Μπορεί σήμερα να υπάρχουν πάρα πολλοί ισχυροί σκακιστές, όπως ο Κασπάροβ, ο Ανάντ, ο Κράμνικ, ο Μορόζεβιτς, η Τζούντιθ Πόλγκαρ, ο Ανατόλι Κάρποβ, ο Βίκτορ Κορτσνόι και πολλοί άλλοι, πριν πολλά χρόνια, όμως, κυριαρχούσαν τρεις μεγάλοι σκακιστές, τα στοιχεία των οποίων ήταν πολύ διαφορετικά.

Ο καθένας έγραψε τη δική του ιστορία στο παγκόσμιο σκάκι και ο τρόπος παιχνιδιού ήταν τελείως διαφορετικός μεταξύ τους. Πρόκειται για τους παγκόσμιους πρωταθλητές Εμάν Λάσκερ (Γερμανία - 1894 μέχρι το 1921), Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα (Κούβα - 1921 μέχρι 1927) και Αλεξ. Αλιέχιν (Ρωσία - 1927 μέχρι 1935 και 1937 μέχρι 1946).

Ο Λάσκερ ήταν ψυχολόγος. Πολλές από τις κινήσεις του γίνονταν με βάση την ψυχοσύνθεση και τον τρόπο αντίδρασης, την ώρα της παρτίδας, του αντιπάλου του. Σε αντίθεση, ο Καπαμπλάνκα έπαιζε με ένα άλλο στυλ, αδιαφορώντας για το ποιος καθόταν απέναντί του, προτιμούσε το θεαματικό και καλλιτεχνικό σκάκι. Ο μεγάλος Αλιέχιν χρησιμοποιούσε πολύ τη στρατηγική και ήταν λάτρης και εκτελεστής τακτικών χτυπημάτων και συνδυασμών.

Ποια είναι όμως η απάντηση στις ερωτήσεις, ποιος από τους τρεις ήταν καλύτερος; Και ποιοι είναι οι σημερινοί τρεις ισάξιοί τους σκακιστές; Ορισμένοι λένε ότι τους πλησίασαν λίγο οι Φίσερ (Αμερική), Κάρποβ (Ρωσία) και Κασπάροβ (Ρωσία). Δύσκολη, όμως, η αντικειμενική απάντηση... Στο διάγραμμα του κειμένου βλέπουμε ένα μικρό δείγμα επινοητικού παιχνιδιού από τον Αλιέχιν, ο οποίος με τα μαύρα κερδίζει θεαματικά αυτή τη θέση. Προσπαθήστε και αν δε βρείτε κάτι, δείτε τη λύση στη «Γωνιά της παρτίδας».