Απέναντι σ' ένα μαύρο μέτωπο | Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Απέναντι σ' ένα μαύρο μέτωπο

Η «ενοικίαση» εργαζομένων, αυτό το άθλιο σύγχρονο σκλαβοπάζαρο, παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις. Η έρευνα του «Ρ» και οι αποκαλύψεις που κάνει τις τελευταίες βδομάδες δείχνουν ότι η αντικατάσταση εργαζομένων που έχουν «σταθερή εργασία» και συμβάσεις αορίστου χρόνου, από εργαζόμενους που προσλαμβάνονται μέσα από τα περίφημα «δουλεμπορικά» γραφεία προσωρινής απασχόλησης γνωρίζει μεγάλη διάδοση.

Σταθερά και επίμονα οι επιχειρήσεις αντικαθιστούν τις συμβάσεις αορίστου χρόνου με προσλήψεις μέσω των δουλεμπορικών εταιριών. Η ενοικίαση, από μεμονωμένο φαινόμενο γίνεται μια μορφή εργασίας που διαρκώς επεκτείνεται. Ας είναι καλά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που έδωσε στους δουλέμπορους την κάλυψη της «νομιμότητας».

Αλλά αυτό που είναι «νόμιμο» για την κυβέρνηση και τους αδίστακτους εμπόρους της ανεργίας, δεν πρέπει να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση της εργατικής τάξης. Το σκλαβοπάζαρο που το κεφάλαιο επιβάλλει στην αγορά εργασίας με τη στήριξη της κυβέρνησης, δίπλα στις άλλες «ευέλικτες» μορφές απασχόλησης, συνιστά μια ιστορική πρόκληση σε βάρος της εργατικής τάξης.

Συνιστά μια κοινωνική ρεβάνς, των λίγων, που κατέχουν τα μέσα παραγωγής, απέναντι σε εκατομμύρια εργαζόμενους που παράγουν τον πλούτο αυτής της χώρας. Συνιστά ένα μεγάλο πισωγύρισμα ακόμα και με τα μέχρι πρόσφατα δεδομένα για τους όρους πώλησης της εργατικής δύναμης, για τα εργατικά δικαιώματα των εργαζομένων.

Αυτή η πρόκληση πρέπει να πάρει απάντηση. Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν, και δεν πρέπει, να αποδεχτούν τετελεσμένα. Να αποδεχτούν το ένα πρωί να χτυπάνε κάρτα στη «Χ» εταιρία με σύμβαση αορίστου χρόνου και ό,τι αυτό συνεπάγεται μισθολογικά, συνταξιοδοτικά, κλπ. και την επομένη να βρίσκονται υπό «ενοικίαση», με αβέβαιη την εργασία, με απαλλοτριωμένα στοιχειώδη δικαιώματα. Οι δουλέμποροι και οι πολιτικοί τους προστάτες πρέπει να λάβουν απάντηση. Αυτό το άθλιο εμπόριο εργατικών χεριών πρέπει να κοπεί με το μαχαίρι. Οι εταιρίες -δουλέμποροι, οι επιχειρήσεις που κάνουν χρήση των «υπηρεσιών τους» πρέπει να μπουν στη μαύρη λίστα του συνδικαλιστικού κινήματος.

Αλλά οι εργαζόμενοι, μέσα σε αυτή τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν, μέσα στο «τρέξιμο» για μια θέση εργασίας, για «μια θέση στον ήλιο» δεν πρέπει να κλείσουν τα μάτια. Τα νέα φρούτα της ευελιξίας, οι μισθοί πείνας, η περικοπή ασφαλιστικών δικαιωμάτων, δεν πέφτουν από τον ουρανό. Δεν «περπατάνε» μόνο, γιατί αυτό υπαγορεύουν οι ισχυροί του χρήματος και οι ανάγκες του κεφαλαίου.

Το καθεστώς της ενοικίασης επιβλήθηκε και νομιμοποιήθηκε με κυβερνητική βούλα. Μια συγκεκριμένη πολιτική, η συγκεκριμένη κυβέρνηση, αλλά και οι γνωστές πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ, το έκαναν ζοφερή πραγματικότητα. Γι' αυτό σήμερα ο ενοικιαζόμενος εργάτης, ο εργάτης που καταδικάστηκε να είναι στον πάτο του βαρελιού, δεν πληρώνει μόνο την αδηφαγία του κεφαλαίου για μεγαλύτερα κέρδη. Πληρώνει και τους κολαούζους της οικονομικής εξουσίας. Πληρώνει αυτή την πολιτική εξουσία, που ψηφίζει νόμους οι οποίοι επιτρέπουν στους δουλέμπορους να αλωνίζουν στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα. Ολοι μαζί συγκροτούν ένα μαύρο μέτωπο και σαν τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά από την εργατική τάξη, ώσπου να ανατραπεί οριστικά.