη πλειοψηφία της Ομοσπονδίας.

Παρ' όλ' αυτά η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΟΜΕ-ΟΤΕ επιμένει να ζητά διάλογο. Στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Γ. Παναγόπουλος, είπε ότι «υποστηρίζουμε ότι βασικό ζητούμενο... είναι η ύπαρξη ολοκληρωμένου στρατηγικού σχεδίου ανάπτυξης του ΟΤΕ», στα πλαίσια του οποίου «μπορούμε να επανακαθορίσουμε τον επενδυτικό προσανατολισμό του ΟΤΕ, να ασκήσουμε επιθετική εμπορική πολιτική και να κάνουμε τολμηρά βήματα στον τομέα της συνολικής αναδιοργάνωσής του, σε επίπεδο ομίλου» (αυτά λέγονται όχι από κάποιον κεφαλαιοκράτη ή διευθυντικό του στέλεχος αλλά από συνδικαλιστικό εκπρόσωπο εργατών!), και άλλα παρόμοια, για να καταλήξει ότι μόνο σε αυτά τα πλαίσια «μπορούμε να συμμετέχουμε σε έναν ουσιαστικό διάλογο για μια συνολική πολιτική ανθρώπινου δυναμικού»!!!

Ο Λ. Παπακωνσταντόπουλος, στέλεχος της ΕΣΚ-ΟΤΕ και μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας, μιλώντας στο «Ρ» επισήμανε: «Στόχος των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της σημερινής της ΝΔ είναι η πλήρης ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ. Οι προηγούμενες και οι επικείμενες απολύσεις σε συνδυασμό με την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στόχο έχουν να παραδώσουν έναν "καθαρό" και κερδοφόρο ΟΤΕ στο πολυεθνικό κεφάλαιο. Η στάση της πλειοψηφίας της Ομοσπονδίας στηρίζει, ουσιαστικά, τις στρατηγικές επιλογές του μεγάλου κεφαλαίου. Οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις στο χώρο των τηλεπικοινωνιών και το ΠΑΜΕ καλούν τους εργαζόμενους του ΟΤΕ να μη δείξουν καμία ανοχή στα κόμματα της πλουτοκρατίας και στη συμβιβασμένη ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος. Για τους εργαζόμενους ένας δρόμος υπάρχει: Ο δρόμος του αγώνα για την υπεράσπιση και διεύρυνση των κατακτήσεών τους».