Ο ύπνος είναι ο δίδυμος αδελφός του θανάτου. Και όπως μέσα στις είκοσι τέσσερις ώρες της ημέρας εκείνος έχει την οκτάωρη θέση του, έτσι και μέσα στη ζωή έχει, δυστυχώς, τη θέση του στο τέλος... Μα, ας μην κάνουμε δυσάρεστες σκέψεις τέτοια μέρα, ας δούμε μια παράξενη μορφή του ύπνου, την υπνοβασία. Τι είναι; Ενα είδος «κινητού ονείρου». Ενας υπνοβάτης δεν περιφέρεται με μάτια κλειστά και τα χέρια τεντωμένα, όπως νομίζει ο περισσότερος κόσμος. Τα μάτια του είναι ανοιχτά αλλά κοιμάται, δε μας βλέπει και δεν καταλαβαίνει τίποτε από όσα του λέμε. Τι κάνουμε εμείς, που δεν υπνοβατούμε; Με τρυφερές και απλές κινήσεις, οδηγούμε τον υπνοβάτη στο κρεβάτι του. Η υπνοβασία δεν είναι κάτι το σοβαρό, όμως καμιά φορά ο υπνοβάτης μπορεί να πέσει και να χτυπήσει.
Για τις πρώτες 365 μέρες στη ζωή ενός νεογέννητου, θα πρέπει να σκεφτούμε όλα τα μέτρα ασφαλείας που πρέπει να πάρουμε για το υπνοδωμάτιό του. Διότι εκεί είναι το βασίλειό του. Εκεί κοιμάται, εκεί τρώει, εκεί αλλάζει, εκεί διαμορφώνει κάτι που αργότερα θα φανεί: Το χαρακτήρα του. Τι χρειάζεται; Ενα γερό κρεβατάκι με στρογγυλεμένες κόχες και ψηλά κάγκελα. Το μαξιλάρι δεν έχει θέση στην κούνια του μωρού. Ενα στρώμα ασφαλείας, δηλαδή ένα στρώμα που να έχει σχεδιασμένες τρύπες αέρα, οι οποίες ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο πνιγμονής. Ακόμη, ο όλος εξοπλισμός της αλλαγής του μωρού να είναι κοντά στην επιφάνεια που χρησιμοποιείτε για να το αλλάξετε, αλλά όχι σε σημείο ψηλότερο απ' αυτό που βρίσκεται το μωρό. Ονειρα γλυκά...