Δεν είναι λίγοι μεταξύ του διπλωματικού και πολιτικού κατεστημένου στην Ελλάδα και στην Κύπρο που έχουν την ξεκάθαρη, αλλά ανομολόγητη, θέση ότι το Κυπριακό έχει επιλυθεί προ πολλού. Κάτι παρόμοιο, άλλωστε, υποστηρίζει και το κατεστημένο στην Τουρκία, ζητώντας να ληφθεί υπόψη η πραγματικότητα που έχει δημιουργηθεί στο νησί, από το 1974 μέχρι σήμερα. Την άποψη αυτή, ότι δηλαδή το Κυπριακό έχει επιλυθεί, συμμερίζονται επίσης οι, όπου Γης, «πραγματιστές», υπογραμμίζοντας ότι δεν παραδίδονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αυτά που έχουν αποκτηθεί στο πεδίο της μάχης.
Από το 1974 μέχρι σήμερα οι ελληνικές κυβερνήσεις, αν και ακολούθησαν στο Κυπριακό κατά γράμμα την «πραγματιστική», δηλαδή την ιμπεριαλιστική πολιτική, που υπαγορευόταν από τους Αμερικανούς, δημοκοπούσαν ασύστολα καλλιεργώντας φρούδες ελπίδες για «δίκαιη» λύση. Ομως, ο χρόνος των «ωραίων» αγωνιστικών λόγων τέλειωσε και έχει φτάσει η στιγμή για να καταβληθεί το τίμημα: Η νομιμοποίηση της διχοτόμησης, μέσα, βέβαια, και στο περιτύλιγμα της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Της «Νότιας Κύπρου», όμως, όπως διορθώνουν οι ακριβολόγοι τεχνοκράτες των υπουργείων Εξωτερικών Ελλάδας και Κύπρου, οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτό είναι το μέγιστο που «ίσως» πετύχει η ελληνική πλευρά. Αυτό, μάλιστα, το «ίσως» είναι που προκαλεί πανικό και ανησυχία στην ελληνική κυβέρνηση, η οποία μελετά κάθε πιθανό σενάριο κρίσης σε Αιγαίο και Κύπρο, όπως αποκάλυψε χτες ο «Ρ» και όπως, έχουμε την εντύπωση, θέλει να γνωρίζουμε και να πιστεύουμε.
Γιατί, άραγε, ανησυχεί η κυβέρνηση; Δεν εμπιστεύεται την πολιτική της προσέγγισης, που με συνέπεια έχει ακολουθήσει απέναντι στην Τουρκία; Δεν περιμένει από συμμάχους και εταίρους να υποστηρίξουν την ενταξιακή πορεία της Κύπρου στην ΕΕ; Μήπως κατανόησε, τελικά, το αδιέξοδο των επιλογών της; Μήπως αντιλήφθηκε ότι η πολιτική των ευχαριστιών προς τις ΗΠΑ δε διασφαλίζουν τα συμφέροντα της χώρας;
Το αδιέξοδο είναι ολοφάνερο. Το ίδιο φανερή είναι και η αδυναμία της κυβέρνησης να το υπερβεί. Αλλωστε, η ενεργητική συμμετοχή της στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, στην οποία είναι ενταγμένο και το Κυπριακό, δεν της το επιτρέπει. Τα σενάρια διαχείρισης των πιθανών κρίσεων στο Αιγαίο ή στην Κύπρο αποκαλύπτουν τα αδιέξοδα της φιλοϊμπεριαλιστικής εξωτερικής πολιτικής της, τους κινδύνους για το λαό μας αλλά και τις ευθύνες του προμελετημένου «ρεαλιστικού» ξεπουλήματος της κυπριακής υπόθεσης.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο υπάρχει και μια αλήθεια, η οποία ακούγεται από όλους αυτούς που τόσα χρόνια υποτίθεται ότι αγωνίζονται για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση, έξω από τις υπάρχουσες από τη 10ετία του '70 αποφάσεις του ΟΗΕ. Η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση, λένε, θα βοηθήσει και στην επίλυση του πολιτικού προβλήματος. Βρισκόμαστε, λοιπόν, σε αυτό ακριβώς το σημείο, κατά το οποίο η μισή Κύπρος θα μπει στην ΕΕ. Είναι απαραίτητη, λοιπόν, η οικοδόμηση προσχημάτων και ίσως κάποιες ομοβροντίες, ανάλογα με τα σενάρια των κρίσεων, για την τιμή των όπλων, αφού η διχοτόμηση δεν είναι ούτε δίκαιη, ούτε βιώσιμη, ούτε λύση. Και δε θα μπορούσε να είναι άλλωστε εντός των ευρωατλαντικών πλαισίων.
Feeds
Κουρνιαχτός αποπροσανατολισμού
