Εχουμε και λέμε: Το ΠΑΣΟΚ είναι κατά της ακρίβειας. Η ΝΔ είναι κατά της ακρίβειας. Ο ΣΕΒ είναι κατά της ακρίβειας. Οι μεγαλέμποροι είναι κατά της ακρίβειας. Ολοι οι αρμόδιοι (αυτοί που ανεβάζουν τις τιμές δηλαδή) είναι κατά της ακρίβειας! Αρα ποιος φταίει για την ακρίβεια; Δε θέλει πολύ μυαλό. Οι εργαζόμενοι φταίνε! Οι καταναλωτές φταίνε, που είναι «τίγκα στο ευρώ» και σκορπάνε λεφτά δεξιά και αριστερά. Πάει ο εργαζόμενος στο σούπερ μάρκετ, φτάνει στο ταμείο, του λέει η ταμίας «χρωστάτε 10 ευρώ» και κείνος - επειδή είναι... κονομημένος - αφήνει 20! Πάει να πληρώσει το λογαριασμό της ΔΕΗ, «χρωστάτε 100 ευρώ» του λέει ο ταμίας και κείνος - ο κονομημένος - αφήνει 200!

Πώς να μην τιναχτεί μετά ο πληθωρισμός...

***

Θα ήταν απλώς γελοίο, αν δεν επρόκειτο για την επίσημη εξήγηση που πλασάρεται από τους κυβερνώντες για να εξηγηθεί η ακρίβεια. Ας αφήσουμε να μιλήσουν οι ίδιοι, μέσω των φιλικών τους εντύπων:

«Κατά τον διοικητή (σ.σ.: της Τράπεζας της Ελλάδας) οι κύριες αιτίες ανόδου του πληθωρισμού είναι η επιβάρυνση του κόστους εργασίας κυρίως στο δημόσιο τομέα και στις ΔΕΚΟ, με την πολιτική των επιδομάτων και τη χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής. Ο υπουργός (σ.σ.: Οικονομίας) συμφώνησε με τις διαπιστώσεις»!

Αυτά έγραφε το «Βήμα» στις 27 Αυγούστου, περιγράφοντας τα συμπεράσματα που προέκυψαν από τη συνάντηση Χριστοδουλάκη - Γκαργκάνα. Ποια ήταν, δηλαδή, τα συμπεράσματα; Οτι οι εργαζόμενοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι πήραν μεγάλες αυξήσεις (πρόκειται για το 2,5%!) και επειδή οι «αυξήσεις» που πήραν ήταν «μεγάλες» αυτό επιβάρυνε τον τιμάριθμο!

Αρα ποιος φταίει για την ακρίβεια; Το είπαμε και στην αρχή: Οι εργάτες και οι υπάλληλοι. Γιατί; Μα διότι η κυβέρνηση τους δίνει παχυλές αυξήσεις, με αποτέλεσμα να έχουν λεφτά και να τα σκορπάνε, θέτοντας σε κίνδυνο την εθνική οικονομία. Οι ανεύθυνοι...

***

Πριν από τα «κουπεπέ» ενώπιον του Μπους, ο κ. Σημίτης είχε φροντίσει με τα ίδια «κουπεπέ» να αποκοιμήσει τον ελληνικό λαό. Εγραφε σε άρθρο του (στα «ΝΕΑ», 2/1/2002), ακριβώς την επομένη της εισόδου του ευρώ στην Ελλάδα:

«Το ευρώ σηματοδοτεί... μια νέα εκκίνηση για την εδραίωση μιας Ελλάδας ισχυρής και υπερήφανης (...). Με το ευρώ - συνέχιζε ο κ. Σημίτης - γίνεται η ελληνική οικονομία πιο ισχυρή, πιο ανταγωνιστική και πιο αποτελεσματική... αποκτά νέες δυνατότητες στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, στην ανάπτυξη και στην πραγματική αύξηση των εισοδημάτων των εργαζομένων και των συνταξιούχων».

Θα οδηγούσε σε «πραγματική αύξηση των εισοδημάτων» και θα εγκαθιστούσε τη «σταθερότητα» στις τιμές, υποσχόταν τότε ο κ. Σημίτης, μιλώντας για την ΟΝΕ και το ευρώ. Την ίδια ακριβώς μέρα που ο κ. Σημίτης ισχυριζόταν ό,τι ισχυριζόταν, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωνε με άρθρο της («Ημερησία», 2/1/2002):

«Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή έθεσε το βασικό ερώτημα, ποιος ωφελείται πραγματικά και ποιος χάνει στη λεγόμενη νέα εποχή της ΟΝΕ... Η λειτουργία του ευρώ - τόνιζε η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος - θα έχει και αυτή το "κόστος" της, το οποίο όμως θα πληρώσουν μόνο οι εργαζόμενοι. Παρά τις συμφωνίες κυρίων και τις διακηρύξεις της κυβέρνησης έχουμε ήδη γεύση των ανατιμήσεων».

Αυτά υπογράμμισε το ΚΚΕ, την ίδια ακριβώς στιγμή που όλοι οι άλλοι έκαναν χαρούλες για το ευρώ και την ΟΝΕ. Είναι ακριβώς οι ίδιοι που τώρα, μπροστά στο κύμα ακρίβειας και ανατιμήσεων, καμώνονται τις μωρές παρθένες.