Την αδιέξοδη και πολυδάπανη τακτική της κάλυψης των αυξημένων αναγκών στα περιφερειακά αεροδρόμια τους καλοκαιρινούς μήνες, με μετακινήσεις - αποσπάσεις εργαζομένων από την Αθήνα, ακολούθησε και φέτος η διοίκηση της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ).
Η έλλειψη προσωπικού και ειδικοτήτων στα περιφερειακά αεροδρόμια, αν και είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που απασχολούν την ΥΠΑ εδώ και 10ετίες, αντιμετωπίζεται με αυτόν τον πολυδάπανο τρόπο, αντί με την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού. Και αυτό δεν είναι φυσικά καθόλου τυχαίο. Πρόκειται για μια συνειδητή επιλογή, που εντάσσεται στο σχέδιο της κυβέρνησης για τη συρρίκνωση και ιδιωτικοποίηση της ΥΠΑ και γενικότερα στην πολιτική των αναδιαρθρώσεων της δημόσιας διοίκησης και επιχειρήσεων του Δημοσίου.
Η κατ' έτος «αφαίμαξη» των μονάδων της Αθήνας από προσωπικό, έχει πάρει επιδημική διάσταση τα τελευταία χρόνια, ενώ για να βρεθούν «εθελοντές» προς μετακίνηση, χρησιμοποιείται το δέλεαρ της εκτός έδρας αποζημίωσης. Η δαπάνη της ΥΠΑ για τις μετακινήσεις - αποσπάσεις προσωπικού είναι τεράστια, τέτοια που θα μπορούσε να καλύψει τη μισθοδοσία μόνιμων υπαλλήλων.
Με ανακοίνωσή της η Γραμματεία της Ενωτικής Συνδικαλιστικής Κίνησης ΥΠΑ (ΕΣΚ/ΥΠΑ), επισημαίνει ότι πρόκειται για θέμα με οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις, για το οποίο υπάρχει μια και μοναδική λύση: Η πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, που θα καλύπτει σε μόνιμη βάση όλες τις ανάγκες των αεροδρομίων, χωρίς να απαιτούνται μετακινήσεις εργαζομένων, που μόνο προβλήματα επιφέρουν. Με τον τρόπο αυτό - τονίζεται στην ανακοίνωση:
Η ΕΣΚ, επισημαίνει και τη ρουσφετολογική διάσταση του θέματος, αφού πολλοί υπάλληλοι - ακόμα και συνδικαλιστές - διαγκωνίζονται ποιος θα μετακινηθεί, καθώς οι μετακινήσεις συνδυάζονται με τις θερινές διακοπές και τις εκτός έδρας αποζημιώσεις, τονίζοντας: «Οι υπαρκτές οικονομικές ανάγκες και το οικονομικό αδιέξοδο που βιώνουν οι εργαζόμενοι εξαιτίας της αδιέξοδης κυβερνητικής πολιτικής, δεν αντιμετωπίζονται με τέτοια τερτίπια, αλλά με συντονισμένους συλλογικούς διεκδικητικούς αγώνες για μισθούς που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες. Αντιμετωπίζονται με την απόρριψη του ίδιου του συστήματος και της πολιτικής που το υποστηρίζει».