Το δικαίωμα στην απεργία θα περάσει από τα «γρανάζια» της αστικής Δικαιοσύνης, η οποία συζητά σοβαρά για να κρίνει αν ο χρόνος συμμετοχής των εργαζομένων σε απεργία που κρίθηκε εκ των υστέρων παράνομη (με δικαστική απόφαση) μπορεί να συμψηφιστεί με το χρόνο της άδειας!

Ετσι, αφενός, τίθενται με έναν ακόμα τρόπο υπό διωγμόν το δικαίωμα της απεργίας και, αφετέρου, αμφισβητείται και συρρικνώνεται το δικαίωμα της άδειας αναψυχής των εργαζομένων.

Επίσης, είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται να συνδεθούν δύο αυτόνομα δικαιώματα των εργαζομένων, της απεργίας και της άδειας αναψυχής και να μπαίνει εκβιαστικά ζήτημα συμψηφισμού μεταξύ του χρονικού διαστήματος που συμμετέχει ο εργαζόμενος σε απεργία και στην άδεια αναψυχής του.

Ειδικότερα, παραπέμπεται από το Εργατικό Τμήμα του Αρείου Πάγου στην Ολομέλεια του ιδίου δικαστηρίου, για οριστική κρίση, ερώτημα αν από την κανονική (θερινή) άδεια αναψυχής θα αφαιρούνται, μαζί με τα αντίστοιχα χρηματικά ποσά από το επίδομα αδείας, οι ημέρες συμμετοχής του εργαζόμενου σε απεργία που έχει κηρυχτεί, εκ των υστέρων, παράνομη από τα δικαστήρια.

Ο εισηγητής της υπόθεσης Θεόδ. Τζέμος τον περασμένο Σεπτέμβρη, κατά τη διάρκεια της συζήτησης πρότεινε να αφαιρούνται από τη θερινή άδεια οι ημέρες συμμετοχής εργαζόμενου σε απεργία που κρίθηκε παράνομη από τα δικαστήρια!

Να σημειωθεί ότι η εργατική νομοθεσία ορίζει σαφώς ότι δεν μπορούν να συμψηφιστούν οι ημέρες άδειας ενός εργαζόμενου με τις απουσίες του λόγω ασθένειας, στράτευσης, απεργίας, χωρίς να κάνει διάκριση ανάμεσα σε νόμιμη και παράνομη απεργία.