Τα νούμερα είναι σίγουρα τα χειρότερα των τελευταίων ετών όσον αφορά τη χορήγηση πολιτικού ασύλου. Η αντιμεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης και οι νόμοι που έχουν ψηφιστεί φέρνουν σε ολοένα μεγαλύτερο αδιέξοδο τους πρόσφυγες, ενώ «ρουτίνα» κοντεύει να καταντήσει το φαινόμενο να πνίγονται στις θάλασσές μας Αφγανοί και Ιρακινοί που φεύγουν απ' τις πατρίδες τους για να γλιτώσουν. Μπροστά σ' αυτά τα γεγονότα η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες δεν μπορεί να ελπίζει. Ασχέτως εάν χτες, κατά τη διάρκεια ενημερωτικής συνάντησης με θέμα «Οι πρόσφυγες στην Ελλάδα και την ΕΕ με αφορμή την Ελληνική Προεδρία», η φράση «η Υπατη Αρμοστεία ελπίζει» ήταν αυτή που κυριάρχησε...

Η Ελλάδα, τονίστηκε χτες, αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ σ' ένα κρίσιμο στάδιο της διαδικασίας εναρμόνισης που προβλέπει η Συνθήκη του Αμστερνταμ στους τομείς του ασύλου και της μετανάστευσης. Καταληκτική προθεσμία για την υιοθέτηση όλων των σημαντικών νομοθετικών προτάσεων είναι ο Δεκέμβρης του 2003. Πώς θα ερμηνεύσει η ΕΕ τον ορισμό του πρόσφυγα; Πόσο «ανθρωπιστικά» θα είναι τα μέτρα ελέγχου της μετανάστευσης; Ποιες θα είναι οι «ομοιόμορφες διαδικασίες ασύλου» και οι «ομοιόμορφες συνθήκες υποδοχής»; Κατά πόσο θα περιφρουρηθούν ή μάλλον θα καταπατηθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα;

Στο σημείωμα με τις προτάσεις της, η ΥΑ του ΟΗΕ «ελπίζει ότι η Ελληνική Προεδρία θα της δώσει τη δυνατότητα να γνωμοδοτήσει ως εμπειρογνώμων και να εκπληρώσει το συμβουλευτικό της ρόλο για θέματα που αφορούν στη συμβατότητα των διατάξεων του κοινοτικού κειμένου με τα διεθνή κριτήρια της προστασίας των προσφύγων». Εκφράζει την «κυρίαρχη ανησυχία» της, που δεν είναι άλλη απ' τον «επιτυχή συνδυασμό των θεμελιωδών χαρακτηριστικών γνωρισμάτων της διαδικασίας καθορισμού του καθεστώτος του πρόσφυγα, η οποία πρέπει να είναι δίκαιη, αποτελεσματική και αξιόπιστη», αλλά και το φόβο πως θα υπάρξει έλλειψη ισορροπίας στην κατανομή των αιτήσεων ασύλου στα κράτη μέλη, ειδικότερα σε αυτά που βρίσκονται στην περιφέρεια της επικράτειας της ΕΕ. Ζητά ακόμα να διασφαλιστεί ότι οι σχετικές πρωτοβουλίες δε θα πλήξουν τη δυνατότητα να ζητήσουν άσυλο όσοι κινδυνεύουν από διώξεις ή από άλλης μορφής απειλές που στρέφονται κατά της ζωής ή της ελευθερίας τους.

Ωστόσο τα στατιστικά στοιχεία ασύλου για την Ελλάδα, δείχνουν τα ακριβώς αντίθετα. Από 22,4% που ήταν το ποσοστό χορήγησης πολιτικού ασύλου το 2001, έφτασε το 2002 στο θλιβερό ποσοστό του 1%! Οι κύριες χώρες καταγωγής των αιτούντων άσυλο ήταν Ιρακινοί (45,32%) και Αφγανοί (21,86%). Ανθρωποι, δηλαδή, που κινδυνεύει και η ζωή και η ελευθερία αλλά δε βρίσκουν ανοιχτή την πόρτα της Ευρώπης. Ποιος μπορεί να ελπίζει;