1. ΓΕΝΙΚΑ

To ιδιοκτησιακό πρόβλημα στα Δασικά Οικοσυστήματα (Δ.Οικ.), ξεκινά από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους. Πάνω από το 65% των Δασών και δασικών εκτάσεων στη χώρα ανήκει στο δημόσιο και ισχύει το «μαχητό υπέρ του Δημοσίου τεκμήριο» από το 1836.

Σήμερα είναι καταγραμμένο μόνο το 50% της δημόσιας δασικής περιουσίας, ενώ το υπόλοιπο 50% είναι καταπατημένο ή διεκδικούμενο από ιδιώτες. Το κεφάλαιο εκμεταλλεύεται αυτό ακριβώς το γεγονός και αμφισβητεί τη δημόσια ιδιοκτησία η οποία όμως δεν αποτελεί περιουσία μιας κυβέρνησης αλλά κοινωνική ιδιοκτησία. Η κυβερνητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ, «άξιος συνεχιστής» όλων των μέχρι σήμερα αντιδασικών πολιτικών εισάγει ουσιαστικά ΝΕΑ ΦΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΑΣΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ, με βασική κατεύθυνση την προσαρμογή των Δ. Οικ. στην οικονομία της αγοράς που αποτελεί εξειδίκευση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

2. Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Κύρια χαρακτηριστικά της σημερινής κατάστασης είναι:

Η γενικευμένη ιδιωτικοποίηση τομέων των Δ. Οικ., (δασοθηροφυλακή, Δασοπυροπροστασία, Εθνικό κτηματολόγιο, περιαστικά δάση, φορείς διαχείρισης σε συμπλέγματα δασών, εθνικών δρυμών κλπ.), με την παραχώρησή τους είτε απευθείας στο κεφάλαιο, είτε με τη διαμεσολάβηση χρησιμοποίηση άλλων φορέων (π.χ. μη κυβερνητικών οργανώσεων, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης κλπ.).

O περιορισμός του ρόλου του δημόσιου στην προστασία και διαχείριση των Δ. Οικ.

Η λογική της καταστολής και όχι της πρόληψης των δασικών πυρκαγιών και η διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα της συνολικής αντιμετώπισής τους.

Η υλοποίηση του Εθνικού Κτηματολογίου με αρχές και κατευθύνσεις που οδηγούν σε απώλεια εκτάσεων εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων δημόσιας δασικής περιουσίας.

Τα ελάχιστα χρήματα που διατίθενται στον τομέα «Δάση» και οι τραγικές ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα.

Αιτία για τη σημερινή κατάσταση συνολικής όξυνσης των προβλημάτων, είναι η πολιτική των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων που οδήγησε στον πολυτεμαχισμό της δασικής γης, τη σκόπιμη διαιώνιση του ιδιοκτησιακού προβλήματος, που διευκόλυνε την επέκταση της ιδιωτικής σε βάρος της Δημόσιας Δασικής γης, ιδιαίτερα σε περιοχές με τεράστιο οικονομικό ενδιαφέρον.

Η πολιτική γης των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ με κατεύθυνση τη συγκέντρωση της γης σε λίγα χέρια, την παραπέρα εμπορευματοποίησή της, προωθεί τη νομιμοποίηση όλων των καταπατήσεων της δημόσιας γης, τις παράνομες αλλαγές στη χρήση της, την ανάθεση της διαχείρισης ευαίσθητων περιοχών στους ιδιώτες κι όλα αυτά σε όφελος του κεφαλαίου.

Η συναίνεση αυτή εκφράστηκε και πρόσφατα στη Βουλή στη συζήτηση των δυο Νομοσχεδίων (του Κτηματολογίου, με το οποίο νομιμοποιήθηκαν οι καταπατήσεις δημόσιων εκτάσεων που παράνομα εντάχθηκαν σε Σχέδια Πόλης και το νόμο για τη ρύθμιση θεμάτων αγροτικών εκτάσεων, με το οποίο δόθηκε η κυριότητα χιλιάδων στρεμμάτων δημόσιων αγροτικών και δασικών εκτάσεων σε ιδιώτες και επαναφέρει το θέμα της κατάργησης του τεκμηρίου κυριότητας του δημόσιου).

Με βάση αυτή την πολιτική οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ προώθησαν την αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος ανατρέποντας τις προηγούμενες διατάξεις και τη νομολογία που μέχρι τότε σε ένα βαθμό περιόρισαν την καταστροφική για τα Δ. Οικ. πολιτική.

3. ΤΟ ΝΕΟ ΔΑΣΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ Η ΔΑΣΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Σε αυτή την κατεύθυνση η σημερινή κυβέρνηση προωθεί ένα νόμο για τα δάση του οποίου σχέδια έχουν δει πρόσφατα το φως της δημοσιότητας.

Από τις διατάξεις που περιλαμβάνει, αποκαλύπτονται οι πραγματικές επιλογές και προθέσεις της που είναι: ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ Δ. ΟΙΚ., Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥΣ, Ο ΑΠΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΣΤΡΕΜΜΑΤΩΝ ΔΑΣΩΝ ΚΑΙ ΔΑΣΙΚΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ (Δ. Εκ.), Η ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΡΑΝΟΜΙΩΝ, Η ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΑΣ, Η ΡΑΓΔΑΙΑ ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ.

Το νομοσχέδιο αυτό είναι ο συνεχιστής των αντιδασικών νόμων 998/79 της κυβέρνησης της ΝΔ και του 1734/87 της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Εισάγει ουσιαστικά ΜΙΑ ΝΕΑ ΦΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ των δασών και δασικών εκτάσεων.

Συγκεκριμένα με το νομοσχέδιο αυτό:

• Αποκαθιστώνται οι μεγαλοκαταπατητές και μεγαλοτσιφλικάδες, αφού δίνεται η δυνατότητα σε όσους έχουν καταπατήσει χιλιάδες στρέμματα Δασών και Δ. Εκ. και τα διεκδικούν έναντι του Δημοσίου, να αποκτήσουν κυριότητα.
• Δίνεται η δυνατότητα αναγνώρισης ιδιοκτησίας σε Δάση και Δ. Εκ. που είναι κατά τεκμήριο δημόσια.
• Αλλάζει ο ορισμός του Δάσους και της Δ. Εκ., αλλάζοντας έτσι το χαρακτήρα εκατομμυρίων στρεμμάτων που αφήνονται απροστάτευτα.
• Αναγνωρίζονται ιδιοκτησίες σε διακατεχόμενες δασικές εκτάσεις και δάση.
• Νομιμοποιούνται εκατοντάδες χιλιάδες παράνομες αγοραπωλησίες σε μεγάλες δασικές εκτάσεις, που κατατμήθηκαν με αποφάσεις υπουργών κυρίως την περίοδο του εμφύλιου και της χούντας.
• Νομιμοποιούνται όλες οι αλλαγές χρήσης και τα αυθαίρετα που έγιναν σε δάση και Δ. Εκ. που καταστράφηκαν από πυρκαγιά πριν το Σύνταγμα του 1975 και ακυρώνει ουσιαστικά όλες τις πράξεις κήρυξης αναδασωτέων των εκτάσεων αυτής της κατηγορίας.
• Νομιμοποιούνται οικοδομικοί συνεταιρισμοί που διεκδικούν την αλλαγή της χρήσης σε χιλιάδες στρέμματα δασών και Δ. Εκ. και έχουν οικοδομήσει ή θέλουν να οικοδομήσουν, ενώ δίνεται η δυνατότητα μέσω της ανταλλαγής εκτάσεων να νομιμοποιηθούν και εκείνοι οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί που έχουν παράνομα συμβόλαια.
• Νομιμοποιεί επίσης όσες από τις εκτάσεις είχαν παραχωρηθεί για αγροτική χρήση και έχουν οικοπεδοποιηθεί παρά το ότι αυτό ήταν παράνομο.
• Δίνει την κυριότητα σε ιδιώτες σε πολλές χιλιάδες στρέμματα δασών Χαλεπίου πεύκης (χαμηλή ζώνη Αττικής, Εύβοια, Πελοπόννησος και νησιά), τα οποία είχαν παραχωρηθεί στο παρελθόν κατά χρήση για ρητίνευση, καυσοξύλευση ή βοσκή και σήμερα δεν ισχύει ο σκοπός της παραχώρησης.
• Νομιμοποιούνται παράνομες αλλαγές χρήσης με τη χρησιμοποίηση πιο πρόσφατων στοιχείων (π.χ. αεροφωτογραφίες του 1960), και όχι παλιότερα αντικειμενικά στοιχεία που υπάρχουν.
• Αποχαρακτηρίζει δασικές εκτάσεις επειδή αν και έχουν δασικό χαρακτήρα, λόγω του εμβαδού τους «δεν μπορούν να εμφανιστούν» σε χάρτες.

ΣΥΝΟΛΙΚΑ το Νομοσχέδιο αυτό ικανοποιεί την εξειδίκευση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στα Δ. Οικ. Υλοποιεί τις κατευθύνσεις της ΕΕ τις οποίες έχει συνδιαμορφώσει η κυβέρνηση προς όφελος του κεφαλαίου, το οποίο κρίνει πού η παρέμβασή του θα αποφέρει κέρδη με την αλλαγή χρήσης των Δ. Οικ. ή με άλλες κερδοφόρες δραστηριότητες, ενώ παράλληλα ικανοποιεί πελατειακές σχέσεις και δεσμεύσεις.

Αναδεικνύεται η ανάγκη μιας άλλης λαϊκής δασικής πολιτικής που θα εξασφαλίσει τη δασική προστασία, διαχείριση, ανόρθωση και τη συνολική επίλυση των προβλημάτων. Η οποία προϋποθέτει μεσο - μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, κοινωνικά κριτήρια. Προϋποθέτει ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΣΤΑ Δ. Οικ. των οποίων τον έλεγχο θα έχει η λαϊκή εξουσία.

Η προστασία, η οικολογική ανόρθωση των Δ. Οικ., είναι και πάλη για την απόσυρση του Δασοκτόνου Νομοσχεδίου. Εντάσσεται στη γενικότερη πάλη της συγκρότησης του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού μετώπου. Επιβάλλει την ανατροπή των σημερινών συσχετισμών σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο στα πλαίσια της πάλης ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.