Η μεγάλη κατρακύλα του δολαρίου απέναντι στο ευρώ - και όχι μόνο - είναι γεγονός. Μέχρι την περασμένη Τρίτη 9 Δεκέμβρη, που ανακοινώθηκε η απόφαση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (FED) να διατηρήσει αμετάβλητα τα βασικά επιτόκια στο 1%, το δολάριο βρέθηκε στο ναδίρ και το ευρώ στο ζενίθ. Στις διεθνείς χρηματαγορές η ισοτιμία του δολαρίου την περασμένη Τρίτη έσπασε και το φράγμα των 1,225 ευρώ, καθώς έκλεισε στα 1,227 δολάρια, που αποτελεί νέο ρεκόρ για το ευρώ. Σημαντικές ήταν οι απώλειες που κατέγραφε το αμερικάνικο νόμισμα και απέναντι στα άλλα βασικά νομίσματα (γιέν, ελβετικό φράγκο, στερλίνα), όπως επίσης στο χρυσό και την πλατίνα.

Να σημειώσουμε, παρενθετικά, πως η ανατίμηση ενός νομίσματος απέναντι σε ένα άλλο (όπως για παράδειγμα του δολαρίου απέναντι στο ευρώ) - και άρα η ανατίμηση του ευρώ απέναντι στο δολάριο ΗΠΑ - δεν αφορά μόνο τους τουρίστες. Δε σημαίνει, δηλαδή, απλά και μόνο ότι οι διακοπές για τους Αμερικανούς σε κάποια χώρα της ΕΕ θα γίνουν ακριβότερες και το αντίθετο, δηλαδή φτηνότερες διακοπές για τους Ευρωπαίους που θα αποφασίσουν να κάνουν διακοπές σε κάποια Πολιτεία των ΗΠΑ. Η υποτίμηση ή ανατίμηση ενός νομίσματος επηρεάζει - στον ένα ή τον άλλο βαθμό, θετικά ή αρνητικά - βασικά οικονομικά μεγέθη της χώρας και το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της μιας ή της άλλης χώρας. Ετσι - στην προκειμένη περίπτωση - η υποτίμηση του δολαρίου απέναντι στο ευρώ ή η ανατίμηση του ευρώ απέναντι στο δολάριο επηρεάζει (θετικά ή αρνητικά) τα ελλείμματα του ισοζυγίου (εμπορικό ή τρεχουσών συναλλαγών), τα δημοσιονομικά ελλείμματα, την αναπτυξιακή πορεία, την ανεργία, τον πληθωρισμό, τις εξαγωγές, τα κέρδη των επιχειρήσεων, την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων (κλπ.) στις ΗΠΑ και την ΕΕ.

Με βάση τα παραπάνω, οι παρενέργειες από τη συνεχιζόμενη πτώση του δολαρίου είναι πολλές και αλληλοεπηρεάζονται. Με δεδομένο, μάλιστα, ότι το «ασθενές δολάριο» αποτελεί επιλογή της αμερικανικής κυβέρνησης, δεν είναι υπερβολή να πούμε πως η κατρακύλα του εθνικού νομίσματος των ΗΠΑ δεν απειλεί να βάλει σε νέες περιπέτειες μόνο τις διεθνείς αγορές συναλλάγματος. Η πολιτική του «φτηνού» δολαρίου απειλεί να βάλει σε περιπέτειες και τις οικονομίες των δύο άλλων μεγάλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, όπως είναι οι χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Ιαπωνίας, που προσπαθούν να βγουν (όπως και οι ΗΠΑ) από το τέλμα της ύφεσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την παγκόσμια οικονομία και τους λαούς της Γης.

Στη συνέχεια, θα επιχειρήσουμε να αναφερθούμε στις αιτίες και τις παρενέργειες που προκαλεί η - υποστηριζόμενη από την αμερικανική κυβέρνηση - πολιτική διολίσθησης του δολαρίου. Πριν, όμως, απαριθμήσουμε αυτές τις αιτίες, θεωρούμε σκόπιμο να επισημάνουμε πως πίσω από τον «πόλεμο» δολαρίου - ευρώ (σήμερα), δολαρίου - ιαπωνικού γιεν (χτες) και δολαρίου - γουάν (Κίνας) αύριο, κρύβονται οι μεγάλες και αθεράπευτες ασθένειες της παγκοσμιοποιημένης, καπιταλιστικής, οικονομίας. Ασθένειες που έχουν να κάνουν με τον τρόπο παραγωγής και διανομής των εμπορευμάτων και υπηρεσιών, διεθνώς, όσο και με τη διανομή και αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου στον πλανήτη Γη.