Είδαμε την περασμένη Δευτέρα σε κεντρικό κοσμικό κλαμπ της Θεσσαλονίκης τη «Γιορτή του Αθλητή» με τη σύναξη δεκάδων πρωτοκλασάτων «αστέρων» του αθλητισμού και με δικαιολογημένη απορία ήρθαν στη σκέψη μου ορισμένα ερωτήματα σε ό,τι αφορά τη σκοπιμότητα μιας τέτοιας περίλαμπρης και φαντάζομαι πανάκριβης εκδήλωσης. Το πρώτο που έρχεται στο μυαλό μου είναι πόσα χρήματα ξοδεύτηκαν για την εκδήλωση αυτή και αν ο ελληνικός αθλητισμός έχει κάτι να κερδίσει από τέτοιες παραστάσεις που σκοπό έχουν να εξωραΐσουν το ήδη ασθενές, από οικονομική άποψη, αθλητικό οικοδόμημά μας. Το δεύτερο είναι γιατί γίνεται παραμονές εκλογών μια τέτοια φιέστα που εξυπηρετεί συγκεκριμένα σχέδια και όχι κάποια άλλη στιγμή. Το τρίτο ερώτημα είναι γιατί επιλέχτηκε η Θεσσαλονίκη για τη φιέστα αυτή παραμονές μάλιστα εκλογών, τη στιγμή που τα προβλήματα υποδομών στην πόλη είναι τεράστια και γιορτές αυτού του είδους δε λύνουν κανενός είδους πρόβλημα παρά λειτουργούν σαν ασπιρίνη κατά του καρκίνου, για να μην πω ότι προκαλούν θυμηδία και απογοήτευση.

Και τέλος ρωτώ: Τι ήρθε να κάνει στη Θεσσαλονίκη ο υφυπουργός κ. Λιάνης που συχνά προσπαθεί να μας «υπνωτίσει» με την αθλητική και δημοσιογραφική του καταγωγή, τη στιγμή που εδώ και χρόνια δεν έχει τίποτα κάνει γι' αυτήν εδώ την πόλη; Και επίσης τι ήρθε να κάνει ο Παναγιώτης Φασούλας, που λησμόνησε τη Θεσσαλονίκη πριν αυτή σταματήσει να τον ενισχύει οικονομικά και πολιτικά; Νομίζω ότι όλοι κατανοούν τους λόγους μιας τέτοιας δαπανηρής συγκέντρωσης. Το θεαθήναι, η «βιτρίνα» που είναι εδώ και πολλά χρόνια η μόνη πολιτική που εφαρμόζει πιστά το ΠΑΣΟΚ στον αθλητισμό.

Αυτό που έχουν μάθει επιστημονικά οι άνθρωποι του κυβερνητικού μηχανισμού, το εφάρμοσαν στην πράξη και προχτές στη Θεσσαλονίκη και θέλουν να μας ξεγελάσουν για άλλη μια φορά. Μάλλον είναι αργά.