ΜΟΝΡΟΒΙΑ.--

Με το καρότο και το μαστίγιο της Ουάσιγκτον και τις βοηθητικές «ρόδες» του Λάγος αχνοπατεί η «σταθερότητα», που επιβάλλουν οι επεμβατικές δυνάμεις στη Λιβερία.

Μετά την προ δεκαπενθημέρου άφιξη των πρώτων δεκάδων Νιγηριανών στρατιωτών της δυτικοαφρικανικής δύναμης επιβολής ειρήνης, ήρθαν οι Αμερικανοί πεζοναύτες ώσπου (στις αρχές της βδομάδας) ακολούθησε ο διοικητής τους, στρατηγός Τόμας Τέρνερ. Ο Τέρνερ έμελλε να είναι εκείνος, που μαζί με τον άνθρωπο της Ουάσιγκτον στη Μονρόβια Αμερικανό πρέσβη Τζον Μπλάνεϊ, παζάρεψε (βράδυ της περασμένης Τρίτης) την αποχώρηση των ενόπλων ανταρτών του Κινήματος «Ενωμένοι Λιβεριανοί για Συμφιλίωση και Δημοκρατία» απ' το επίνειο της λιβεριανής πρωτεύουσας... Ομως, φαίνεται πως στον πρώτο γύρο, οι Αμερικανοί δεν κερδίζουν εύκολα τις εντυπώσεις της «ανθρωπιστικής» τους πολιτικής σε μια χώρα που σήμερα «επιβάλλεται» να «σταθεροποιηθεί», ενόψει της σημερινής και μεσοπρόθεσμης εκμετάλλευσης του πλούσιου σε πετρέλαιο υποθαλάσσιου χώρου της δυτικής Αφρικής...

Επιπλέον, δεκαπέντε μέρες μετά την πρώτη άφιξη των Νιγηριανών στρατιωτών στη Μονρόβια, ούτε οι συγκρούσεις σταμάτησαν, ούτε οι συνθήκες διαβίωσης των καταπονημένων απ' τις συγκρούσεις και τις βάρβαρες σφαγές των Λιβεριανών ούτε στο ελάχιστο δε βελτιώθηκαν... Οι πρόσφατες εικόνες εκατοντάδων Λιβεριανών που εφορμούν σε κοντέινερς του επινείου της Μονρόβια προς αναζήτηση μερικών σάκων αλευριού και ρυζιού είναι εύγλωττες... Απ' την άλλη πλευρά, δεν είναι μόνον η πείνα, αλλά και οι αρρώστιες που βασανίζουν το ήμισυ του συνολικού πληθυσμού μερικών εκατομμυρίων. Οσο για την ανεργία; Αυτή πλήττει εδώ και χρόνια το 80% του εργατικού δυναμικού. Οσοι, δε, εργάζονται τυγχάνουν μέσων ετήσιων αποδοχών λιγότερων από 80 ευρώ...

Η επέμβαση, λοιπόν, Νιγηριανών και Αμερικανών (με την Ουάσιγκτον από προχτές να προσανατολίζεται στην πραγματοποίηση εναέριων περιπολιών και στη συγκρότηση μικρής, αλλά «αποτελεσματικής», δύναμης ταχείας επέμβασης Αμερικανών πεζοναυτών στη Λιβερία), διαδραματίζεται πλέον - και στην πράξη...- σε μια χώρα με διαλυμένη υποδομή και με δραματικά καταπονημένο το μεγαλύτερο μέρος του λιβεριανού λαού. Δεν είναι απίθανο δε πως αυτή η δεινή για τους Λιβεριανούς κατάσταση θα συνεχιστεί, καθώς θα ξεδιπλώνεται η εντεινόμενη ξένη επέμβαση στη χώρα τους.

Παρά τα ετεροχρονισμένα ανθρωπιστικά προσχήματα των ιμπεριαλιστών, οι δυνάμεις επέμβασης πατούν ήδη μια γη βαμμένη, τόσα χρόνια, με το αίμα που χύθηκε όχι μόνον απ' τους εμφανείς ντόπιους ενόπλους πρωταγωνιστές (πρώην και νυν ηγέτες), αλλά και με την ομιχλώδη - αλλά διόλου ανεπαίσθητη για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ...- ανάμειξη ξένων συμφερόντων (Ουάσιγκτον, παράγοντες της αφροαμερικανικής κοινότητας, μεγάλες εταιρίες εκμετάλλευσης διαμαντιών και όπλων)... Ο χορός των δολαρίων στη Λιβερία θα συνεχιστεί με απίθανη, όμως, τη συμμετοχή της πλειοψηφίας του λιβεριανού λαού. Είτε, τώρα με τους Νιγηριανούς και τους Αμερικανούς στρατιώτες, είτε το φθινόπωρο με τους κυανόκρανους του ΟΗΕ, τα μεγάλα συμφέροντα που κρύβονται πίσω απ' τις πλάτες των κατά καιρούς ένστολων θα συνεχίσουν να λυμαίνονται τον τεράστιο φυσικό και ορυκτό πλούτο και αυτής της χώρας, μέχρις ότου ο λιβεριανός λαός αποφασίσει, να ξεσηκωθεί και παλέψει (αφού βεβαίως λύσει το επείγον ζήτημα της πείνας...) να τους διώξει για τα καλά..