Αποκαλυπτικά είναι τα επίσημα στοιχεία της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών που αφορούν τα συσσωρευμένα χρέη και τα «λουκέτα» που μπαίνουν στα μαγαζιά και τις βιοτεχνίες. Ετσι, από το Γενάρη του 1996 μέχρι και το Δεκέμβρη του 1999, τα χρέη των ΕΒΕ - δηλαδή, απλήρωτες συναλλαγματικές και ακάλυπτες επιταγές που σφραγίστηκαν - αντιστοιχούσαν συνολικά στο ποσό των 1,4 τρισ. δρχ. Επίσης, 16.612 μικρές επιχειρήσεις οδηγήθηκαν σε πτώχευση. Κατά μέσο όρο, δηλαδή, 19 ΕΒΕ τη μέρα ξεπερνούσαν τα όρια της αντοχής τους, επιχειρώντας να κρατήσουν τις επιχειρήσεις τους. Και μόνον αυτοί οι δείκτες αρκούν για να καταδείξουν τη δυσχερέστατη θέση των επαγγελματιών, των βιοτεχνών και των εμπόρων, ως αποτέλεσμα της πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας για τα λαϊκά εισοδήματα, που είναι η κύρια πηγή εσόδων των ΕΒΕ, σε συνδυασμό με τη φορολογική αφαίμαξη και τον «ελεύθερο ανταγωνισμό» από τις αλυσίδες των μεγαλοκαταστημάτων.

Η μεγάλη αγορά των 300 εκατομμυρίων καταναλωτών της τότε ΕΟΚ, που έταζαν οι αστικές κυβερνήσεις για τα ελληνικά προϊόντα, αποδείχτηκε το μεγάλο χωνευτήρι της συρρίκνωσης της ντόπιας παραγωγής, με την εισβολή των ξένων προϊόντων στην ελληνική αγορά και της καταστροφικής πορείας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Μια πορεία που εντάθηκε μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και της πολιτικής για την ένταξη στην ΟΝΕ. Οι φρούδες ελπίδες, που συνεχίζουν να σπέρνουν οι θιασώτες του «ευρωμονόδρομου», περί νέων δυνατοτήτων και διείσδυσης στα Βαλκάνια, δεν πρόκειται να αναστρέψουν την καταστροφική πορεία. Οι ΕΒΕ δεν έχουν άλλο δρόμο επιβίωσης από τη συστράτευση με τη μικρομεσαία αγροτιά και την εργατική τάξη στο Λαϊκό κοινωνικοπολιτικό Μέτωπο, για το δικό τους μέλλον.