Η προϊστορία... «Αν η δημοκρατία είναι ένας μηχανισμός, κάτι δεν πάει καλά με τα γρανάζια του. Και δεν πρόκειται για τριγμούς παροδικούς, μα για δυσλειτουργίες χρόνιες. Αναξιοπιστία των πολιτικών. Λαϊκή δυσαρέσκεια. Αποχή από τις εκλογές. Αδιαφανή οικονομικά συμφέροντα. Κοινωνική ανισότητα. Ολα αυτά μαζί, κάτι θυμίζουν από την προδημοκρατική εποχή, όταν η δημοκρατία ήταν ακόμη κάτι που έπρεπε να κατακτηθεί. Ελεγε ο σοφιστής Θρασύμαχος στον Σωκράτη: "Αυτό λοιπόν είναι, σοφότατέ μου, εκείνο που εγώ εννοώ, όταν λέω πως σε όλες τις πόλεις το δίκαιο είναι ίδιο, δηλαδή το συμφέρον της καθεστηκυΐας αρχής. Και αυτή επικρατεί, ώστε εκείνος που σκέφτεται σωστά, συμπεραίνει πως δίκαιο είναι παντού το ίδιο πράγμα, το συμφέρον δηλαδή του ισχυροτέρου". (Πλάτωνος Πολιτεία 338e)» (Ρούσσος Βρανάς - «ΝΕΑ»).

...της ανθρωπότητας. «Λένε ή σκέφτονται τίποτα διαφορετικό οι σύγχρονοι ηγεμόνες; Οχι, λέει ένας άλλος, σύγχρονος "σοφιστής", ο αρθρογράφος Πολ Κρούγκμαν. Αλλιώς, αυτοί οι ηγεμόνες δε θα επέβαλαν στην Αμερική μια κοινωνία και μια οικονομία στην οποία μια συμμορία δεκατριών χιλιάδων οικογενειών κερδίζει τόσα χρήματα όσα δεν κερδίζουν είκοσι εκατομμύρια φτωχές οικογένειες. Οι ηγεμόνες επιβάλλουν και μια παγκόσμια τάξη, με βάση την αρχή πως η φυσική κατάσταση του ανθρώπου δεν είναι η ελευθερία, αλλά η υποταγή» (Ο ίδιος).

Το όνειδος...«Αποτελεί όνειδος για το πολιτικό μας σύστημα το εξωφρενικό φαινόμενο η πολιτική ζωή να περιστρέφεται όχι γύρω από τις θέσεις των κομμάτων, αλλά γύρω από τα αποτελέσματα δημοσκοπήσεων. Αντί οι πολιτικοί να παράγουν πολιτική, της οποίας η επιμέρους παράμετρος της αποδοχής ή όχι από τους πολίτες να μετρείται και από τις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης, εδώ έχουμε το αντίστροφο: H πολιτική ατροφεί και είναι πλέον τόσο αναιμική, ώστε η προπαγανδιστική αξιοποίηση των αποτελεσμάτων οποιασδήποτε δημοσκόπησης να καθίσταται αυτομάτως... "κορυφαίο" πολιτικό γεγονός, γύρω από το οποίο συγκρούονται τα κόμματα - πυλώνες του πολιτικού μας συστήματος» (Από το άρθρο της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ»).