Ούτε οι ίδιοι οι αρμόδιοι δεν κατάφεραν να... το κρύψουν. Ποιο; Μα το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων, που ξέφυγε από κάθε όριο, είναι υπέρογκο και φυσικά θα κληθεί να το πληρώσει ο ελληνικός λαός.

Στην ενημέρωση της Οργανωτικής Επιτροπής «Αθήνα 2004», την περασμένη Τετάρτη, η πρόεδρός της, Γιάννα Αγγελοπούλου, μίλησε για υπέρβαση, προσθέτοντας ότι, σε τέτοιου είδους διοργανώσεις, η χώρα που αναλαμβάνει τους αγώνες «βάζει το χέρι στην τσέπη». Μόνο που δεν το βάζουν όλοι, αφού οι επιχειρηματίες κερδίζουν και οι λαοί πληρώνουν. «Ολα τα έργα έπρεπε να γίνουν μέσα σε τρία χρόνια. Γι' αυτό κόστισαν παραπάνω», είπε η πρόεδρος του «Αθήνα 2004», προσθέτοντας ότι «για πρώτη φορά στην ιστορία των Αγώνων καταβλήθηκε τέτοιο κόστος για την ασφάλεια των Αγώνων, κάτι που αποτελεί ρεκόρ».

Βεβαίως κανείς από τους αρμόδιους δεν είναι σίγουρος για το ακριβές οικονομικό κόστος αυτών των Αγώνων. Ολοι όμως είναι σίγουροι, αρμόδιοι και απλός κόσμος, ότι αυτό το κόστος είναι μεγάλο, δυσβάσταχτο για τους εργαζόμενους, εξαιρετικά προσοδοφόρο για τους ντόπιους και ξένους επιχειρηματίες που αναμείχθηκαν και «ιδανικό» ως πρόσχημα για την εφαρμογή μιας ακόμη σκληρότερης πολιτικής λιτότητας. Οι μέχρι τώρα υπολογισμοί μιλούν για περισσότερα από 3,5 τρισ. δραχμές, ενώ μόνο το κόστος της «ασφάλειας» αναμένεται να ξεπεράσει το 1 δισ. ευρώ!

Ωστόσο το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων είναι πολύπλευρο, ξεφεύγει από τα οικονομικά δεδομένα, από τις τεράστιες δαπάνες για την ασφάλεια των Αγώνων στη βάση ξένων απαιτήσεων και σχεδιασμών, καθώς και από τις απροσδιόριστες δαπάνες για τα παντός είδους έργα. Γιατί παράλληλα το «κόστος» των Αγώνων πρέπει να προσμετρηθεί σε περιβαλλοντικές ανεπανόρθωτες απώλειες, στη συρρίκνωση ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, αλλά και σε ανθρώπινες ζωές, αυτές των εργατών που θυσιάστηκαν για να βγουν τα πλάνα, για να συντελεστεί το «ελληνικό θαύμα», για να είμαστε έτοιμοι και «εθνικά υπερήφανοι» γι' αυτό που «καταφέραμε».

«Τίποτα δεν έγινε στην τύχη», διαβεβαιώνει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου, που σε άρθρο του στο περιοδικό «Διπλωματία» επιδιώκει να υποβαθμίσει τον παράγοντα «κόστος», (άλλωστε ο ίδιος και το κόμμα του μέσα από το οικονομικό κόστος γνωρίζουν και στηρίζουν ότι ενισχύεται το κεφάλαιο), και δηλώνει ότι οι σχετικές δαπάνες αντιστοιχούν μόλις στο 8% του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων 1998 - 2004. Γι' αυτό και τόνισε: «Είμαστε όμως και περήφανοι για το έργο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ». Είναι δεδομένο ότι οι δαπάνες είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές που υποστηρίζει ο Γ. Παπανδρέου και ότι πολλά από τα έργα που έγιναν ακόμη και σε επίπεδο μη αθλητικών υποδομών καμία σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Από όσα είδαν ως τώρα το φως της δημοσιότητας, υπάρχει μια σταδιακή αύξηση του προβλεπόμενου κόστους των Ολυμπιακών Αγώνων κατά 600%, που μεταφράζεται σε επταπλάσια υπέρβαση του αρχικού κόστους των 500 δισ. δραχμών που αναφερόταν στο Φάκελο Διεκδίκησης των Αγώνων, το 1996. Ενα μόλις χρόνο μετά, το 1997, γίνεται και η πρώτη αναπροσαρμογή στα 850 δισ. δραχμές. Δύο χρόνια αργότερα, το 1999, το επίσημο προϋπολογιζόμενο κόστος φτάνει το 1 τρισ. δραχμές. Το 2000 ο προϋπολογισμός διαμορφώνεται στα 1,35 τρισ. δρχ. και μόλις ένα χρόνο μετά, τον Ιούνη του 2001, ανακοινώνεται μετά από συνεδρίαση της αρμόδιας διυπουργικής επιτροπής, ότι το κόστος θα φτάσει τα 1,5 τρισ. δραχμές. Λίγους μήνες μετά, τον Οκτώβρη του 2001, το κόστος διαμορφώνεται στα 2,3 τρισ. δραχμές.Τα ποσά αυτά δεν είναι όμως τα μόνα, καθώς δεν υπολογίζονται σε αυτόν τον προϋπολογισμό:

• Τα 670 δισ. δρχ. του προϋπολογισμού της «Αθήνα 2004», που τουλάχιστον σε ποσοστό 14% καλύπτονται από τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Τα 130 δισ. δρχ. που κόστισε στον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας το Ολυμπιακό Χωριό.
• Τα 100 δισ. δρχ. του Ιππικού Κέντρου και του Ιπποδρόμου στο Μαρκόπουλο, που βαρύνουν τον Οργανισμό Διεξαγωγής Ιπποδρομιών.