Τα πρόσωπά τους αποκαλύπτουν τη μικρή ηλικία τους. Είναι λίγοι από τους αμέτρητους νέους θύματα των δουλέμπορων που έχουν εισβάλει στη ΛΑΡΚΟ και πολύ πιθανόν να έχουν δουλέψει μόνο με τέτοιες συνθήκες εργασίας. Δύσκολα τους παίρνεις κουβέντα, φοβούνται τι θα πουν και ποιος θα ακούσει. Και βέβαια, ο φόβος είναι δικαιολογημένος αφού, όπως οι ίδιοι μας έλεγαν χτες έξω από την πύλη του εργοστασίου στη Λάρυμνα, για να πιάσεις δουλιά στους εργολάβους πρέπει να έχεις μέσον βουλευτή... Ρουσφέτι για να δουλεύουν οκτώ ώρες στα καμίνια «στο πιο καυτό κομμάτι του εργοστασίου», όπως είπαν γελώντας με την τύχη τους, για να πάρουν 220.000 δραχμές και να μην έχουν πληρωθεί ποτέ το μεροκάματο της Κυριακής προσαυξημένο, αφού ο εργολάβος τις θεωρεί καθημερινές. Οταν τους ρωτάς για τις συμβάσεις που έχουν, κουνάνε τα χέρια. Είμαστε με αορίστου στον εργολάβο αλλά αν φύγει εμείς μένουμε και ή μας παίρνει ο επόμενος ή μας νοικιάζει σ' αυτόν ο προηγούμενος. Κανονικοί δούλοι δηλαδή, εξαρτημένοι από τους «νταβατζήδες» όπως οι ίδιοι ονόμασαν τους εργολάβους...