Η σημερινή έκρυθμη και θολή κατάσταση στην Αϊτή με την ωμή επέμβαση των ΗΠΑ και της Γαλλίας δεν είναι κάτι καινούριο στην ιστορία της χώρας. Η πρώτη μαύρη Δημοκρατία της Αμερικής (1804) επί 2 περίπου αιώνες γνώρισε και έζησε τη λαίλαπα αλλεπάλληλων πραξικοπημάτων (32 τον αριθμό) καθώς και τις συνεχείς εξεγέρσεις ενάντια στους ντόπιους δυνάστες και ενάντια στις επεμβάσεις του ιμπεριαλισμού.

Οι ΗΠΑ κατέλαβαν το νησί το 1915 και το κράτησαν κάτω από την κυριαρχία τους μέχρι το 1937. Στη συνέχεια επέβαλλαν μια σειρά από αιμοσταγείς δικτάτορες (Ντιβαλιέ, πατήρ και υιός κλπ.) για να διατηρήσουν τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της καθώς και τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής με δεδομένη τη σημαντική γεωγραφική θέση του νησιού.

Ο Χριστόφορος Κολόμβος ανακάλυψε το νησί το 1492 και το ονόμασε «νήσος Ισπανιόλα».

Σήμερα στο νησί υπάρχουν 2 κράτη, η Αϊτή και ο Αγιος Δομίνικος. Οι Ισπανοί (κυρίως στο ανατολικό άκρο) εξαφάνισαν τους Ινδιάνους Αραουάκους με γενοκτονίες και την επιβολή σκληρών συνθηκών δουλιάς (όσοι επέζησαν από τη γενοκτονία πέθαναν από τις αρρώστιες και την πείνα).

Το δυτικό άκρο του νησιού το κατέλαβαν Γάλλοι πειρατές το 1664. Η Ισπανία αυτό το τμήμα το παραχώρησε επίσημα στη Γαλλία το 1691.

Σήμερα αποτελεί το κράτος του Αγίου Δομίνικου. Τελικά οι Ισπανοί το 1795 παραχώρησαν και το υπόλοιπο τμήμα στους Γάλλους. Ολόκληρη η νήσος περιήλθε κάτω από τη Γαλλική κυριαρχία.

Κατά το 18ο αιώνα η Αϊτή γνώρισε κάποια ανάπτυξη που στηριζόταν στις μεγάλες εξαγωγές ζάχαρης, βαμβακιού και άλλων προϊόντων.

Οι Γάλλοι αποικιοκράτες εκμεταλλεύτηκαν άγρια τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας συσσωρεύοντας πλούτη για τους εαυτούς τους και την ντόπια ελίτ που συνεργαζόταν μαζί τους. Η θέση των ντόπιων ήταν ελεεινή. 500.000 δούλοι και μόνο 24.000 ελεύθεροι. Οι περισσότεροι μαύροι ή μιγάδες.

Αφρικανοί που έχουν μεταφερθεί από την Αφρική από τους Ισπανούς για να δουλέψουν σαν σκλάβοι στις φυτείες.

Οι σύγχρονοι ιστοριογράφοι περιέγραψαν τις φρικτές σκηνές που διαδραματίστηκαν στην Αφρική όπου οι ίδιοι οι βασιλιάδες των μαύρων τους συγκέντρωναν και τους παρέδιδαν στους Ισπανούς και στους Πορτογάλους έναντι αμοιβής ή ακριβών δώρων.

Οι απόγονοι αυτών των σκλάβων απελπισμένοι επαναστάτησαν το 1791 κάτω από τον απόηχο της Γαλλικής επανάστασης. Το 1794 οι Ισπανοί προκειμένου να διατηρήσουν την κυριαρχία τους εξέδωσαν το διάταγμα της 4^ης Φλεβάρη με το οποίο καταργήθηκε η δουλεία.

Ομως οι μαύροι της Αϊτής δε βελτίωσαν ουσιαστικά τη θέση τους. Το 1801 ο δούλος Τουσέν Λουβέρ ανακηρύχτηκε γενικός κυβερνήτης, αλλά δεν έκανε το τελικό βήμα για την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας.

Τον ίδιο χρόνο ο Ναπολέων έστειλε εκστρατευτικό σώμα για να αποκαταστήσει το παλαιό καθεστώς. Ο Τουσέν μετά από αντίσταση πολλών μηνών έκλεισε συμφωνία με τους Γάλλους. Οι Γάλλοι δεν τήρησαν τη συμφωνία και ο Τουσέν πέθανε στη φυλακή.

Το 1802 οι Αϊτινοί πληροφορούμενοι ότι επανερχόταν η δουλεία στις περισσότερες γαλλικές αποικίες της Αμερικής ξεσηκώθηκαν πιστεύοντας ότι τους περιμένει η ίδια τύχη (Ο AJejo Carpentier στο έργο του «ο αιώνας των φώτων» περιγράφει τις τρομερές σκηνές που διαδραματίστηκαν με την επαναφορά της δουλείας). Ο Ζαν - Ζακ Ντεσαλίν και ο Ανρί Κριστόβ τέθηκαν επικεφαλής του επαναστατικού στρατού των μαύρων.

Οι Γάλλοι νικήθηκαν. Με την ανακωχή της 19^ης Νοέμβρη οι Γάλλοι αποχώρησαν. Την lⁿ Ιανουαρίου του 1804 ολόκληρο το νησί ανακηρύχτηκε ανεξάρτητο με την ινδιάνικη ονομασία Αϊτή.

Η πρώτη μαύρη δημοκρατία ήταν γεγονός.

Η περίοδος της ανεξαρτησίας (1804-1915) είναι γεμάτη από εμφύλιες διαμάχες ανάμεσα στους μαύρους Αϊτινούς και Δομινικανούς. Οι πρώην άποικοι, οι Βρετανοί και οι Βόρειοι γείτονες οι Αμερικάνοι υποκινούν αυτές τις διαμάχες, τις πατρονάρουν επιδιώκοντας τη δημιουργία 2 ξεχωριστών κρατών, πράγμα που πέτυχαν (Αϊτή - Αγιος Δομίνικος).

Το 1915 πεζοναύτες των ΗΠΑ επικαλούμενοι ανθρωπιστικούς λόγους καθώς και το Δόγμα Μονρόε κατέλαβαν την Αϊτή.

Κατά το διάστημα (1915-1934) οι Αμερικάνοι εδραίωσαν την κυριαρχία τους και δημιούργησαν βάσεις για την «προστασία» της περιοχής της Διώρυγας του Παναμά.

Παράλληλα ελέγχουν την Κούβα και το Πόρτο Ρίκο. Οι εξεγέρσεις, όμως, των μαύρων ενάντια στους εισβολείς και στην ντόπια ελίτ συνεχίζονταν.

Το 1934 ο Πρόεδρος Ρούσβελτ αναγκάστηκε να ανακαλέσει τους πεζοναύτες.

Ο αμερικάνικος έλεγχος συνεχίστηκε μέσω της επιβολής στυγνών δικτατόρων και αλλεπάλληλων πραξικοπημάτων.

Η ωμή στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στην Αϊτή, αφού προηγουμένως μεθόδευσαν την ανατροπή του νόμιμου Προέδρου Αριστίντ, αποβλέπει όχι μόνο στην κατάκτηση του νησιού, αλλά στη χρησιμοποίησή του σαν βάσεις περικύκλωσης ολόκληρης της ευρύτερης περιοχής.

Πρώτος στόχος η Κούβα η οποία γειτονεύει με την Αϊτή. Στη συνέχεια ανατροπή και έλεγχος περιοχών που αντιστέκονται (Βενεζουέλα κλπ.). Η «παρέμβαση» των ΗΠΑ κάθε άλλο παρά «ανθρωπιστική» είναι. Είναι το πρώτο βήμα για την ολοκλήρωση της νεοαποικιακής τους κυριαρχίας στην Αμερικάνικη Ηπειρο.