Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης δέκα χρόνων από το θάνατο του ποιητή Νίκου Γκάτσου, το Φεστιβάλ Αθηνών και η Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής παρουσιάζουν σε δύο συναυλίες (2-3/8), ένα αφιέρωμα (ιστορική και αφηγηματική παρουσίαση) στο έργο του Ελληνα δημιουργού, υπό τη μουσική διεύθυνση του Σταύρου Ξαρχάκου, με συνθέσεις και τραγούδια δημιουργών που συνεργάστηκαν με τον μεγάλο ποιητή. Ο Νίκος Γκάτσος γνώρισε τη μεγάλη αναγνώριση κριτικών και κοινού, ως ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της γενιάς του '30, μέσα από το μοναδικό ποιητικό του έργο, την «Αμοργό», αλλά κατόρθωσε να κατοχυρώσει τον τίτλο του ποιητή με τα δεκάδες ποιήματα -στίχους, που έγραψε και που έντυσαν οι μελωδίες σημαντικών Ελλήνων συνθετών.

Στις 2 Αυγούστου, η Δήμητρα Γαλάνη θα ερμηνεύσει μελοποιημένους στίχους του Ν. Γκάτσου από τους Μ. Χατζιδάκι, Μ. Θεοδωράκη, Δ. Μούτση και Στ. Ξαρχάκο, ενώ στις 3 Αυγούστου η Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής θα παρουσιάσει το έργο του Στ. Ξαρχάκου «Ωδή - Πορείας Εγκώμιον», με αφηγητή τον Δημήτρη Λιγνάδη.

Ο Νίκος Γκάτσος γεννήθηκε το 1911 στα Χάνια Φραγκόβρυσης (κάτω Ασέα) της Αρκαδίας, όπου και τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο. Στη συνέχεια ήρθε στην Αθήνα όπου φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρωτοδημοσίευσε ποιήματά του, μικρά σε έκταση και με κλασικό ύφος, στα περιοδικά «Νέα Εστία» το 1931 και «Ρυθμός» το 1933. Το 1943 εξέδωσε από τις εκδόσεις το βιβλίο του «Αμοργός» με το ομώνυμο ποίημα, που έμελλε να σημαδέψει τη σύγχρονη ελληνική ποίηση. Αυτό ήταν και το μοναδικό βιβλίο του. Το έργο, που αποτελείται από 20 μόνον σελίδες, εκφράζει τις διαθέσεις της νεότερης ποίησης και θεωρείται σαν κορυφαίο ποιητικό έργο του ελληνικού υπερρεαλισμού. Στην πρώτη κυκλοφορία του μάλιστα προκάλεσε δυσμενείς κριτικές και αντιδράσεις, αλλά πολύ σύντομα, το 1947, το κλίμα αντιστράφηκε και η «Αμοργός» με τις ευμενείς ελληνικές και ξένες κριτικές κατατάχτηκε στην κορυφή της ελληνικής ποίησης.

Ο Ν. Γκάτσος, εκμεταλλευόμενος την εκφραστική του δεινότητα, ασχολήθηκε πολύ με τη μετάφραση έργων, κύρια για λογαριασμό του Εθνικού Θεάτρου, του Θεάτρου Τέχνης και του Λαϊκού Θεάτρου. Πολλές μεταφράσεις του θα παραμείνουν έκτοτε κλασικές με πρώτη αυτή του «Ματωμένου Γάμου». Μετέφρασε πολλούς συγγραφείς και συγκεκριμένα από τα ισπανικά τους Λόρκα, Λόπε ντε Βέγα, κ.ά., από τα γαλλικά, τον Ζενέ και από τα αγγλικά τους Τ. Ουίλιαμς, Ο' Νιλ, Στρίντμπεργκ κ.ά. Μεγάλη προσφορά έχει ο Νίκος Γκάτσος σαν στιχουργός στο ελληνικό τραγούδι, στο οποίο αφιερώθηκε σε μεγάλο βαθμό μετά την «Αμοργό». Στίχους του μελοποίησαν οι Μ. Χατζιδάκις, Μ. Θεοδωράκης, Στ. Ξαρχάκος, Δ. Μούτσης, Λ. Κελαηδόνης, Χ. Χάλαρης κ.ά. σε κορυφαίες δημιουργίες και επιτυχίες («Αθανασία», «Της γης το χρυσάφι», «Ρεμπέτικο», «Αρχιπέλαγος», «Πήρες το μεγάλο δρόμο», «Πορνογραφία», «Λαϊκή Αγορά», «Στο Σείριο υπάρχουνε παιδιά», κ.ά.).