Ο Λάζαρος και ο Ιούδας ο Ισκαριώτης έχουν εμπνεύσει πολλούς ζωγράφους, συγγραφείς, ποιητές στη διάρκεια των αιώνων. Διότι ο καθένας έβλεπε και βλέπει αυτές τις δυο προσωπικότητες από τη δική του σκοπιά, με αποτέλεσμα να ερμηνεύει τη στάση τους, τη ζωή αλλά και το θάνατό τους εντελώς διαφορετικά. Από τις εκδόσεις «Ροές» κυκλοφόρησαν τα διηγήματα του Λεονίντ Αντρέγιεφ: Λάζαρος - Ιούδας Ισκαριώτης. Ο συγγραφέας χρησιμοποιώντας αυθαίρετα, αλλά τολμηρά, τα υλικά της Βίβλου σκιαγραφεί τον δικό του Λάζαρο και τον δικό του Ιούδα, αποκαλύπτοντας ακόμη μια φορά το πολύπλευρο ταλέντο του. Γράφει: «Ο Λάζαρος υποτάχτηκε αδιάφορα σε όλα όσα του έκαναν, και σύντομα μεταμορφώθηκε σ' ένα από φυσικό του παχύ, όμορφο γέροντα, το γαλήνιο και καλοκάγαθο παππούλη αμέτρητων εγγονιών. Ακόμα δεν είχε φύγει από τα χείλη του το χαμόγελο με το οποίο αφηγούνταν αστείες ιστορίες, ακόμα κρυβόταν στις γωνιές των ματιών του η γαλήνια τρυφερότητα του γέροντα, αυτή την όψη είχε. Δεν τόλμησαν όμως να του βγάλουν τα γαμπριάτικα ρούχα, δεν μπόρεσαν να αλλάξουν το βλέμμα του - τα σκούρα και φοβερά κρύσταλλα μέσα από τα οποία κοιτούσε τους ανθρώπους το ίδιο ασύλληπτο Υπερπέραν».

Οσο για τον Ιούδα; Οχι δεν είναι προδότης. Είναι ένας βασανισμένος άνθρωπος, μια τραγική μορφή, είναι ένας μάρτυρας που ακολουθεί το πεπρωμένο του. Εχει μια τυραννισμένη ψυχή, μια ενοχική συνείδηση που τον οδηγεί στην προδοσία. Η μετάφραση από τα ρώσικα είναι της Σταυρούλας Αργυροπούλου.