Γραμμένη έπειτα από είκοσι χρόνια Πελοποννησιακού Πολέμου και υπό τη σκιά της καταστροφής των Αθηναίων στη Σικελία το 413 π.Χ., η τραγωδία, που πρωτοπαρουσιάστηκε το 410 ή 409 π.Χ., αντιμετωπίστηκε από τον Νίκο Χαραλάμπους, όπως ο ίδιος λέει, «η πιο ακραία, οριακή, προκλητική και αποκαλυπτική σύνοψη του μύθου των Λαβδακιδών. Μια έκρηξη ηφαιστείου, γεμάτη καπνούς και λάβα, σπαράγματα αναμνήσεων από έναν αιμάτινο εφιάλτη που οδήγησε στο μαύρο χάος της ανθρώπινης ύπαρξης, εκεί όπου τα ακραία πάθη τέμνονται, αποκτώντας το πιο αποτρόπαιο νόημά τους. Οι ήρωες ως τετελεσμένα ανδρείκελα, φορείς ενός ανεξέλεγκτου πάθους, ποτισμένοι με τυφλό μίσος, κινούνται ανάμεσα στον αιρετικό πεσιμισμό και στη βαθιά μελαγχολία, το βίαιο χορευτικό λαϊκό θυμό και τη θλιμμένη θυμοσοφία».
Τη μετάφραση υπογράφει ο Μιχάλης Πιερής. Η μουσική είναι του Χρήστου Πήττα και τα σκηνικά του Αντη Παρτζίλη. Τα κοστούμια επιμελείται ο Στέφανος Αθηναιίτης ενώ την κίνηση ο Ισίδωρος Σιδέρης. Τους ρόλους ερμηνεύουν: Τζένη Γαϊτανοπούλου, Στέλιος Καυκαρίδης, Στέλλα Φυρογένη, Ανδρέας Βασιλείου, Αχιλλέας Γραμματικόπουλος, Νεοκλής Νεοκλέους, Γιώργος Μουαϊμης, Αντώνης Κατσαρής, Θεόδωρος Μιχαηλίδης, Χρύσανθος Χρυσάνθου, Κυριάκος Ευθυμίου, κ.ά.