Αυτό τον αγώνα δεν μπόρεσε να τον κερδίσει... Ισως γιατί αυτός ο συγκεκριμένος αγώνας δε θα μπορούσε να τον βρει νικητή. Ο Αντόνιο Ντιάζ Μιγκέλ, μια από τις μεγαλύτερες μορφές του ισπανικού αλλά και του ευρωπαϊκού μπάσκετ, σε ηλικία 67 χρόνων έχασε τη μάχη με την επάρατο νόσο και σε νοσοκομείο της Μαδρίτης άφησε την τελευταία του πνοή. Ο «Ντον Αντόνιο» του μπάσκετ πέρασε στην ιστορία για το μοναδικό του κατόρθωμα, αφού κάθισε στον πάγκο της Εθνικής Ισπανίας από το 1965 ως το 1992. Για δυόμισι δεκαετίες ήταν ο... αιώνιος προπονητής των «φούριας ρόχας» και ο εμπνευστής της ισπανικής σχολής του μπάσκετ, με το γρήγορο τέμπο και τους συνεχόμενους όσο και θεαματικούς αιφνιδιασμούς. Συμμετείχε συνολικά, σε 430 αγώνες. Εδωσε το «παρών» σε έξι Ολυμπιάδες (Μεξικό 1968, Μόναχο 1972, Μόσχα 1980, Λος Αντζελες 1984, Σεούλ 1988, Βαρκελώνη 1992), τέσσερα Παγκόσμια Πρωταθλήματα (Π. Ρίκο 1974, Κολομβία 1982, Ισπανία 1986, Αργεντινή 1990) και...13 Ευρωμπάσκετ (από το 1967 ως το 1991, συνεχόμενα)! Τα τρία αργυρά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 και στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του 1973 και του 1983, συν το χάλκινο στο Ευρωμπάσκετ του 1991, ήταν οι μεγάλες στιγμές της καριέρας του. Ως παίκτης αγωνίστηκε στην Εστουντιάντες (1956 - '58) τη Ρεάλ Μαδρίτης (1958 - '61) και την Αγκουίλας Μπιλμπάο (1961 - '62) κερδίζοντας με την Εστουντιάντες δύο Πρωταθλήματα Ισπανίας.