Associated Press

Γαλλικές δυνάμεις στην Καμπούλ. Η κατοχή του Αφγανιστάν «πρέπει να επεκταθεί άμεσα» για το ...καλό του, λένε πολιτικοί και στρατιωτικοί παράγοντες

«Ο κίνδυνος είναι ...οι εκλογές που θα διεξαχθούν το Σεπτέμβρη να αυξήσουν την ισχύ των πολεμάρχων, νομιμοποιώντας τους καθώς θα μπουν στη Βουλή. Μπορεί να καταλήξουμε, αντί για ένα νέο κράτος που θα οδεύει στη δημοκρατία, σε κάτι που αποκαλώ "ναρκω-Ισλαμικό κράτος"», υποστήριξε στις 2 Ιούνη ο Γάλλος βουλευτής Πιερ Λελούς. Εχοντας μόλις επιστρέψει από το Αφγανιστάν, ο Λελούς κατήγγειλε ότι «δεν υπάρχει ασφάλεια» στη χώρα. Ο Πρόεδρος Χάμιντ Καρζάι αδυνατεί να επιβάλει την εξουσία του στις επαρχίες, όπου κυριαρχούν πολέμαρχοι και τοπικοί διοικητές, που εισπράττουν τους φόρους και τους τελωνειακούς δασμούς. Οι πολέμαρχοι, σημείωσε ο Γάλλος βουλευτής, διαθέτουν ιδιωτικούς στρατούς συνολικής δύναμης 45.000 ανδρών. Ο αφγανικός στρατός που εκπαίδευσαν οι ΗΠΑ και η Γαλλία έχει 7.500 άνδρες. Η υπό τις Ηνωμένες Πολιτείες «συμμαχία» έχει στο Αφγανιστάν 13-20.000 άνδρες, που όμως «πολεμούν τους Ταλιμπάν και την "αλ Κάιντα" στα νοτιοανατολικά». Οι 38 χώρες που συναποτελούν την υπό διοίκηση του ΝΑΤΟ Δύναμη Αρωγής για την Ασφάλεια (ISAF), με 6.000 άνδρες στην Καμπούλ, στην πραγματικότητα συνεισφέρουν μόλις 2.000 μάχιμους στρατιώτες - οι υπόλοιποι εκτελούν βοηθητικά καθήκοντα. Αυτό σημαίνει, κατέληξε ο Γάλλος, ότι οι Δυτικοί δωρητές, που έχουν επενδύσει περί τα 4 δισ. δολάρια στο Αφγανιστάν τα δύο τελευταία χρόνια, μπορεί να «απολέσουν την επένδυσή τους» αν δε «δράσουν σύντομα». Τι πρότεινε; Να «συνειδητοποιήσουν» οι πολιτικοί ηγέτες την ανάγκη «ενίσχυσης» των δυνάμεων στο Αφγανιστάν, και ν' αποφασίσουν στις προσεχείς συνόδους του «G8» και του ΝΑΤΟ να την εφαρμόσουν «τώρα». Κατόπιν, «θα 'ναι αργά» (RFE/RL Afghanistan Report, Vol.3, ν. 20, 02/06/2004).

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς: Το αντανακλαστικό της παλιάς αποικιοκρατικής δύναμης; Την παρουσίαση της ματωμένης κατοχής ως «επένδυσης»; Τη λογική της διενέργειας εκλογών ως μέσου νομιμοποίησης της κατοχής; Τη στρατοκρατική σκέψη ενός πολιτικού; Τις φιλειρηνικές γαλλικές διαθέσεις; `Η την πίστη ότι τη μοίρα του Αφγανιστάν «οφείλει» να (συν)επικαθορίσει η «πολιτισμένη Δύση» - ως πολιτική/ πολιτισμική βάση του ιμπεριαλισμού;

«...Δύο οράματα, το ένα τυραννίας και φόνων και το άλλο ελευθερίας και ζωής, συγκρούστηκαν στο Αφγανιστάν. Χάρη στις γενναίες δυνάμεις των ΗΠΑ και της συμμαχίας και στους Αφγανούς πατριώτες, ο εφιάλτης των Ταλιμπάν τελείωσε. Και αυτό το έθνος έρχεται στη ζωή ξανά». Τάδε έφη Τζορτζ Ουόκερ Μπους, κατά το κλείσιμο της ομιλίας του στη Σχολή Πολέμου του στρατού των ΗΠΑ στο Κάρλαϊλ της Πενσιλβάνια, στα τέλη του προηγούμενου μήνα (WhiteHouse.gov, 24/05/2004).

«Ελευθερία» και «ζωή»: Στις 2 Ιούνη, 3 Αφγανοί στρατιώτες και 3 «Ταλιμπάν» σκοτώνονται σε διπλή επίθεση στη Σαχ Τζόι (Reuters). Την ίδια μέρα, πέντε εργαζόμενοι της οργάνωσης Γιατροί Χωρίς Σύνορα, τρεις ξένοι και δύο Αφγανοί, σκοτώνονται σε ενέδρα στην Μπαγκντίς (AFP). Την 1η Ιοήνη, ο υπ' αριθμόν δύο της αστυνομίας στην Κανταχάρ πεθαίνει από έκρηξη βόμβας που είχε τοποθετηθεί κάτω από το γραφείο του (Associated Press). Στις 30 και στις 31 Μάη, 4 στρατιώτες «πιστοί στην κεντρική κυβέρνηση» και 10 «μαχητές Ταλιμπάν» πεθαίνουν σε μάχες στη Χελμάντ και στη Ζαμπούλ (AIP). Στις 30 Μάη, τρεις άνθρωποι σκοτώνονται σε συγκρούσεις, ανάμεσα σε άνδρες δύο πολέμαρχων στην Γκορ (Radio Afghanistan). Στις 29 Μάη, 4 Αμερικανοί στρατιώτες σκοτώνονται από έκρηξη νάρκης στη Ζαμπούλ (New York Times). Στις 28 Μάη, Αμερικανοί σκοτώνουν ένα φοιτητή που επιχείρησε να «διαφύγει» από μπλόκο στη Χοστ (Associated Press). Στις 25 Μάη, αμερικανικά μαχητικά σκοτώνουν «οκτώ υπόπτους ως Ταλιμπάν» στην Κανταχάρ (Associated Press). Οι ειδήσεις για θανάτους, συχνά αμάχων, είναι καθημερινές: Ο «πόλεμος χαμηλής έντασης» ουδέποτε σταμάτησε από το 2001.

Η οργάνωση Γιατροί Χωρίς Σύνορα καταγγέλλει πως στη Ζαμπούλ Αμερικανοί διένειμαν φυλλάδια, με τα οποία απειλούν εμμέσως πλην σαφώς τους κατοίκους ότι αν δε δώσουν πληροφορίες για «τους Ταλιμπάν, την αλ Κάιντα και τις οργανώσεις του Γκουλμπουντίν (Χεκματιάρ)», η ανθρωπιστική βοήθεια σε τρόφιμα σταματά - κάνοντας τους εργαζόμενους στις ανθρωπιστικές οργανώσεις, ήδη, στόχους των Ταλιμπάν, μισητούς, ως ενεργά όργανα των δυνάμεων κατοχής, αλλά και παραβιάζοντας βάναυσα τη Συνθήκη της Γενεύης. Το Πεντάγωνο «διέψευσε» πως «συνδέει» τη βοήθεια με την παροχή πληροφοριών κι ανακοίνωσε ότι η διανομή των φυλλαδίων «σταματά» (Guardian, 06/05/2004).

«Ελευθερία» και «ζωή»: Η χρήση βασανιστηρίων στο Αφγανιστάν, κατήγγειλε τον Μάρτη εφέτος η Χιούμαν Ράιτς Ουότς, είναι «συστηματική και συνεχής» από το 2001. Το ευτύχημα για τους Αμερικανούς είναι ότι δεν υπάρχουν(;) σχετικές φωτογραφίες και βίντεο. Πάντως, ακόμη κι αν υπήρχαν, δεν τίθεται θέμα παραβίασης της Συνθήκης της Γενεύης, είπε στην εφημερίδα Νιου Γιορκ Τάιμς δικηγόρος του Πενταγώνου - οι αιχμάλωτοι στο Αφγανιστάν, όπως κι εκείνοι στο Γκουαντάναμο, δεν ήταν μέλη ενός «τακτικού στρατού με στολές».

Ο διευθυντής της υπηρεσίας καταπολέμησης του εγκλήματος και των ναρκωτικών του ΟΗΕ, Αντόνιο Μαρία Κόστα, δηλώνει «ανήσυχος» για το ενδεχόμενο η παραγωγή οπίου στο Αφγανιστάν «να αγγίξει επίπεδο ρεκόρ» για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Το 2003, η παραγωγή αυξήθηκε 6%, στους (τουλάχιστον) 3.600 τόνους, αποφέροντας 1 δισ. δολάρια στους καλλιεργητές κι άλλο 1,3 δισ. στους διακινητές του ναρκωτικού - 52% του ΑΕΠ της χώρας, ποσό πολλαπλάσιο των εσόδων της κυβέρνησης στην Καμπούλ. Η παραγωγή «θα αυξάνεται όσο δεν υπάρχει κίνδυνος τιμωρίας, ή κίνητρο να καλλιεργηθεί κάτι άλλο», δηλώνει ο Κόστα. «Καλώ τη διεθνή κοινότητα να παράσχει μεγαλύτερη βοήθεια στους Αφγανούς αγρότες», πρόσθεσε. (United Nations Office on Drugs and Crime -UNODC-, 27/05/2004, BBC News Online, 04/06/2004).

Οι δηλώσεις αυτές σκοπό έχουν μάλλον να τηρηθούν προσχήματα - αν όχι να συμβάλλουν στην ψιμύθιωση της πραγματικότητας. Ο διττός «στόχος» αφοπλισμού των πολέμαρχων και καταπολέμησης της παραγωγής/ του εμπορίου των ναρκωτικών έμεινε σχέδιο επί χάρτου, παραδεχόταν ανωνύμως αξιωματούχος του ΝΑΤΟ στις 2 του Ιούνη. Η κυβέρνηση Καρζάι δεν είναι σε θέση να ασκήσει την παραμικρή πίεση στους πολέμαρχους, είπε, όσο για τις εκτάσεις καλλιέργειας παπαρούνας, φρουρούνται αυστηρά (RFE/RL, 02/06/2004). Οι επιχειρήσεις «καταστροφής καλλιεργειών» παπαρούνας, βάσης του οπίου, διεκτραγωδούνται από ανταποκριτές ως «προπαγανδιστικό κόλπο» (IWPR'S AFGHAN RECOVERY REPORT, No. 120, 27/05/2004). Ο ίδιος ο «πρόεδρος» Καρζάι φέρεται να υποσχέθηκε στους πιο ισχυρούς μουτζαχεντίν και πολέμαρχους - τον Αμπντούλ Ραμπ Ρασούλ Σαγιάφ, τον υπουργό άμυνας Μοχαμάντ Φαχίμ, τον αντιπρόεδρο Αμπντούλ Ρασίντ Ντόστουμ, τον κυβερνήτη της Χεράτ Ισμαήλ Καν κ.ά.- τις μισές θέσεις, περιλαμβανομένων χαρτοφυλακίων -κλειδιών όπως της Αμυνας, των Εσωτερικών και των Οικονομικών, στην επόμενη κυβέρνηση, σε αντάλλαγμα για την «εκλογή» του (Christian Science Monitor, 01/06/2004).

Οι πολέμαρχοι και ισχυροί κυβερνητικοί άνδρες είναι φυσικά οι ίδιοι που «τρέχουν» το εμπόριο ναρκωτικών. Από την έναρξη του μυστικού πολέμου των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν επί Κάρτερ (βλ. το βιβλίο των Alexander Cockburn και Jeffrey St. Clair, Whiteout: The CIA, Drugs And The Press, Verso, Λονδίνο και Νέα Υόρκη, 1998, σελ. 255-275), η ιστορία απλώς επαναλαμβάνεται, με ορισμένους νέους πρωταγωνιστές. Οπως έλεγε στα τέλη της δεκαετίας του '70 ένα στέλεχος της κυβέρνησης Κάρτερ, «κανένα πρόβλημα».