Συνεχίζουν μέχρι και την άλλη Παρασκευή τις κινητοποιήσεις οι πανεπιστημιακοί, σύμφωνα με τη χτεσινή απόφαση της Ομοσπονδίας τους (ΠΟΣΔΕΠ), οπότε και θα ξανασυνεδριάσει η Διοικούσα Επιτροπή για να καθορίσει την παραπέρα στάση της, ανάλογα με τις διαθέσεις και τις αποφάσεις που θα έχουν λάβει οι σύλλογοι των πανεπιστημιακών ανά την Ελλάδα.

Ωστόσο, όπως φάνηκε και από τις προτάσεις που κατατέθηκαν στη χτεσινή συνεδρίαση (από δυνάμεις που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ) για λήξη των κινητοποιήσεων, αλλά και από την εισήγηση της πλειοψηφίας (πρόσκειται στο ΣΥΝ), που παρουσίασε σαν «νίκη» του κλάδου τα «ψίχουλα» που έδωσε η κυβέρνηση με το νέο μισθολόγιο, η αποχή των πανεπιστημιακών που κλείνει σήμερα έξι βδομάδες οδεύει προς τη λήξη της.

Πρέπει να τονίσουμε ότι η κυβέρνηση δεν ικανοποίησε ουσιαστικά κανένα από τα αιτήματα των πανεπιστημιακών, που συμπεριλάμβαναν πέρα από τα μισθολογικά τους (κατάργηση του επιδοματικού χαρακτήρα του μισθού) και την απαίτηση για γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την Ανώτατη Εκπαίδευση και απόσυρση του νομοσχεδίου για την αξιολόγηση.

Επιμένοντας, όμως, στη μορφή της αποχής από τα διδακτικά καθήκοντα, η ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ ουσιαστικά εντείνει τα αδιέξοδα του κλάδου και απομονώνει τους πανεπιστημιακούς, φέρνοντάς τους σε αντίθεση με τους φοιτητές και τις οικογένειές τους, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι η πολιτική υποβάθμισης και ιδιωτικοποίησης της Ανώτατης Εκπαίδευσης θα συνεχιστεί και θα ενταθεί. Δηλαδή, η ΠΟΣΔΕΠ συνεχίζει να κρατά κλειστή την πόρτα στους φυσικούς της συμμάχους που χτυπιούνται από την ίδια αντιλαϊκή πολιτική και έχουν κάθε λόγο να την αντιπαλέψουν από κοινού.

Η «Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση» (ΔΗΠΑΚ) επανέφερε στη χτεσινή συνεδρίαση της Διοικούσας Επιτροπής το αίτημα για συνέχιση, κλιμάκωση και ένταση των κινητοποιήσεων με δυναμικές μορφές πάλης, που δε θα απομονώνουν τους φοιτητές, αλλά θα ενισχύουν την αγωνιστική συσπείρωση και τη συμπόρευση με όλους τους φορείς της ακαδημαϊκής κοινότητας και κυρίως τους εργαζόμενους, το λαό. Δηλαδή, πρότεινε επαναλαμβανόμενες απεργίες, συγκεντρώσεις, πορείες, καταλήψεις κτλ. και, παράλληλα, καλύτερη επεξεργασία του αγωνιστικού πλαισίου, διεύρυνση των αιτημάτων κι αντιστοίχισή τους με αυτές τις οξυμένες μορφές πάλης. Γιατί στις σημερινές συνθήκες κατάφωρης υποβάθμισης και ιδιωτικοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης, όση αύξηση και να πάρουν οι πανεπιστημιακοί, η θέση τους συνεχώς θα υποβαθμίζεται, ο ρόλος τους θα διαστρεβλώνεται.