Τρίτη 30 Νοέμβρη 1999
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
Θέατρο
ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ

 

«Φον Δημητράκης» στο «Βεάκη»
«Φον Δημητράκης» στο «Βεάκη»
«Φον Δημητράκης» στο «Βεάκη»

Πέρασαν είκοσι χρόνια από τότε που ο Θύμιος Καρακατσάνης, ξεκινώντας την πορεία του στο ελεύθερο θέατρο, ανέσυρε από τη «σιωπή» - την οποία της επέβαλε από το 1946 το εμφυλιοψυχροπολεμικό ελληνικό καθεστώς - την τολμηρότερη θεματολογικά και τελειότερη δραματουργικά κωμωδία του Δημήτρη Ψαθά, τον «Φον Δημητράκη». Μια κωμωδία ιστορική, όχι μόνο γιατί αφορά στα χρόνια της Κατοχής, εξαίροντας την ΕΑΜική αντίσταση και ελεεινολογώντας τους λογής - λογής συνεργάτες των κατακτητών - πολιτικούς και χαφιέδες - αλλά και γιατί η παρουσίασή της το 1946 έπεσε θύμα των διωκτών της Αντίστασης. Παρακρατικών, που εισέβαλαν στο θέατρο την ώρα της παράστασης και επιτέθηκαν στους ΕΑΜίτες ηθοποιούς του θιάσου, με αποτέλεσμα η παράσταση να κατέβει από το φόβο χειρότερων επιθέσεων. Ο «Φον Δημητράκης», όμως, είναι και μια θαυμαστά πολυσύνθετη κωμωδία, αφού το πολιτικό της περιεχόμενο συνδυάζεται - με παραδειγματικό δραματουργικό τρόπο - με τις αρετές της κωμωδίας χαρακτήρων και καταστάσεων. Χαρακτήρων, αψεγάδιαστα πλασμένων και καταστάσεων, που γεφυρώνουν το δραματικό με το κωμικό και δημιουργούν, σοφά, αλλεπάλληλες «δόσεις» συγκίνησης και γέλιου. Συγκίνηση περηφάνιας, για τους αγώνες του λαού μας, για τη λευτεριά του και γέλιου τιμωρού, για τους προδότες του.

«Τι είδε το χρυσόψαρο» στο «Αθηνών»
«Τι είδε το χρυσόψαρο» στο «Αθηνών»
Φέτος, ο Θύμιος Καρακατσάνης επανέφερε στη σκηνή του θεάτρου «Βεάκη» την αριστουργηματική κωμωδία του Ψαθά, σηκώνοντας στους ταλαντούχους ώμους του, όχι μόνο τον επώνυμο ρόλο, προσφέροντας με τον υποκριτικό άθλο του αληθινή ευδαιμονία στο θεατή, αλλά και τη σκηνοθεσία. Ορθότερα, τη διδασκαλία του έργου. Δηλαδή, το κλίμα και το ήθος της εποχής, τις ιδέες, τα πάθη και τους πόθους που το ενέπνευσαν στον Ψαθά. Καθάρια, κωμικά ευφορότατη, αλλά και συγκινητική, με το δραματικό μέτρο και την αλήθεια της, η διδασκαλία του Καρακατσάνη αντανακλά την αγάπη του στο έργο, τη σε βάθος ρεαλιστική, ηθογραφική και κοινωνική «ανάγνωσή» του, την προσεκτική καθοδήγησή του για μια λεπτοδουλεμένη - σε κοινωνιολογική, ιδεολογική, χαρακτηρολογική και ψυχογραφική βάση - ερμηνεία των ρόλων.

Ο σκηνοθέτης Καρακατσάνης δεν έδωσε την παραστατική «μερίδα του λέοντος» στον ηθοποιό Καρακατσάνη. Εξάλλου, εκείνος, την κερδίζει μόνος τους, με τη μοναδική ερμηνευτική «προίκα» του. Αντίθετα, επιδίωξε και πέτυχε να προβάλει ισότιμα τους καθ' όλα άξιους και ταλαντούχους συμπαίκτες του. Απόλυτος αντίποδας του αμοραλιστή, μωροφιλόδοξου, γερμανόδουλου, δειλού, έτοιμου, προκειμένου να γίνει υπουργός, να απαρνηθεί και να καταδικάσει για την αντιστασιακή του δράση ακόμα και τους ομοαίματούς του - το παιδιά του και τον αδελφό του - Φον Δημητράκη, είναι ο αδελφός του. Ο Εαμίτης δάσκαλος του λαού και του αγωνιστικού ήθους, που με πνευματικότητα, αλήθεια, ευαισθησία και δύναμη πλάθει ο Βασίλης Κολοβός. Ο Χρίστος Μπίρος, διατηρώντας συνεχώς το μέτρο της κωμωδίας, με τα πληθωρικά, αλλά και ελεγχόμενα εκφραστικά του μέσα, ερμηνεύει το σιχαμερό, φιδίσιο, σατανικό χαφιέ Ζαρλά. Η Αντιγόνη Γλυκοφρύδη αναδεικνύει τη θηλυκή μορφή της μικροαστικής ανοησίας, εθελοτυφλίας και ανοχής απέναντι στο κακό, της φιλοδοξίας της για κοινωνική άνοδο. Η Λήδα Ματσάγγου με εσωτερικότητα και η Αλεξάνδρα Καρακατσάνη, με την πληθωρική εκφραστικότητα, με το κωμικό της ένστικτο, αλλά και την αισθαντικότητα που διαθέτει, ερμηνεύουν δυο νέες κοπέλες, τολμηρά αγωνιζόμενη η πρώτη, νευρωτικά έντρομη η άλλη. Εξαιρετικά δουλεμένη, ώστε να ξαφνιάζει η αποκάλυψη της χαφιέδικης δράσης του, είναι και η ερμηνεία του Πάνου Νικολαΐδη. Την κωμική γραφικότητα του χωροφύλακα αναδεικνύει ο Λευτέρης Λουκαδής και τη σπιρτάδα του νεαρού αγωνιστή ο Γιάννης Πολιτάκης. Κωμικότητα διέθεταν και οι παρουσίες των Ειρήνης Κορόγλου και Μάρθας Παπαδοπούλου.

Στο απολαυστικό σκηνικό αποτέλεσμα συμβάλλουν τα λιτά ρεαλιστικά σκηνικά και τα αρμόζοντα στην εποχή κοστούμια του Γιώργου Ασημακόπουλου, φωτισμένα (με το μέτρο της κωμωδίας) από τον Λευτέρη Παυλόπουλο.

«Τι είδε το χρυσόψαρο» στο «Αθηνών»

Την, ισπανικής καταγωγής, Γαλλίδα θεατρίνα και θεατρική συγγραφέα Μαρία Πακόμ και την κωμωδία της «Τι είδε το χρυσόψαρο», γνωρίζουμε φέτος στο θέατρο «Αθηνών». Μια ευρηματική, έξυπνη κωμωδία χαρακτήρων και καταστάσεων, την αξία της οποίας μεγαλύνει το, σπανιότατο σε γυναίκες, κωμικό ταλέντο δυο θεατρίνων πρώτης γραμμής. Της Μίρκας Παπακωνσταντίνου (θιασάρχης) και της Ελένης Γερασιμίδου.

Η Μ. Πακόμ, έχοντας ζήσει στα παιδικά της χρόνια, από τα μέσα, τον έντιμο βιοποριστικό αγώνα της φτωχολογιάς, αλλά και τους τρόπους που μπορεί να «μηχανευτεί» κάποιος φουκαράς για να επιζήσει και έχοντας ζήσει από τα μέσα τη θεατρική τέχνη, έχοντας δουλέψει με λαϊκούς κωμικούς, όπως ο Λουί ντε Φινές, ξέρει καλά τις δόσεις της πραγματικότητας, αλλά και της φαντασίας, του κωμικού, αλλά και του δραματικού στοιχείου, που απαιτεί η «συνταγή» της έξυπνης λαϊκής κωμωδίας.

Κεντρικά πρόσωπα της κωμωδίας της Πακόμ είναι δυο λαϊκές γυναίκες. Η μία υπήρξε μετρ κλοπών σε σπίτια μεγαλοαστών. Αδυναμία της, οι αντίκες, τα έργα τέχνης και η πλαστογράφησή τους. Μάνα ενός νόθου γιου, που δε συμφωνεί με την «τέχνη» της, μεγάλη πια για τέτοια δράση, ζει με τη «βοηθό» της και οικονόμο της. Μια γραφική λαϊκή γυναίκα, έως ότου στο σπίτι τους εισβάλλει ένας νεαρός και άπειρος κλέφτης, στον οποίο η άλλοτε «μετρ» θα προσπαθήσει να διδάξει την τέχνη της πλαστογραφίας. Πριν δρέψει τους «καρπούς», εμφανίζεται στο σπίτι της η πλούσια γκαλερίστα και αγαπημένη του γιου της, η οποία θα «ανακαλύψει» κλεμμένες αντίκες της, αλλά και θα «αποκαλυφθεί» μια κυνική, και με μεγάλη κλεπταποδοχική και παραχαρακτική δραστηριότητα, εμπόρισσα. Τόσο κυνική, που να γίνεται συμπαθής και συγχωρητέα η πρώην φτωχοδιαβόλισσα κλέφτρα.

Η κωμωδία της Πακόμ, μεταφρασμένη με άμεση, χιουμοριστική γλώσσα και σκηνοθετημένη εύστοχα, με γοργούς ρυθμούς από τον Γιάννη Ιορδανίδη, με καλαίσθητο σκηνικό του Γιώργου Ασημακόπουλου και χιουμοριστικής αντίληψης κοστούμια της Εβελυν Σιούπη, παιγνιώδη μουσική του Κωνσταντίνου Κωτσαδάμ, «ευλογείται» από την πνευματώδη, δαιμόνια, απολαυστική κωμικότητα των δύο θεατρίνων, της Μίρκας Παπακωνσταντίνου και της Ελένη Γερασιμίδου. Δίπλα τους, καλοί «πασαδόροι» του κωμικού είναι οι Χριστόφορος Παπακαλιάτης,Νταίζη Σεμπεκοπούλου και Χάρης Ασημακόπουλος.


ΘΥΜΕΛΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ