Η μεγάλη άνοδος της συμμετοχής και η σαφής ενίσχυση των δυνάμεων της Πανσπουδαστικής Κίνησης Συνεργασίας είναι στοιχεία που ξεχωρίζουν από το αποτέλεσμα των φετινών φοιτητικών και σπουδαστικών εκλογών, που πραγματοποιήθηκαν προχθές σε 176 τελικά, συλλόγους των ΑΕΙ και σε 55 συλλόγους των ΤΕΙ.

Συγκεκριμένα στα πανεπιστήμια, η Πανσπουδαστική ξεπερνάει πλέον το 15% και είναι η μόνη από τις μεγάλες δυνάμεις που καταφέρνει να αυξήσει το ποσοστό της, ενώ η ΠΑΣΠ εμφανίζει στασιμότητα και η ΔΑΠ ελαφριά πτώση. Η καθαρή αγωνιστική, αντιπολεμική δράση της ΠΚΣ και ο σταθερός προσανατολισμός της στην ενημέρωση και κινητοποίηση των σπουδαστών ενάντια στις εξελίξεις, που μετατρέπουν τα ιδρύματα σε επιχειρήσεις και υποβαθμίζουν τις σπουδές, είναι οι παράγοντες που συμβάλλουν στην άνοδό της, την ίδια στιγμή που οι άλλες δυνάμεις δε φαίνεται να επιβραβεύονται μαζικά από τους φοιτητές για τη στάση συναίνεσης και διευκόλυνσης της κυβερνητικής πολιτικής, που ακολουθούν μέσα στα ιδρύματα. Συγκεκριμένα, η ΠΚΣ παίρνει 2.750 ψήφους παραπάνω από πέρσι στα ΑΕΙ (δες πίνακα με συγκεντρωτικά ΑΕΙ επικρατείας). Παράλληλα, μια πιο αναλυτική ματιά στα αποτελέσματα των συλλόγων, από όπου βγαίνουν τα συγκεντρωτικά, δείχνει πολλές και σημαντικές επιτυχίες, πολλούς συλλόγους όπου η ΠΚΣ αναδεικνύεται πρώτη ή δεύτερη δύναμη (σήμερα δίνουμε ορισμένα ενδεικτικά στοιχεία σε διπλανούς πίνακες).

Αντίστοιχα και στα ΤΕΙ, η ΠΚΣ παρουσιάζει άνοδο 1.076 ψήφων. Αλλά αυτή η άνοδος εκφράζεται ως ελαφριά πτώση του συγκεντρωτικού ποσοστού της, λόγω της μικρότερης αναλογίας σε σχέση με την αύξηση της συμμετοχής (δες πίνακα με συγκεντρωτικά ΤΕΙ επικρατείας). Μεγάλη πτώση παρουσιάζει στα ΤΕΙ το ποσοστό της ΠΑΣΠ, ενώ αυτό της ΔΑΠ σχεδόν μένει στάσιμο. Και στα ΤΕΙ, υπάρχουν σύλλογοι όπου η άνοδος της ΠΚΣ είναι πολύ μεγαλύτερη της αύξησης που παρουσιάζει το συγκεντρωτικό της αποτέλεσμα, σύλλογοι όπου αναδεικνύεται σε πρώτη ή δεύτερη δύναμη.

«Η σταθερή ενίσχυση της Πανσπουδαστικής Κίνησης Συνεργασίας», σύμφωνα με τη δήλωση του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, Θέμη Γκιώνη το βράδυ των εκλογών, «δικαιώνει τη θέση ότι η σύγκρουση και η ρήξη είναι μονόδρομος. Δείχνει την καθαρή ενίσχυση του ρεύματος της αντεπίθεσης στη νεολαία και της συσπειρωτική δυναμική που έχει η πολιτική μας κόντρα στην πολιτική. Δημιουργούνται προϋποθέσεις αισιόδοξες για το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα ακολουθώντας και τις γενικότερες ανακατατάξεις που συντελούνται στη συνείδηση της νεολαίας, κόντρα στην πολιτική της ηττοπάθειας και του συμβιβασμού».