Χιλιάδες νεολαίοι, αλλά και χιλιάδες μεγαλύτερων ηλικιών θαυμαστές της ακαταμάχητης φωνής και ερμηνείας του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, είχαν «αγκαλιά» την κεντρική εξέδρα, για περισσότερο από δύο ώρες την Τετάρτη το βράδυ. Με την ανακοίνωση ότι ο δημοφιλής τραγουδιστής ανεβαίνει στην εξέδρα ξέσπασαν τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα, επιφωνήματα, χοροπηδήματα και αγκαλιάσματα ευφορίας των νεολαίων. Κι όταν εκείνος ανέβηκε και με υπονοηματικό χιούμορ είπε «Φίλοι... τρομοκράτες, γεια χαρά!», ο καθένας φαντάζεται την ευφορία που προκάλεσε. Οχι, όμως, για πολύ, αφού το πρώτο τραγούδι του μιλούσε για «ένοχο χωρίς αιτία».

«Ωραία! Τώρα έχω την ΚΝΕ, μαζί μου. Οσο για μένα, είμαι πάντα εδώ, γιατί μ' αρέσει να βαδίζουμε παρέα», είπε τελειώνοντας το τραγούδι και ύστερα κάλεσε το ακροατήριο και τους συνεργάτες του στους ρυθμούς και τα διαχρονικά νοήματα παλιών του τραγουδιών. Τραγουδιών της Ανάγκης, όπως το «Κράτα ρε φίλε γερά» και το - παγκοσμίως επίκαιρο - «SOS», από το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου».