11 Σεπτέμβρη 1973. «Βρέχει στο Σαν Ντιάγκο», το σύνθημα. Ο στρατός βγαίνει από τους στρατώνες και σκορπάει τον όλεθρο. Το πείραμα του «ειρηνικού περάσματος» στο σοσιαλισμό του Σαλβαδόρ Αλιέντε σκορπίζεται στον αέρα. Η Χιλή ακόμα μετράει τα συντρίμμια της.

Ο Χιλιανός σκηνοθέτης Πατρίτσιο Γκουσμάν, ο οποίος ζει, πια, από τότε στη Γαλλία, μοντάρισε υλικό που είχε τραβήξει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του Λαϊκού Μετώπου, της ανόδου και της βίαιης πτώσης του Αλιέντε. Με αυτό το υλικό έχτισε ένα πολιτικό και ανθρώπινο πορτρέτο του Λατινοαμερικανού ηγέτη που είχε οραματιστεί μια σοσιαλιστική Χιλή.

Η ταινία, παρότι αρκετά υποκειμενική, βοηθάει τη μελέτη και τη σκέψη. Καθώς τα ζητήματα που πραγματεύεται, ζητήματα εξουσίας, αφορούν τον κόσμο και γενικά και συγκεκριμένα. Φτάνει ο θεατής να νικήσει το συναισθηματισμό, που είναι διάχυτος σε όλη την ταινία. Αφού πρόκειται, εν πολλοίς, για ένα λατρευτικό αφιέρωμα του σκηνοθέτη στον Σαλβαδόρ Αλιέντε.

(Κινηματογράφοι: Αθήνα: APOLLON, ΖΕΦΥΡΟΣ, ΤΡΙΑΝΟΝ)