Οι τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό έδωσαν, καθώς φαίνεται, μιαν ακόμα αφορμή για την εκδήλωση της αντικομμουνιστικής εμπάθειας διαφόρων γνωστών και μη εξαιρετέων. Από την ειδησεογραφία της χτεσινής μέρας, αλιεύσαμε τρεις δηλώσεις. Του Ν. Κωνσταντόπουλου (αναφερόμενος σε όσους αριστερούς κατακρίνουν το «σχέδιο Ανάν»): «Η εθνικοφροσύνη και η πατριδοκαπηλία ποτέ δεν είχαν σχέση με την αριστερά»! Του Λ. Κύρκου (ειδικά για το ΚΚΕ): «Τείνει να ευθυγραμμιστεί με ακραίους εθνικιστικούς κύκλους, στους οποίους πρωτοστατεί η "Χρυσή Αυγή"...»! Του Μ. Κωστόπουλου: «Η ανάδειξη ζητημάτων από μέρους της ηγεσίας του ΚΚΕ, στα οποία υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις, π.χ. Κυπριακό, συνιστά επιλογή απόρριψης της συνεργασίας της αριστεράς»(!) ενώ και η Κίνησή του έχει μιλήσει για «υπερπατριωτικές κραυγές»...

Φυσικά, όλοι αυτοί πολύ καλά γνωρίζουν ότι ΚΚΕ, εθνικοφροσύνη και πατριδοκαπηλία δε συμβιβάζονται. Ολα αυτά δεν έχουν σχέση με το ΚΚΕ κι αυτό δεν επιδέχεται καμιάς αμφισβήτησης, όχι γιατί το θέλουμε εμείς, αλλά γιατί το αποδεικνύουν οι ίδιες οι θέσεις του, η συνέπειά του και η αγωνιστική πορεία του. Είναι η πράξη που απαντά και στα όσα φαιδρά ισχυρίζεται ο Λ. Κύρκος. Το ΚΚΕ απέρριψε το «σχέδιο Ανάν», εκτιμώντας πως ούτε δίκαιη - βιώσιμη λύση του Κυπριακού προκρίνει, ούτε τα συμφέροντα των λαών της Κύπρου (Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων) προασπίζει. Αν αυτό ισούται με εθνικισμό, τότε ο κ. Κύρκος και οι ΣΥΝ αυτώ έχουν μπερδέψει τα χτένια με τα γένια... Δεν πειράζει. Ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά είναι.

Το ΚΚΕ ήταν, είναι και θα είναι κόμμα βαθιά πατριωτικό και διεθνιστικό, που είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Από αυτές του τις αρχές δεν υποχώρησε ποτέ, τις περιφρούρησε ως κόρη οφθαλμού, πληρώνοντας πολλές φορές βαρύ τίμημα. Είναι, όμως, φυσικό αυτοί, που σήμερα συγχέουν τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου με το γνήσιο διεθνισμό, τον ενδοτισμό με την πατριωτική σύνεση, να εξισώνουν τις θέσεις του ΚΚΕ με «εθνικισμό». Είναι, άλλωστε, αυτοί οι ίδιοι, που προ δεκαετίας για το ζήτημα της Μακεδονίας έστηναν στον τοίχο το ΚΚΕ, με την κατηγορία της «εθνοπροδοσίας». Κατά περίπτωση και κατά το δοκούν ερμηνεύουν τις θέσεις του, με μόνο στόχο να το χτυπήσουν όσο σκληρότερα μπορούν. Και, οπωσδήποτε, στέκονται πάντα πρόθυμοι στο πλευρό του κεφαλαίου και των (κοσμοπολίτικων σήμερα) επιταγών και αναγκών του.

Αν κάποιοι θεωρούν ότι οι εκχωρήσεις και οι υποχωρήσεις στον ιμπεριαλισμό, η μη βιώσιμη λύση για το Κυπριακό, η υπεράσπιση του σημερινού ΟΗΕ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ΝΑΤΟ, του ευρωστρατού, όλων αυτών των «διεθνών θεσμών», όπως τους αποκαλεί ο πολιτικός χώρος τους, συνιστούν καλή υπηρεσία στην πατρίδα και τα λαϊκά συμφέροντα, στα συμφέροντα των λαών της περιοχής, αν πιστεύουν ότι αυτό αποτελεί πατριωτική και διεθνιστική στάση, με γεια τους με χαρά τους. Να είναι σίγουροι ότι η προσφορά τους θα εκτιμηθεί δεόντως και από τους ντόπιους κοσμοπολίτες του κεφαλαίου και από τα διεθνή «θεσμικά» όργανά τους.