Με τη σημερινή εκλογική αναμέτρηση του β΄ γύρου των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, ολοκληρώνεται η εκλογική αναμέτρηση για την Αυτοδιοίκηση. Τη βδομάδα που διανύσαμε, υπήρξαν πλήθος αναλύσεων και εκτιμήσεων των εκλογικών αποτελεσμάτων, από διάφορους αναλυτές δημοσιολόγους αλλά και τα αστικά πολιτικά κόμματα, πασχίζοντας να ερμηνεύσουν το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου, με βάση τους σκοπούς και τις πολιτικές επιδιώξεις των κομμάτων του κατεστημένου στην Αυτοδιοίκηση και γενικότερα.

Η προεκλογική προπαγάνδα αυτών των επιτελείων επεδίωκε τον εκβιασμό των λαϊκών συνειδήσεων, προκειμένου η λαϊκή θέληση μέσω της ψήφου στην Αυτοδιοίκηση να ενισχύσει τις πολιτικές δυνάμεις που υπηρετούν την άρχουσα τάξη, και τους συμμάχους αυτών των δυνάμεων, δηλαδή ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΝ. Και να αποδυναμωθεί το ΚΚΕ και η κοινωνικοπολιτική συμπαράταξη που επιτεύχθηκε ως πόλος αντίστασης στην κυρίαρχη πολιτική και στην Αυτοδιοίκηση. Συμπαράταξη με προοπτική. Το ίδιο επιδιώκουν και μετεκλογικά.

Ετσι η ερμηνεία του αποτελέσματος, απ' όλα αυτά τα επιτελεία επικεντρώθηκε και στο συμπέρασμά τους περί «ήττας του ΚΚΕ» και της πολιτικής των συμμαχιών του. Απομονώνουν το αποτέλεσμα στην υπερνομαρχία Αθήνας -Πειραιά, αλλά και στους Δήμους Αθήνας - Πειραιά και εστιάζουν, όχι τυχαία, όλη τη συζήτηση σ'αυτό. Γιατί αν συζητούσαν για το πανελλαδικό εκλογικό αποτέλεσμα και μάλιστα στους νομούς που αποτυπώνει πιο ξεκάθαρα το συσχετισμό δυνάμεων, δε θα μπορούσαν να στηρίξουν αυτή την προπαγάνδα.

Η προπαγάνδα των επιτελείων της άρχουσας τάξης περί «ήττας του ΚΚΕ», επιδιώκει να περάσει στις λαϊκές συνειδήσεις την άποψη ότι η πολιτική και η ταχτική του ΚΚΕ, είναι ο μεγάλος χαμένος, γιατί είναι «σεχταριστική», αποσιωπώντας το γεγονός ότι συνολικά έφερε άνοδο σε ψήφους στους συνδυασμούς της συμπαράταξης σε επίπεδο νομών. Κερδισμένος, λένε, είναι ο ΣΥΝ λόγω της κατά δύο ποσοστιαίες μονάδες υπεροχής του συνδυασμού του Μ. Γλέζου που στήριξε ο ΣΥΝ, και οφείλεται στην πλατιά συνεργασία ΣΥΝ-ΚΕΔΑ, (τόσο πλατιά!) από αυτόν της «Νομαρχιακής Αγωνιστικής Συνεργασίας» που συνεργάστηκαν το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, η Κομμουνιστική Ανανέωση, αλλά και οικολογικές ομάδες, άλλες κινήσεις και συσπειρώσεις, προσωπικότητες της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Ούτε φυσικά μπορούν να πείσουν κανέναν όταν ισχυρίζονται ότι την ευρύτητα του συνδυασμού την καθορίζει το πρόσωπο του υποψηφίου! Γιατί ουαί και αλλοίμονο εάν η αριστερά στηρίζονταν αποκλειστικά ή έστω κυρίως στην «λάμψη» και την «ευρύτητα» κάποιων ξεχωριστών προσωπικοτήτων, όσο κι αν αυτές παίζουν σε συγκεκριμένες στιγμές συγκεκριμένο ρόλο!

Λένε ότι η πολιτική της συμπαράταξης ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική της ΟΝΕ και της ιμπεριαλιστικής τάξης και στην Αυτοδιοίκηση, που εκφράστηκε με τους συνδυασμούς που στήριξε το ΚΚΕ, δεν έχει προοπτική σε αντίθεση με αυτήν της «ενότητας της Αριστεράς» που υποτίθεται ότι προωθούν ο ΣΥΝ, η ΚΕΔΑ. Πασχίζουν να επιβάλουν την άποψη ότι η προοπτική για τα λαϊκά συμφέροντα βρίσκεται όχι στην αντίσταση, στη ρήξη και σύγκρουση με την πολιτική της άρχουσας τάξης, αλλά στην πολιτική της ενσωμάτωσης και της «κεντροαριστερής διαχείρισης». Γιατί η πολιτική της λεγόμενης «ενότητας της Αριστεράς» εκφράστηκε στη μισή Ελλάδα με τη συμμαχία ΣΥΝ-ΠΑΣΟΚ.

Κατανοούν ότι η αγωνιστική συμπαράταξη που επιτεύχθηκε, αναδεικνύει στο πολιτικό επίπεδο και στην Αυτοδιοίκηση τις πραγματικές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην κυρίαρχη πολιτική και σ' αυτήν που υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα. Οτι αυτή η συνεργασία μπορεί να δυναμώνει, να πλαταίνει, να συμβάλλει στην υπόθεση του λαϊκού κοινωνικοπολιτικού μετώπου πάλης, να ανοίγει το δρόμο αμφισβήτησης της πολιτικής της ΟΝΕ και της «νέας τάξης», γι' αυτό τη «χτυπούν αλύπητα».

Παρ' όλ' αυτά τα αριθμητικά αποτελέσματα και η σύγκρισή τους μεταξύ του 1998 και του 2002 (αν και δεν είναι απόλυτα συγκρίσιμα) δείχνουν διαφορετική εικόνα.

Ετσι στον πίνακα που δημοσιεύουμε με τα αποτελέσματα των συνδυασμών που στήριξε το ΚΚΕ στους νομούς, γίνεται φανερό πως εκτός από την άνοδο σε ψήφους και ποσοστά σε 32 νομούς, υπάρχει συνολική άνοδος σε ψήφους πανελλαδικά παρά την πτώση σε ορισμένους νομούς. Ετσι το 1998, οι συνδυασμοί που στήριξε το ΚΚΕ στους νομούς, πανελλαδικά, συγκέντρωσαν 464.547 ψήφους, ενώ το 2002 συγκέντρωσαν 503.228 ψήφους. Δηλαδή αύξηση 38.681 ψήφοι. Ακόμη, πανελλαδικά, αναδείχτηκαν 48 νομαρχιακοί σύμβουλοι από τους συνδυασμούς που στήριξε το ΚΚΕ, ενώ το 1998 είχαν αναδειχτεί 39. Δηλαδή την περασμένη Κυριακή αναδείχτηκαν 9 περισσότεροι σε σχέση με το 1998, όπως φαίνεται και από τον αντίστοιχο συγκριτικό πίνακα.

Ο συγκριτικός πίνακας των εκλογικών αποτελεσμάτων για όλους τους νομούς της χώρας, δίνει τη δυνατότητα στους αναγνώστες να δουν τα αποτελέσματα και κατά νομό αλλά και τη σύγκριση σε ψήφους και ποσοστά, ανάμεσα στις εκλογές του 1998 και του 2002.

Να σημειώσουμε ακόμη και το εξής: παρά το γεγονός ότι ένα εκλογικό αποτέλεσμα δεν είναι ο πλέον ασφαλής δείκτης επιβεβαίωσης μιας πολιτικής στην αστική δημοκρατία, αφού υπεισέρχονται πολλοί παράγοντες με πρώτο απ' όλους την ανισοτιμία συμμετοχής στην πολιτική δράση, όχι μόνο του ΚΚΕ, αλλά και άλλων ριζοσπαστικών δυνάμεων, συγκριτικά όχι μόνο με τα αστικά κόμματα αλλά και δυνάμεις όπως ο ΣΥΝ (έχουν όλα τα μέσα στη διάθεσή τους γιατί τους τα προσφέρει αφειδώς το κεφάλαιο), αλλά και οι διάφοροι εκβιασμοί του λαού από τα κόμματα της εξουσίας, εντούτοις από πουθενά δεν τεκμηριώνεται η διαβόητη αστική προπαγάνδα περί «ήττας της πολιτικής του ΚΚΕ». Αλλωστε η μεγαλύτερη κατάκτηση είναι η ίδια η συμμαχία που επιτεύχθηκε. Γι' αυτό συνάντησε την πιο λυσσαλέα αντίδραση του ΠΑΣΟΚ και των δυνάμεων εκείνων που δουλεύουν με προοπτική την κεντροαριστερά.