Ο Ι. Κ. Πρετεντέρης (Ι.Κ.Π.) σε άρθρο του στο «Βήμα» (28/3/2004) γράφει ότι η Αριστερά είναι συντηρητική, ηθικολόγα και στερείται πολιτικής. Συγκεκριμένα γράφει: «Δεν είναι καθόλου τυχαίο, άλλωστε, ότι σε αυτό ακριβώς το πεδίο η Νέα Δεξιά βρίσκει περίεργα σημεία σύγκλισης με μια ηθικολόγο και εξίσου συντηρητική άκρα Αριστερά. Μια Αριστερά που αποψιλωμένη από πολιτικά χαρακτηριστικά, μιλάει τα τελευταία χρόνια απλώς στο όνομα μιας παραληρηματικής δεοντολογίας των πραγμάτων. Ελλείψει πολιτικής, οι πολιτικές γραμμές καταργούνται».

Κατ' αρχήν αναφέρει ότι η Αριστερά είναι συντηρητική. Αυτό δεν είναι καθαρό από πού το συμπεραίνει. Μήπως επειδή η Αριστερά έχει στόχο να καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο; Μήπως επειδή έχει στόχο να ανατρέψει τον καπιταλισμό και να οδηγήσει την ελληνική κοινωνία στη λαϊκή εξουσία, από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό; Μήπως επειδή έχει στόχο την ανάπτυξη του διεθνούς επαναστατικού κινήματος και ιδιαίτερα του ευρωπαϊκού, ώστε να γίνει δυνατό να διαλυθεί και να ανατραπεί η Ευρωπαϊκή Ενωση; Από πού το βγάζει λοιπόν το συμπέρασμα ότι η Αριστερά είναι συντηρητική;

Ο Ι.Κ.Π. αναφέρει επίσης ότι η Αριστερά είναι ηθικολόγος. Είχαμε και έχουμε το δικαίωμα να πούμε πως ό,τι έχουμε διακηρύξει για δημοκρατία, ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία, σοσιαλισμό, το έχουμε επιβεβαιώσει με το αίμα χιλιάδων ηρώων. Αλλά υπάρχουν και σήμερα οι κομμουνιστές. Παραιτούνται από την ανάπαυσή τους και τρέχουν στις συνεδριάσεις, στις συνελεύσεις, στις συγκεντρώσεις, στις διαδηλώσεις. Πρωτοστατούν σε απεργίες και χάνουν μεροκάματα και μεροκάματα. Είναι πρώτοι στις απολύσεις, πετάγονται στο δρόμο και δεν έχουν «πού την κεφαλή κλίναι». Λοιπόν έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: Ποιες οι θυσίες των αστών, για να γίνουν πράξη όσα διακηρύσσουν;

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι έχουμε πολιτική που έχει ποιοτικούς στόχους, πέρασμα στο σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, και όχι πολιτική εκσυγχρονισμού του καπιταλισμού, δηλαδή πολιτική τού «άλλαξε ο Μανωλιός και φόρεσε τα ρούχα του αλλιώς», που έχει στόχο τη διαιώνιση του συστήματος. Δεν εμπαίζουμε και δεν εξαπατούμε το λαό, όπως κάνουν οι αντίπαλοί μας.