Αναπτύσσοντας τις θέσεις του ΚΚΕ ο Π. Τριανταφύλλου ανέφερε ότι η ανάπτυξη του τομέα της αλιείας πρέπει:

• Να υπακούει στις βασικές οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες της χώρας μας και των επιμέρους περιοχών της με αλιευτικό ενδιαφέρον.
• Να έρχεται σε αντίθεση με τα μεγάλα συμφέροντα που κυριαρχούν στον κλάδο και με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης που τα εξυπηρετεί.
• Να κινείται στα πλαίσια του συνολικού σχεδίου που θα δίνει τη δυνατότητα εξασφάλισης της συνέχειας και της προοπτικής του θαλάσσιου οικοδομήματος.
• Να εξασφαλίζει επιστημονική στήριξη, οικονομική και άλλα κίνητρα, προκειμένου να τροφοδοτεί την κατανάλωση με φτηνό, υγιεινό και ποιοτικό ψάρι.

Αυτή, η άλλη, ανάπτυξη, πρέπει και μπορεί να βασίζεται στην ύπαρξη και λειτουργία παραγωγικών αλιευτικών συνεταιρισμών που θα είναι σε θέση να εξασφαλίζουν και την κοινή χρήση μηχανημάτων και αλιευτικών εργαλείων και θα μπορούν να επεκτείνουν τη δράση τους και στα ζητήματα της μεταποίησης και εμπορίας των αλιευτικών προϊόντων.

Επίσης, θα εξασφαλίζουν τη συλλογικότητα στην εκμετάλλευση, την αλληλεγγύη ανάμεσα στους ψαράδες, θα δίνουν τη δυνατότητα αξιοποίησης των νέων τεχνολογιών, θα μπορούν να εμποδίσουν την επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου, που στρέφει διαρκώς το ενδιαφέρον του στον τομέα.

Σύμφωνα με την πρόταση του ΚΚΕ, επιπλέον, πρέπει:

• Να μελετηθεί ακόμα περισσότερο και να ενταχθεί στη συνολικότερη πολιτική και ο τομέας των ιχθυοκαλλιεργειών, όπου έπειτα από τις αναγκαίες έρευνες για την καταλληλότητα των περιοχών, με κριτήριο και τις ανάγκες των εκτρεφόμενων ψαριών, αλλά και τη διαφύλαξη των ψαρότοπων της χώρας, χρειάζεται να επεκταθεί η δράση του παραγωγικού συνεταιρισμού.
• Για τον έλεγχο των περιβαλλοντικών επιπτώσεων και τον περιορισμό τους να μπει τέλος στη «βιομηχανία» παραχωρήσεων που υπάρχει και να θεσμοθετηθεί ένας ορθολογικός τρόπος χωροταξικής τοποθέτησης της λειτουργίας των υφιστάμενων, αλλά και των όποιων μελλοντικών υδατοκαλλιεργειών που θα σέβεται το περιβάλλον, δε θα προκαλεί προβλήματα στην τουριστική κ.λ.π. ανάπτυξη διάφορων περιοχών και δε θα έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των ψαράδων.
• Ανάλογα να διαμορφωθεί και η κατάσταση στην πεστροφοκαλλιέργεια, η οποία σε μεγάλο βαθμό είναι στα χέρια οικογενειακών επιχειρήσεων που πλήττονται από την κυβερνητική πολιτική εγκατάλειψης (π.χ.απαρχαιωμένες χωμάτινες δεξαμενές, πολλά υγειονομικά προβλήματα των εκτρεφόμενων ψαριών, καταχρέωση κ.λ.π.). Το ίδιο ήη λίγο καλύτερη είναι η εικόνα στις οστρακοκαλλιέργειες που, επίσης, αντιμετωπίζουν οξύτατα προβλήματα διάθεσης της παραγωγής από την έλλειψη μέσων υποστήριξης, όπως κρατικά εργαστήρια ελέγχου των οστρακοειδών, κέντρων αποστολής τους στις διεθνείς αγορές κ.λ.π. Η προώθηση της συνεργασίας των μικρών μονάδων μέσα από παραγωγικούς συνεταιρισμούς με γενναία οικονομικά κίνητρα μπορεί να εξασφαλίσει την επιβίωση και ανάπτυξη αυτών των μονάδων και την εξασφάλιση φθηνού προϊόντος στον καταναλωτή.
• Η μεταποιητική βιομηχανία να είναι σε θέση, από πλευράς δυναμικότητας αλλά και χωροθέτησής της, να εξυπηρετεί τις ανάγκες του πρωτογενή τομέα είτε αλιευτικού είτε υδατοκαλλιεργητικού. Το ζήτημα αυτό μπορεί να λυθεί μόνο στα πλαίσια μιας διαφορετικής πολιτικής, που πάλι, πρέπει να βασίζεται στους παραγωγικούς αλιευτικούς κ.λ.π. συνεταιρισμούς, που θα επεκτείνουν τη δράση τους και στη μεταποιητική βιομηχανία και θα λειτουργούν με γνώμονα την εξυπηρέτηση των αναγκών της πρωτογενούς παραγωγής και τις διατροφικές ανάγκες των καταναλωτών.

Οπως επισημάνθηκε στην εισήγηση για το ΚΚΕ, όλα αυτά, είναι ενταγμένα μέσα σε μια συνολική πολιτική που θα έχει στο κέντρο του ενδιαφέροντός της, όχι το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά το μικρομεσαίο αγρότη και ψαρά δίπλα στους άλλους εργαζόμενους της χώρας. Δηλαδή, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων δε φτάνει να πάρει κανείς τούτο ή το άλλο μεμονωμένο μέτρο, χωρίς να υποτιμάται βέβαια και η αξία αυτών των μέτρων, αλλά χρειάζεται αλλαγή του γενικότερου προσανατολισμού και των κατευθύνσεων που δεν είναι στη φύση της ΕΕ. Μόνο στα νέα πλαίσια που θα διαμορφωθούν μπορεί και πρέπει να επιδιωχτεί η εξασφάλιση των απαραίτητων υποδομών (λιμάνια, ιχθυόσκαλες κ.λ.π.) και η οικονομική, επιστημονική στήριξη (δανειοδότηση, πετρέλαιο) κ.λ.π. των παραγωγικών αλιευτικών συνεταιρισμών που θα αναπτύξουν ολόπλευρα τις αλιευτικές, αλλά και τις υδατοκαλλιεργητικές δυνατότητες της χώρας μας, με γνώμονα την εξασφάλιση υγιεινού και ποιοτικού ψαριού για τον καταναλωτή και, ταυτόχρονα, θα διασφαλίζουν τη διατήρηση των ιχθυοαποθεμάτων και την προστασία του περιβάλλοντος και της αειφορίας.

Γι' αυτό το λόγο η δράση του ΚΚΕ είναι σε αντίθετη κατεύθυνση από τις πολιτικές των κομμάτων του ευρωενωσιακού προσανατολισμού και αγωνίζεται και συμβάλλει στη δημιουργία ενός μεγάλου αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, που θα θέλει και θα μπορεί να αντισταθεί στ' αντιαγροτικά και αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης και της ΕΕ.