Στο Λονδίνο του 1890, δυο νεαροί φίλοι, ο Τζακ Γουόρθινγκ και ο Αλγκι Μόνκριφ, χρησιμοποιούν το ψευδώνυμο «Ερνέστος», για να αποφεύγουν τις ανεπιθύμητες υποχρεώσεις. Αυτό το όνομα που μέχρι τότε τους γλίτωνε από μπελάδες, τους δημιουργεί προβλήματα, όταν ερωτεύονται δυο γυναίκες, που η καθεμιά θεωρεί το όνομα «Ερνέστος» ως το ...μεγαλύτερό τους προσόν.

Το σενάριο του «Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός» είναι βασισμένο στο ομώνυμο έργο του Οσκαρ Γουάιλντ. Και όταν «κλέβεις» ένα τέτοιο θεατρικό έργο που έχει αφήσει ιστορία και θέλεις να το κάνεις κινηματογραφικό έργο, τότε η δουλιά σου γίνεται αρκετά εύκολη, αρκεί να ακολουθήσεις πιστά το πρωτότυπο και αυτό ακριβώς κάνει και ο Ολιβερ Πάρκερ που στο παρελθόν έχει... ξαναδοκιμάσει να κάνει τον Οσκαρ Γουάιλντ σινεφίλ με το «Ιδανικός σύζυγος».

Πιστός στο πνεύμα του κειμένου «ανοίγει» σε κινηματογραφικές διαστάσεις τη δράση, τοποθετώντας τους σπινθηροβόλους διαλόγους σε μια μεγάλη γκάμα τοποθεσιών - από music hall μέχρι ρομαντική βαρκάδα στην αγγλική φύση.

Καλοδουλευμένοι χαρακτήρες που κρύβουν περισσότερο βάθος, που, όμως, μερικές φορές δε βγαίνει στην επιφάνεια. Τυπική σκηνοθεσία χωρίς απρόοπτα με ωραία φωτογραφία, καλές υποκριτικές στιγμές από ηθοποιούς που ξέρουν τι ζητάνε... «Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός» δεν είναι μια φοβερή ταινία, αλλά μπορούμε να τη δούμε άνετα... αν δεν έχετε διαβάσει και το θεατρικό, τότε έχει κάποιο ενδιαφέρον.

Κοινωνική κομεντί, αγγλικής παραγωγής 2002. Σκηνοθεσία: Ολιβερ Πάρκερ. Με τους: Ρούπερτ Εβερετ, Κόλιν Φερθ, Τζούντι Ντεντς, Τομ Γουίλκινσον, Ρις Γουίδερσπουν, Αννα Μέισι, Φράνσις Ο' Κόνορ.