Ομως αυτό δε συμβαίνει σήμερα, αφού:

α) Η σύγχρονη αθλητική λειτουργία έχει «εξ απαλών ονύχων» επαγγελματοποιηθεί (δείτε τι γίνεται με τις προσπάθειες που καταβάλλονται, στις αποκαλούμενες ακαδημίες, για υπερεξειδίκευση μικρών παιδιών, αγοριών και κοριτσιών, στις διάφορες αγωνιστικές δραστηριότητες, που κύριο στόχο έχουν, για την πλειονότητα των υπό εκκόλαψη «σούπερ αθλητικών (;) σταρ», την «επαγγελματική», στο μέλλον, αποκατάστασή τους...

β) Το παραγόμενο από αυτήν, την «αθλητική λειτουργία», θέαμα έχει καταστεί, για πολλούς, χρυσοφόρο «είδος προς εμπορίαν» και κάθε λογής εκμετάλλευση, που καμιά σχέση έχει με τον άδολο, ανιδιοτελή και ανυστερόβουλο σωματικό αγώνα!..

Κοντολογίς, σημείο αναφοράς του σύγχρονου αθλητισμού δεν είναι πια ο «στεφανίτης αγώνας» ή ο «περί αρετής αγώνας», αλλά «ο χρηματίτης αγώνας»!..

Και αφού ο «συναγωνισμός» αντικαταστάθηκε από τον «ανταγωνισμό», στα πλαίσια του οποίου, όπως ήταν επόμενο, αναπτύχθηκε ένας ιδιότυπος «οπαδισμός-οπαδοποίηση» μεταξύ των «ένθερμων φίλων - θιασωτών» της μιας και της άλλης «πολυεθνικής αγωνιστικής ομάδας» (=θιάσου...) ιδού το αποτέλεσμα:

Για την παρακολούθηση ενός κατ' επίφαση καλούμενου αθλητικού αγώνα, να είναι απαραίτητη η παρουσία μέσα και έξω από τους αγωνιστικούς χώρους εκατοντάδων «ροπαλοφόρων» αστυνομικών!

Κατά μια επικρατούσα άποψη, η έννοια της «μαζικής κουλτούρας» έχει την αφετηρία της στη μαζική διάδοση των πολιτιστικών (;) μηνυμάτων, κύρια από τα ΜΜΕ, τα οποία με μαζικό πάλι τρόπο τα παράγουν και τα εκπέμπουν προς «υποψιασμένους» και «ανυποψίαστους πολίτες», απανταχού της Γης.

Αυτός, λοιπόν, ο μαζικά παραγόμενος πολιτισμός (=απανθρωπισμός) αποτελεί πλαίσιο, μέσα στο οποίο, συνήθως, παράγονται ποιοτικά κατώτερα πολιτιστικά αγαθά, που ισοπεδώνουν τις πολιτιστικές ανάγκες δισεκατομμυρίων ανθρώπων.

Παραδείγματα ένα σωρό, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στο καθημερινά και σε αφθονία προσφερόμενο θέαμα, ακρόαμα και ανάγνωσμα.

Τα όρια του εν λόγω πλαισίου καθορίζονται από μια «ελίτ» (αριστοκρατία) «δημιουργών», παραγωγών, υπαλλήλων και εργατών, που βρίσκονται σε «σχέση εξάρτησης» με τη βιομηχανία και την παραγωγή της «μαζικής κουλτούρας», σε επέκταση, δε, και με την «καταναλωτική ιδεολογία» που υπηρετούν, συνειδητά ή ασυνείδητα, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου.

Οπότε, με βάση τις πιο πάνω απόψεις, ανάμεσα στις συνιστώσες και, μάλιστα, τις «μαζικοποιημένες εκφράσεις» του πολιτισμού κάθε χώρας συμπεριλαμβάνεται, όπως κιόλας αναφέρθηκε, και αυτή που αφορά στον αθλητισμό της, με δεδομένη τη θετική ή αρνητική αλληλοεπίδρασή τους.

Παρά το γεγονός ότι ο αθλητισμός (και να μην το ξεχνάμε αυτό):

• Είναι (ή έτσι πρέπει να προσεγγίζεται) μια ανώτερη, ενωτικής φύσης ψυχοπνευματική λειτουργία και πανανθρώπινη κοινωνική εκδήλωση, που βρίσκει την ιδανική της έκφραση μέσα από τον έντεχνο, αλλά άδολο, ανιδιοτελή και ανυστερόβουλο σωματικό αγώνα
• Είναι κίνημα ειρήνης
• Είναι μέσο διαπαιδαγώγησης για πραγματικά ελεύθερους ανθρώπους
• Είναι «μέσο» έμπνευσης για κάθε μορφή ανθρώπινης δημιουργίας (στα γράμματα, στις τέχνες και στις επιστήμες).

Μια πραγματικότητα στην οποία πρέπει να αντισταθούμε και να την ανατρέψουμε, επιβάλλοντας την άλλη άποψη, που θέλει τη σωματική άσκηση και άθληση, με την αστείρευτη ποικιλία κινητικών σχημάτων και σε ένταση δραστηριοτήτων, να υπηρετούν, όπως κιόλας ειπώθηκε, χωρίς δόλο, ιδιοτέλεια και υστεροβουλία, τον άνθρωπο και μόνον αυτόν!

Κοντολογίς, μη επιτρέποντας:

Η σωματική άσκηση και άθληση, να αποβλέπουν στην πάση θυσία μεγιστοποίηση της σωματικής απόδοσης, με όλα τα δυσμενή παρεπόμενά της... αλλά προς την τελειοποίηση του συνόλου των «συνιστωσών» της ανθρώπινης ύπαρξης και στις τρεις της διαστάσεις (σώμα-ψυχή-πνεύμα) και σε επέκταση του πολιτισμού, σε τοπικό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο.

Για όλους αυτούς τους λόγους, αλλά και για ένα σωρό άλλους, που δεν είναι δυνατόν να εκτεθούν στο παρόν σημείωμα, θα πρέπει:

Τόσο οι κατά συνθήκην αρμόδιοι, όσο και εμείς, όλοι οι άλλοι, να αντιμετωπίζουμε τον αθλητισμό με την προσοχή που επιβάλλεται, ως μια συνιστώσα του πολιτισμού μας, και να τον προασπίζουμε από κάθε είδους φθοροποιό επίδραση, εξασφαλίζοντας, για το σκοπό αυτό, τις αναγκαίες «προϋποθέσεις»...