Δεν είμαστε καύσιμη ύλη για την αύξηση των κερδών της εργοδοσίας. Αυτή η βάρβαρη πραγματικότητα πρέπει να λάβει τέλος τώρα!

Μ' αυτή τη φράση να δεσπόζει, η Ομοσπονδία Οικοδόμων απευθύνεται με ανοιχτή επιστολή της στα πολιτικά κόμματα, στα μέσα ενημέρωσης και στις συνδικαλιστικές οργανώσεις με αφορμή τους αλλεπάλληλους θανάτους εργατών στα έργα του Ολυμπιακού Χωριού. Ταυτόχρονα, χτες, άρχισε με απόλυτη συμμετοχή η 48ωρη απεργία των οικοδόμων στο Ολυμπιακό Χωριό. Ούτε ένας εργάτης δεν πάτησε στο εργοτάξιο, στέλνοντας έτσι οργανωμένα και συλλογικά ένα μήνυμα αποφασιστικότητας για την προστασία της ζωής τους την ώρα της δουλιάς.

«Η κυρίαρχη τάξη και οι πολιτικοί διαχειριστές των συμφερόντων της, τονίζει η Ομοσπονδία Οικοδόμων, πάντα επιχειρούν να μετατρέπουν τα σχέδιά τους σε "οράματα", "μεγάλες ιδέες", "εθνικούς στόχους".

Σήμερα, μετά τον "εθνικό στόχο" της ΟΝΕ, που στο όνομά του ταλανίζεται ο λαός μας, έχει προστεθεί ένας ακόμα "εθνικός στόχος", αυτός των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ενας καινούριος μηχανισμός οικονομικής, πολιτικής, ιδεολογικής πίεσης του λαού μας. Ενας μηχανισμός, που δίνει νέα ώθηση στην αντεργατική, αντιλαϊκή επιδρομή, που επιδιώκει να αιχμαλωτίσει στην "τανάλια" των πιο βίαιων αντεργατικών μέτρων όλα τα τμήματα της εργατικής τάξης, πρώτα και κύρια τους εργαζόμενους στην κατασκευή των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων.

Τα δολοφονικά σχέδια κυβέρνησης-κεφαλαίου, των παραγόντων του "Αθήνα 2004" και των ταυτιζόμενων μαζί τους παραδομένων συνδικαλιστών της πλειοψηφίας στη ΓΣΕΕ, για το εξοντωτικό στρίμωγμα των εργαζομένων στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, τέθηκαν ήδη σε εφαρμογή, με τραγικό αποτέλεσμα 4 εργάτες νεκρούς στο κάτεργο του Ολυμπιακού Χωριού και δεκάδες τραυματίες.

Το πρόβλημα των εργατικών ατυχημάτων δεν περιορίζεται βέβαια μόνο στο χώρο των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, επεκτείνεται, μεγαλώνοντας τις πληγές στο κορμί της εργατικής τάξης, σε όλους τους χώρους δουλιάς.

Με βάση τα επίσημα στοιχεία, κάθε τέσσερα λεπτά ένας εργαζόμενος πληρώνει με τη σωματική του ακεραιότητα ή με την ίδια του τη ζωή την ανυπαρξία μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλιάς. Από το 1970 μέχρι σήμερα βρήκαν το θάνατο, στη μάχη για το μεροκάματο, πάνω από 3.500 εργαζόμενοι.

Τη δραματική πρωτιά κατέχει ο κλάδος μας, αφού, σύμφωνα με τα στοιχεία, το 50% των εργατικών ατυχημάτων συμβαίνουν κάθε χρόνο στο χώρο της οικοδομής και των τεχνικών έργων.

Μόλις πριν λίγες μέρες, το υπουργείο Εργασίας ανακοίνωσε, πως το 2001 βρήκαν το θάνατο 188 εργάτες, που, όπως το ίδιο υπουργείο επισήμανε, είναι ο μεγαλύτερος αριθμός των τελευταίων 25 ετών».

Αναφερόμενη στις κύριες αιτίες που ο χώρος της οικοδομής και των τεχνικών έργων έχει μετατραπεί σε εργασιακό μεσαιωνικό γκέτο τρόμου, η Ομοσπονδία σημειώνει:

-- Τη λατρεία της παραγωγικότητας και του κέρδους από τη μεριά των εργοδοτών, οι οποίοι παραπέμπουν σε κόστος κάθε μέτρο για την προστασία της ζωής μας και τον εξανθρωπισμό των συνθηκών εργασίας.

-- Τη συμπίεση του κόστους εργασίας και των εργατικών δικαιωμάτων και την αποσυμπίεση της καπιταλιστικής κερδοφορίας μέσα από την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων.

-- Το «προνομιακό», για τα συμφέροντα των κατασκευαστικών εταιριών, καθεστώς των 10ωρων και 12ωρων. Καθεστώς, που εφαρμόζεται με την πλήρη ανοχή της κυβέρνησης και με περίβλημα τη γρήγορη και έγκαιρη περάτωση των Ολυμπιακών έργων.

Η Ομοσπονδία σημειώνει επίσης:

• Θεσμοί και μέτρα, που επιβλήθηκαν κάτω από την πάλη μας για την προστασία της ζωής μας στους χώρους δουλιάς, έμειναν στα χαρτιά ή εκφυλίστηκαν.
• Οι Επιθεωρήσεις Εργασίας, με ευθύνη των κυβερνήσεων του κεφαλαίου, μετατράπηκαν από ανίκανες σε ανύπαρκτες.
• Οι Μεικτές Επιτροπές Ελέγχου δε λειτουργούν, είναι εικονικές με ευθύνη της κυβέρνησης, λόγω κόστους!

«Κόστος, συνεχίζει η Ομοσπονδία, για την κυβέρνηση, είναι η λειτουργία των μηχανισμών ελέγχου για την προστασία της ζωής μας και της σωματικής μας ακεραιότητας στους χώρους δουλιάς. Κόστος, όμως, δεν είναι η κάθε μορφή παροχής σε δισ. προς τους εργοδότες για να διευρύνουν τη δράση τους και να πολλαπλασιάσουν τα κέρδη τους. Κόστος δεν είναι τα δισ. που θα γεμίσουν τα σεντούκια των τεχνικών εταιριών με τη μορφή των μπόνους, για τη γρήγορη αποπεράτωση των Ολυμπιακών έργων, μπόνους του θανάτου, όπως σωστά αποκαλούνται απ' τους εργάτες του Ολυμπιακού Χωριού, αφού γνωρίζουν ότι για να τα πάρουν οι εργοδότες αφαιρούν μέρος της ζωής τους ή και την ίδια τους τη ζωή.

Για να πάρει τέλος αυτή η βάρβαρη πραγματικότητα που ανθεί σε ένα συγκεκριμένο σύστημα (αξιών), μέσα σε ένα συγκεκριμένο πολιτικοκοινωνικό περιβάλλον, όπου η υγεία και η ζωή μας αντιμετωπίζονται ουσιαστικά ως είδος αναλώσιμο, ως "καύσιμη ύλη", για την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, ένας δρόμος υπάρχει, του συλλογικού αγώνα, της ταξικής πάλης. Αυτόν αποφασιστικά θα βαδίσουμε, αγνοώντας την όποια μορφή κρατικής και εργοδοτικής τρομοκρατίας.

Δηλώνουμε στην κυβέρνηση ότι:

-- Σε δοκιμασία τη ζωή μας δεν τη βάζουμε.

-- Δε θυσιάζουμε κατακτήσεις και δικαιώματά μας στο όνομα των συμφερόντων εκείνων που ενδιαφέρονται να αξιοποιήσουν τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων για να πολλαπλασιάσουν τα κέρδη τους.

-- Δε θα κόψει την κορδέλα της αποπεράτωσης των Ολυμπιακών έργων, κόβοντας το νήμα της δικής μας ζωής.

Απαιτούμε τώρα:

• Ενίσχυση των μηχανισμών ελέγχου στους χώρους δουλιάς.
• Ποινικές και οικονομικές κυρώσεις στους εργοδότες, που αδιαφορούν για την τήρηση των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας.
• Επάνδρωση των Επιθεωρήσεων Εργασίας και των ΚΕΠΕΚ (Κέντρα Πρόληψης Επαγγελματικού Κινδύνου) με το απαραίτητο και εκπαιδευμένο προσωπικό.
• Να σταματήσει τώρα το καθεστώς της υπερεκμετάλλευσης της εργασίας με τα 10ωρα και τα 12ωρα, που πολλαπλασιάζουν τον κίνδυνο για εργατικά ατυχήματα.

Ειδικά για το Ολυμπιακό Χωριό:

Να δημιουργηθεί τώρα μόνιμο γραφείο του ΚΕΠΕΚ, της Επιθεώρησης Εργασίας και του ΙΚΑ.

Η ζωή μας δεν τους ανήκει. Η υπόθεση της υπεράσπισης της ζωής μας, των κατακτήσεων και δικαιωμάτων μας, είναι δική μας υπόθεση. Οι εργάτες στο Ολυμπιακό Χωριό το αποδεικνύουν σήμερα στην πράξη».