Σχεδόν ένας μήνας έχει παρέλθει από τη στιγμή που τερματίστηκαν οι εχθροπραξίες στο Ιράκ ή, ακριβέστερα, αυτό το στάδιο του πολέμου, τόσο στο Ιράκ, όσο και στον πλανήτη. Παρ' όλα αυτά, το νέο μέτωπο φαίνεται να έχει ανοίξει ήδη... Η Κούβα.
Μπορεί το Ιράκ να έχει την τραγική ιδιαιτερότητα να είναι το κράτος, που επί 12 συναπτά έτη αντιμετωπίζει την πολεμική μηχανή των Ηνωμένων Πολιτειών στη μεγαλύτερη επιχείρηση εκτός αμερικανικής ηπείρου, που έκαναν ποτέ, εντούτοις το Νησί της Επανάστασης, εν τω συνόλω, είναι το κράτος, που επί 44 συναπτά έτη αντιμετωπίζει την αμερικανική επιθετικότητα. Είτε με προσπάθειες άμεσης στρατιωτικής επέμβασης, είτε με βιολογικό πόλεμο, είτε με οικονομικό εμπάργκο, είτε με πολυμέτωπο «πόλεμο», όπως τουλάχιστον διαμορφώνεται σήμερα η αμερικανική πολιτική απέναντι στην Κούβα.
Με τις προσπάθειες εσωτερικής υπονόμευσης και ανατροπής, υπό την καθοδήγηση του Τζέιμς Κέισον, επικεφαλής του Γραφείου Αμερικανικών Συμφερόντων στην Αβάνα. Με τη σκλήρυνση του εμπάργκο ως απάντηση στην εξάρθρωση του δικτύου των «μισθοφόρων», όπως τους αποκαλεί η κουβανική κυβέρνηση, αποκαλύπτοντας συνάμα τις άμεσες διασυνδέσεις με τη μαφία του Μαϊάμι και τα κέντρα άσκησης πολιτικής στην Ουάσιγκτον, αλλά και την αποτυχημένη προσπάθεια καταδίκης της Κούβας στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Με την εκ νέου συμπερίληψη της Κούβας στις χώρες που υποθάλπουν την τρομοκρατία, με την ανακοίνωση της ετήσιας έκθεσης για την κατάσταση της διεθνούς τρομοκρατίας εκ μέρους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Χωρίς αιτιολογία όπως πάντα, παρά με ρηξικέλευθες κατηγορίες περί προστασίας έναντι «μελών» της οργάνωσης των Βάσκων αυτονομιστών ΕΤΑ και παροχής πολιτικής στήριξης προς τις «Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις της Κολομβίας - Στρατός του Λαού» - (FARC - EP) και τον «Εθνικό Απελευθερωτικό Στρατό» (ELN), αλλά και την «παρενόχληση και παραπλάνηση εκ μέρους Κουβανών πρακτόρων των ερευνών και των προσπαθειών της αμερικανικής κυβέρνησης στην εκστρατεία κατά της τρομοκρατίας» από την επαύριο της 11ης Σεπτέμβρη. Το πιο πρόσφατο περιστατικό είναι η απέλαση των Κουβανών διπλωματών. «Παράλογη πράξη εκδίκησης», χαρακτήρισε το υπουργείο Εξωτερικών της Κούβας τις απελάσεις 14 διπλωματών από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τονίζοντας συνάμα ότι «η αμερικανική κυβέρνηση αποδεικνύει, για ακόμη μία φορά, ότι έχει μπει ανοιχτά πλέον σε μια πορεία προκλήσεων και ανάμειξης στα εσωτερικά της Κούβας» και ότι πρόκειται για «ένα επιθετικό μέτρο», που στόχο έχει να προκαλέσει τη σύγκρουση μεταξύ των δύο χωρών.
Δεν είναι πρώτη φορά, που αξιωματούχοι της σοσιαλιστικής κυβέρνησης της Κούβας κάνουν λόγο για μία πιθανή στρατιωτική αναμέτρηση μεταξύ των δύο χωρών. Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του Φιντέλ Κάστρο, τόσο κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής συνέντευξής του στις 25 του Απρίλη, αλλά και κατά τη διάρκεια της ομιλίας του την 1η Μάη ενώπιον περισσοτέρων του ενός εκατομμυρίου Κουβανών, περί «τεχνητής κρίσης, ώστε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες και να δικαιολογηθεί η στρατιωτική επέμβαση».
Εξάλλου η πληθώρα των κατηγοριών και απειλών, που εκτοξεύουν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι περισσότερο από ένα χρόνο, καταδεικνύουν ότι ένα πιθανό σχέδιο επέμβασης ήταν μάλλον έτοιμο. Ομως, η δυσμενής εξέλιξη του αποτυχημένου πραξικοπήματος (11/04/2002) στη Βενεζουέλα, εξαιτίας της εξέγερσης του λαού της χώρας και της στήριξης εκ μέρους του στρατεύματος, ανέτρεψε ή ανέστειλε το χρόνο εκδήλωσης μίας επέμβασης.
Υπερβολή; Η ομιλία «πέρα από τον άξονα του κακού», του Τζον Μπόλτον, ενός εκ των αναπληρωτών υπουργών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στις αρχές του 2002 στο Heritage Foundation, είχε συγκεκριμένες αναφορές - καταγγελίες κατά της κυβέρνησης της Κούβας, ότι έχει στην κατοχή της «τουλάχιστον έναν περιορισμένο αριθμό βιολογικών όπλων, τόσο σε επίπεδο έρευνας, αλλά και ανάπτυξής τους», καθώς και για παροχή «διπλής χρήσης Βιοτεχνολογίας» προς «άλλα κράτη - παρίες», όπως το Ιράν, τη Συρία και τη Λιβύη. Συνιστούσε, λοιπόν, την πρώτη ανάλογη και πάντα αβάσιμη κατηγορία προς την Κούβα, ενώ την ίδια στιγμή την καλούσε «να συμμορφωθεί άμεσα με όλες τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη Συνθήκη Απαγόρευσης των Βιολογικών Οπλων», προειδοποιώντας ότι, σε αντίθετη περίπτωση, θα αποτελέσει στόχο.
Ο Μπόλτον είναι υπεύθυνος για τον έλεγχο των εξοπλισμών και των ζητημάτων διεθνούς ασφαλείας, πρώην δεξί χέρι του γερουσιαστή Τζέσι Χελμς του περιβόητου νόμου κατά της Κούβας, αλλά και αναμεμειγμένος με τις παράνομες ενέργειες της επιχείρησης Ιράν - Κόντρας, της περιβόητης υπόθεσης της CIA κατά της κυβέρνησης των Σαντινίστας στη Νικαράγουα. Εξάλλου, ο Μπόλτον βρίσκεται και σε απόλυτη «ταύτιση» με τον πρώην υπεύθυνο σύμβουλο για τη Λατινική Αμερική, της παρούσας αμερικανικής κυβέρνησης, Οτο Ράιχ, πρώην Κουβανό υπήκοο, που διατέλεσε πρέσβης στη Βενεζουέλα και θεωρείται ο αρχιτέκτονας του αποτυχημένου σχεδίου πραξικοπήματος στη Βενεζουέλα. Πιθανώς, το σχέδιο να ήταν διττό: Ανατροπή του Τσάβες και πρόκληση επεισοδίου, ώστε να υπάρξει η δικαιολογία και η νομιμοποίηση μίας στρατιωτικής επέμβασης κατά της Κούβας. Οι δηλώσεις του Ράιχ και άλλων Αμερικανών αξιωματούχων περί «κουβανικών μαχητικών, που προσγειώθηκαν στο αεροδρόμιο του Καράκας»(12/02/02), περί Κουβανών πρακτόρων που συντόνισαν τις λαϊκές μάζες και τις Ενοπλες Δυνάμεις της Βενεζουέλας... η περικύκλωση και η προσπάθεια εισβολής στην κουβανική πρεσβεία τις τρεις μέρες του πραξικοπήματος, καθώς και η παρουσία αμερικανικών πολεμικών πλοίων στην Καραϊβική, μάλλον συνηγορούν στην πιθανότητα ύπαρξης ανάλογου σχεδίου.
Ενα χρόνο μετά, τα σχέδια έχουν αλλάξει. Μόνον επί χάρτου, όμως. Ενδεικτικό είναι ότι ένα μήνα πριν η εφημερίδα της Φλόριντα Sun Sentinel αποκαλύπτει την παραστρατιωτική οργάνωση «Commandos - 4», εξαιρετικά βίαιη αντεπαναστατική ομάδα, που έχει ήδη συνδεθεί με σχέδια σαμποτάζ μέχρι και ένοπλες επιθέσεις εντός του εδάφους της Κούβας, εκπαιδεύεται στη χρήση βαρέων όπλων σε μυστική τοποθεσία στις ΗΠΑ, «προκειμένου να είναι έτοιμες να πραγματοποιήσουν ένοπλες επιθέσεις εντός της Κούβας ή και να ηγηθούν κάποιας στρατιωτικής επέμβασης». Πιθανώς, η ανακοίνωση της «αναθεωρημένης πολιτικής έναντι της Κούβας» μέχρι το τέλος του μήνα να παρέχει περισσότερες πληροφορίες...