Παρέμβαση με την υποβολή ερωτημάτων στον υπουργό Παιδείας, Π. Ευθυμίου, έκανε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κ. Αλυσσανδράκης κατά την παρουσίαση από τον υπουργό - την περασμένη Τρίτη - των θέσεων της Ελληνικής Προεδρίας για την Παιδεία στην Επιτροπή Πολιτισμού - Παιδείας του Ευρωκοινοβουλίου. Εθεσε ερωτήματα σχετικά αφ' ενός με την αυξανόμενη ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και αφ' ετέρου με την προσπάθεια επιβολής από την ΕΕ στις χώρες - μέλη ενός συγκεκριμένου εκπαιδευτικού μοντέλου.

«Το κυριότερο ζήτημα, κατά τη γνώμη μας, σημείωσε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, σε σχέση με την εκπαίδευση, είναι η καλπάζουσα ιδιωτικοποίηση και μάλιστα όχι τόσο με τη μορφή της ίδρυσης ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, όσο με την εφαρμογή στα δημόσια εκπαιδευτήρια των κανόνων της αγοράς και την όλο και μεγαλύτερη διείσδυση των επιχειρήσεων σ' αυτά. Πρόκειται για μια άμεση παρέμβαση του ιδιωτικού κεφαλαίου στα εκπαιδευτικά πράγματα. Για παράδειγμα, ένα μεγάλο μέρος του διδακτικού προσωπικού των ΑΕΙ δεν ασχολείται με την εκπαίδευση και την έρευνα, αλλά όλο και περισσότερο αναλώνεται στην αναζήτηση χρηματοδοτήσεων, συχνά άσχετων με το αντικείμενό του. Αυτές οι εξελίξεις χτυπούν στη βάση το δημόσιο δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Πώς τοποθετείστε σ' αυτό το καίριο πρόβλημα και ποια μέτρα σκοπεύετε να πάρετε στην κατεύθυνση μιας παιδείας που, όπως είπατε, δε θα πρέπει να είναι υπηρέτης της "οικονομίας", δηλαδή υπηρέτης του κεφαλαίου;».

Ο Κ. Αλυσσανδράκης κατέθεσε και ένα δεύτερο ερώτημα που αφορούσε τη συστηματική παρέμβαση της ΕΕ στα εκπαιδευτικά συστήματα των κρατών - μελών, που προωθείται με τη μέθοδο ανοιχτού συντονισμού, υπέρ της οποίας κατ' επανάληψη έχει ταχθεί και ο Ελληνας υπουργός. Σημείωσε με έμφαση: «Οι αποφάσεις της Μπολόνια είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα επιβολής ενός συγκεκριμένου εκπαιδευτικού μοντέλου στις χώρες της ΕΕ. Οπως γνωρίζετε, η πανεπιστημιακή κοινότητα στην Ελλάδα είναι αντίθετη με μια τέτοια επιβολή. Είναι, κατά τη γνώμη σας, θεμιτή η παρέμβαση της ΕΕ στα εκπαιδευτικά συστήματα των κρατών - μελών;».

Ο Π. Ευθυμίου προτίμησε να μην απαντήσει στα παραπάνω συγκεκριμένα ερωτήματα. Αναφέρθηκε γενικόλογα στην εκπαίδευση ως δημόσιο αγαθό και όχι εμπόρευμα και ταυτόχρονα υπερθεμάτισε υπέρ των διαδικασιών της Πράγας και της Μπολόνια, αποφεύγοντας να σχολιάσει την πραγματικότητα που του θύμισε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ. Αναφερόμενος στις εργασίες της Συντακτικής Συνέλευσης εκφράστηκε υπέρ της ανάθεσης της εκπαιδευτικής πολιτικής στην ΕΕ, λέγοντας ότι «πρέπει να ενισχύσουμε αποφασιστικά κοινές πολιτικές στην εκπαίδευση - πολιτισμό και να αντισταθούμε σθεναρά στις αντίθετες τάσεις». Δηλαδή αποδέχτηκε στην ουσία τη διαμόρφωση και επιβολή του ευρωενωσιακού εκπαιδευτικού μοντέλου στις χώρες - μέλη.