«Το γιατί ζωγραφίζω, δεν αναρωτήθηκα ποτέ». Δυναμικός, ατίθασος, παιγνιώδης, ανατρεπτικός ο Νίκος Κεσσανλής, «έφυγε» το ξημέρωμα της περασμένης Κυριακής, προδομένος από την καρδιά του. Από τους σημαντικότερους εικαστικούς της μεταπολεμικής γενιάς, από τους πρωτοπόρους της τέχνης στη δεκαετία του '60, σημάδεψε με το έργο του και το πέρασμά του από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, ως δάσκαλος και πρύτανης, τη νεότερη εικαστική δημιουργία και πολλούς Ελληνες καλλιτέχνες.

Εγγονός του ακαδημαϊκού ζωγράφου Νικόλαου Κεσσανλή, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1930. Η καλλιτεχνική πορεία του ξεκίνησε στο εργαστήρι του Γ. Σπυρόπουλου και συνεχίστηκε (1948) στη Σχολή Καλών Τεχνών κοντά στον Γ. Μόραλη. Παράλληλα δούλευε στο πλευρό του Γιάννη Τσαρούχη και διδάχτηκε συντήρηση έργων τέχνης στην Εθνική Πινακοθήκη. Ακολούθησε (1957) τετράχρονη παραμονή του στη Ρώμη, με υποτροφία της ιταλικής κυβέρνησης. Εκεί πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση. Στο κέντρο των καλλιτεχνικών ζυμώσεων, το Παρίσι, όπου μετακόμισε αργότερα, συνδέθηκε με το κίνημα των νεορεαλιστών και προχώρησε στη «μηχανική τέχνη» (Mec Art), η οποία αποτελούσε την ευρωπαϊκή απάντηση στην αμερικανική ποπ αρτ. Σημαντική στιγμή στην πορεία του ήταν η πρώτη - στην ιστορία της σύγχρονης ελληνικής τέχνης - εγκατάσταση (μαζί με τους Β. Κανιάρη και Δανιήλ), που παρουσιάστηκε το 1964.

Το 1981 επέστρεψε στην Ελλάδα και το 1982 εκλέχτηκε καθηγητής στην ΑΣΚΤ, ενώ την περίοδο 1992-1996 διατέλεσε πρύτανης της Σχολής και αγωνίστηκε με πάθος ώστε να αποκτήσει η ΑΣΚΤ το δικό της «Εργοστάσιο» στην οδό Πειραιώς. Στη δεκαετία του 1980 δημιούργησε τη σειρά «Τοίχοι - Πορτρέτα - Παλίμψηστα», ενώ γύρω στο 1987 χρησιμοποίησε ακόμη και τη φωτιά ως ζωγραφικό μέσο. Ενα χρόνο αργότερα, στην Μπιενάλε της Βενετίας (συμμετείχε και το 1958 και το 1964), παρουσίασε τη γιγαντιαία τρισδιάστατη αναμόρφωση «Προσωπογραφία του Π. Ρεστανί» και το 1989 το «Ρινόκερο» και την «Αρπαγή της Ευρώπης». Στην πιο πρόσφατη δουλιά του συγκαταλέγονται τα «Ερωτικά πορτρέτα», ενώ το μεγαλύτερο έργο του (25 μέτρων) με τίτλο «Η ουρά», βρίσκεται στο σταθμό του Μετρό στην Ομόνοια.