Ογδόντα τέσσερα χρόνια πριν, οι ιστορικοί ηγέτες του γερμανικού εργατικού κινήματος Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζα Λούζεμπουργκ δολοφονούνται βιαίως. Μέσα στη δίνη της αντεπαναστατικής ορμής, που οργάνωνε η σοσιαλδημοκρατία του Εμπερτ, έπνιξε στο αίμα τα γερμανικά «Σοβιέτ» (είχαν επηρεαστεί απ' τη μεγάλη νικηφόρα Οχτωβριανή Επανάσταση του 1917). Επί τριάντα μέρες τα στενά δρομάκια του Βερολίνου και των βιομηχανικών πόλεων κοκκίνιζαν απ' το αίμα κι απ' τα υψωμένα λάβαρα χιλιάδων εργατών. Υπεράσπιζαν την προλεταριακή επανάσταση. Μια εξέγερση που παρότι συντρίφτηκε καταγράφεται στη διεθνή ιστορία του εργατικού κινήματος ως η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού στη Γερμανία. Στη διάρκεια αυτών των συγκρούσεων δολοφονούνται κτηνώδικα ο Καρλ Λίμπκνεχτ και η Ρόζα Λούξεμπουργκ.

Δολοφονούνται κατ' εντολή του σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου Εμπερτ, του διαβόητου στρατηγού Γκρόουνερ, του επικεφαλής κατά της εργατικής εξέγερσης. Λίγες μέρες πριν η εφημερίδα των σοσιαλδημοκρατών, «Vorwarts», προανάγγειλε με αρθρογραφία σε κύριο άρθρο της, ότι η Γερμανία οδηγείται σε «αναρχία», εξαιτίας των «παράλογων» αιτημάτων των εργατών!!! Οι υποκινητές Καρλ, Ρόζα, Ράντεν, ιδεολογικοί καθοδηγητές της εξέγερσης, πρέπει να εξαφανιστούν... Η Ρόζα παρότι ανήκε αρχικά στο Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, γρήγορα κατάλαβε τον ιστορικό της ρόλο. Αποχωρεί. Συγκροτούν μ' άλλους τη «διεθνή ομάδα» Σπάρτακο, το 1916. Ιδρύουν το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας. Στο συνέδριο του τελευταίου (30 του Δεκέμβρη 1918 έως 1 του Γενάρη 1919), λίγο πριν τη δολοφονία τους, σχεδιάζουν τα γερμανικά «Σοβιέτ» (δημιουργούνται συμβούλια εργατών/στρατιωτικών).

Παρά τα πολιτικά λάθη, που ιστορικά καταγράφονται, ο Κ. Λίμπκνεχτ και η Ρ. Λούξεμπουργκ αναδείχτηκαν σε σημαντικές μορφές του διεθνούς εργατικού και επαναστατικού κινήματος. Η Ρ. Λούξεμπουργκ ήταν μια αταλάντευτη επαναστάτρια, πολέμια του ιμπεριαλισμού. Με ιδεολογική σταθερότητα, αντιτάχθηκε στον ρεβιζιονισμό του Κάουτσκι, στη στρατοκρατία του Μιλεράν. Τα ιστορικά κείμενα της πολιτικής γερμανικής σχολής - «Μιλιταρισμός και αντιμιλιταρισμός» του Κ. Λίμπκνεχτ, γραμμένο λίγο πριν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το «Μεταρρύθμιση, Επανάσταση» της Ρ. Λούξεμπουργκ, γραμμένο το 1899 - αποτελούν χρήσιμα πολιτικά εργαλεία της σκέψης-ανάλυσης, για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα. Η Κόκκινη Ρόζα, «παρά τα λάθη της», έλεγε ο Λένιν, ήταν ένας αετός της επανάστασης! Αφιέρωσε τη ζωή της ενάντια στη σάπια γερμανική ιμπεριαλιστική αστική τάξη. Ηταν φρέσκια η επανάσταση του 1917, την οποία η Ρόζα υπεράσπισε δημόσια: Την ιστορική βαρύτητα αυτής της νίκης και τη συμβολή του Λένιν και του μπολσεβικικού κόμματος στην ιστορία της πάλης των λαών.

Αυτές τις ιστορικές απόψεις στο περίφημο βιβλίο της «Η συσσώρευση του κεφαλαίου» τις υπερασπίζεται στο δικαστήριο της Φραγκφούρτης (1914). Δηλώνει ανοιχτά ότι οι Γερμανοί εργάτες δεν πρόκειται να στρέψουν τα όπλα στα ταξικά αδέλφια των άλλων χωρών. Γι' αυτή την «Rore Fahne» (Κόκκινη Σημαία) έγραφε, συμμετείχε στις πολιτικές ζυμώσεις και στις αντιπαραθέσεις στα διάφορα συνέδρια της Διεθνούς: «Σ' αυτό το ξέφωτο του λιμανιού, / έχτισα τα δικά μου άστρα / που καθορίζουν τη δική μου ρότα, / που ανατέλλουν για το δικό μου ταξίδι» (Γιώργος Παναγουλόπουλος).