Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό; θα μπορούσε ν' αναρωτηθεί ο καθένας.
Κι όμως, αγαπητοί μου, είναι δυνατόν. Σήμερα που εύκολα το άσπρο γίνεται μαύρο, σήμερα που ζούμε στην εποχή της στρογγυλοποίησης και της ισοπέδωσης των πάντων, και αυτό ακόμη είναι δυνατόν.
Τουλάχιστον είναι δυνατόν να παρουσιαστεί και να σερβιριστεί, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των δημιουργών του σκηνικού, που ευελπιστούν στο να περάσει ως συνείδηση στην κοινωνία. Να περάσει και να εδραιωθεί στην κοινωνία η αντίληψη, ότι μόνον τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν ρόλο, ο δικομματισμός με τις εναλλαγές του καλά κρατεί και είναι το μόνο σύστημα από το οποίο μπορούμε να επιλέξουμε.
Ενώ τα αποτελέσματα του β΄ γύρου αποδεικνύουν ότι οι εκλογές του 2002 είχαν, και καλώς, πιο έντονα πολιτικά χαρακτηριστικά, έναντι των εκλογών του 1998, η αντίδραση των ψηφοφόρων εναντίον της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, σε μεγάλο ποσοστό, μεταφέρθηκε προς το άλλο κόμμα του δικομματισμού, τη ΝΔ.
Εκαναν, δηλαδή, τη χάρη, για να μην πούμε ότι πέσανε στη στημένη παγίδα του προκατασκευασμένου σκηνικού του συστήματος.
Ενέδωσαν στην τεχνητή πόλωση των δύο μονομάχων, στα αποπροσανατολιστικά μηνύματα που δημιούργησαν χρησιμοποιώντας θεσμούς, θρησκείες, πρόσωπα, την ιδιαιτερότητα του γυναικείου φύλου, καθώς και τα επικίνδυνα κατασκευασμένα δεξιά πυροτεχνήματα.
Το μεγάλο πρόβλημα το οποίο βγαίνει ως συμπέρασμα από αυτές τις εκλογές είναι ότι η πολιτική αντίδραση της κοινωνίας απέναντι στην εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική εκδηλώθηκε ως ψήφος εκδίκησης, χάνοντας τα πολιτικά χαρακτηριστικά ώστε να οδηγηθεί σωστά και να έχει θετικά αποτελέσματα.
Οι αντιλαϊκές και αντεργατικές πολιτικές, όμως, δεν μπορεί να αντιμετωπιστούν με κινήσεις εκδίκησης.
Μπορεί ν' αντιμετωπιστούν μόνο μέσα από σοβαρές και πολιτικοποιημένες τοποθετήσεις, πλάι με εκείνους που είναι πραγματικά αντίθετοι σ' αυτές τις πολιτικές.
Με εκείνους που παλεύουν καθημερινά για την ανατροπή, μέσα από τα συνδικάτα, την Αυτοδιοίκηση, την ίδια τη ζωή, μαζί με τους εργαζόμενους και τους πολίτες, και όχι με εκείνους που τους θυμούνται κάθε φορά προεκλογικά και ομολογούν ότι έχουν δίκιο.
Τέτοιες δυνάμεις, που μπορούμε να είμαστε πλάι τους, υπάρχουν στην κοινωνία μας, όπως υπήρξαν και στις εκλογικές διαδικασίες της ΤΑ.
Είναι οι δυνάμεις της συμπαράταξης των προοδευτικών και αγωνιστικών δυνάμεων της Αριστεράς που διεκδίκησαν μέσα από κοινούς συνδυασμούς την ψήφο και την εμπιστοσύνη των πολιτών για να τους εκπροσωπήσουν μπαίνοντας μπροστά στους αγώνες και στις διεκδικήσεις τους.
Μοναδικό ελπιδοφόρο μήνυμα αυτών των εκλογών, η ενίσχυση της κοινής δράσης των ριζοσπαστικών προοδευτικών δυνάμεων, που επιβάλλεται: