«Αναφερθήκαμε στο παλιό που έχει κουράσει. Ποιο είναι το παλιό,τι σημαίνει το νέο;

Μιλήσαμε για νέες πολιτικές. Μέσα από ποιες συλλογικές διαδικασίες διαμορφώθηκαν; Ποιες είναι οι κατευθύνσεις;

Μιλήσαμε ακόμη και για τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη. Ποιοι χωράνε σε αυτή, με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε;..

...Ολα αυτά τα ερωτήματα, που δεν απαντήθηκαν προεκλογικά και βεβαίως δεν έχουν απαντηθεί ακόμη, ανέδειξαν την έλλειψη ενός σαφούς πολιτικού στίγματος...».

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από άρθρο, που φιλοξενείται στην προχτεσινή «Ελευθεροτυπία». Και δε φέρει την υπογραφή κάποιου μεσαίου ή ευρισκόμενου στο περιθώριο στελέχους της πρώην κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ, όπως θα πίστευε ο καθένας, αλλά της Φ. Γεννηματά, μέλους του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ και υπερνομάρχη Αθήνας - Πειραιά. Γι' αυτό και το αναδημοσιεύουμε. Οταν ένα μέλος του ΕΓ κάνει τις παραπάνω διαπιστώσεις - έστω και υπό μορφή ερωτημάτων - τότε ο καθένας μπορεί να καταλάβει πόσο περισσότερο αρχηγικό κόμμα - και αντίστοιχα λιγότερο συλλογικό, δημοκρατικό, κλπ. - έγινε το ΠΑΣΟΚ με την αναρρίχηση του Γ. Παπανδρέου και, ιδιαίτερα, με την πολυδιαφημισμένη προσφυγή στη βάση...