«Η εμφάνισις της καραγκιοζίτιδος εδώ εις Καλάμας χρονολογείται από τριετίας (...) αφ' ότου βασιλεύς των βωμολοχημάτων και του αγοραίου καλαμπουριού εισήλασε κατά το καλοκαίρι του '94 (σ.σ. πρόκειται για το 1894) ο Μίμαρος και θα μετετρέπετο αναμφιβόλως εις πύησιν και θα εβρωμούσε, όπως και αι ομοίας φύσεως φλεγμοναί, αν η επίσκεψις του Μίμαρου δεν επαναλαμβάνετο κάθε καλοκαίρι (...)». Αυτά μεταξύ άλλων έγραφε εφημερίδα της Καλαμάτας στις 14 Ιουλίου 1896. Το καθαρευουσιάνικο, εντελώς χολερικό λιβελογράφημα, αφ' ενός υποτιμούσε το λαογέννητο Θέατρο Σκιών και αφ' ετέρου κατασυκοφαντούσε τον πρωτοπόρο, μεγάλο Πατρινό καλλιτέχνη του Θεάτρου Σκιών Δημήτριο Σαρδούνη, πασίγνωστο στο λαό ως Μίμαρος. Ο Μίμαρος, στα τέλη του 19ου αιώνα, θεωρούμενος ως «αναρχικός τρομοκράτης» και συμμέτοχος στη δολοφονία του τραπεζίτη Διονύση Φραγκόπουλου και στον τραυματισμό του μεγαλέμπορου Ανδρέα Κόλλα, κυνηγήθηκε από τον απάνθρωπο διευθυντή της Αστυνομίας Αθήνας, Μπαϊρακτάρη.

Στον Μίμαρο, στην περιπετειώδη, περιπλανώμενη και πρόωρα χαμένη ζωή του και στη σπουδαία τέχνη του, αφορά το βιβλίο του Πατρινού, πολιτικού μηχανικού στο επάγγελμα, συγγραφέα και μελετητή του αχαϊκού Θεάτρου Σκιών Βασίλειου Χριστοδούλου «Στο φως της ασετιλίνης» («Κέδρος»). Πρόκειται για απολαυστική ως ανάγνωσμα μυθιστορηματική γραφή, εμπλουτισμένη με ντοκουμέντα, βιο-εργο-παραστασιογραφία του Μίμαρου και παράλληλα μια ιστορική καταγραφή του Θεάτρου Σκιών στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, από την οποία παρελαύνουν πολλά ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα.