Το Τμήμα Παιδείας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ έχασε πρόσφατα έναν αληθινό εργάτη του πνεύματος με ανεκτίμητη συνεισφορά στη διαμόρφωση της σύγχρονης παιδαγωγικής αντίληψης, κενό που μόνο η συλλογική προσπάθεια μπορεί να καλύψει... Ο σύντροφος Γιώργος Μωραΐτης ήταν φιλόλογος και παιδαγωγός, που τίμησε το επάγγελμα του δασκάλου, την επιστήμη και το κόμμα του. Πίστευε ακράδαντα στη θεωρία του μαρξισμού- λενινισμού και σε καμιά στιγμή δεν έπαψε να καλλιεργεί την ιδεολογία του σ' όλη την επαγγελματική κι επιστημονική του σταδιοδρομία, υπερασπίζοντάς την από οπορτουνιστικές και λικβινταριστικές απόψεις. Η συνεχής συνειδητοποίηση του ταξικού χαρακτήρα του εκπαιδευτικού προβλήματος, η πεποίθησή του ότι δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί προοδευτικός μετασχηματισμός της ταξικής κοινωνίας σε σοσιαλιστική χωρίς την επαναστατική ρήξη με το σύστημα, η πίστη του στις αξίες του ανθρώπινου πολιτισμού και στις δυνατότητες του μαζικού λαϊκού κινήματος στάθηκαν η βάση για την αυτοπειθαρχία και την ολόπλευρη, ανιδιοτελή προσφορά σε ό,τι το Κόμμα τού ζήτησε.

Στη δουλιά του υπήρξε παράδειγμα κομμουνιστή δασκάλου. Ακόμη και στις πιο δύσκολες περιόδους απόφευγε να διδάσκει θεωρίες αντίθετες με την ιδεολογία του και αναζητούσε πάντα την ευκαιρία να προβληματίσει και να βοηθήσει τους μαθητές του να οργανώσουν τη σκέψη και τη ζωή τους. Τη δυνατότητα αυτή την εξασφάλιζε κι από το ότι ήταν συνδικαλιστής δραστήριος, σχεδόν μια δεκαετία επικεφαλής της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (ΟΙΕΛΕ), γεγονός που του προσπόριζε μεγαλύτερη άνεση κινήσεων και λόγου, κι ακόμη γιατί υπήρξε εκπαιδευτικός συγγραφέας με αναγνωρισμένη επιστημονική εργασία και κοινωνικό κύρος. Το κυριότερο, συνειδητοποιούσε την κοινωνική αποστολή του εκπαιδευτικού στη διαπαιδαγώγηση του νέου ανθρώπου κι αυτήν υπηρετούσε και με τη διδασκαλία και με τη συνδικαλιστική και πολιτική του δράση.

Πίστευε ακόμη πως ο μαρξισμός δεν είναι απλά γνώση της θεωρίας, στοιχείο έτσι κι αλλιώς ουσιαστικό, αλλά προπαντός η συγκεκριμενοποίηση της θεωρίας στην πράξη, με την ιδιαίτερη προσφορά του καθένα στον τομέα όπου λειτουργεί. Αυτή του η τοποθέτηση τον οδήγησε στην επιστημονική του ειδικότητα να καταπιαστεί με το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής γλώσσας, την ενότητα και τη συνέχειά της, κι ακολουθώντας τη γραμμή του Εκπαιδευτικού Ομίλου, από το 1925 ιδιαίτερα, ν' αγωνιστεί για την ανάπτυξη του σύγχρονου ελληνικού λόγου, με προτάσεις και προγράμματα, όπως για τη διδασκαλία των αρχαίων από μετάφραση, που καμιά «μεταρρυθμιστική» κυβέρνηση δεν τόλμησε ουσιαστικά να εφαρμόσει κι άφησε δίμορφη τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στην εκπαίδευση, επιφανειακή κι ακαλλιέργητη τη γλωσσική και πολιτισμική συνείδηση του λαού μας. Και στα παιδαγωγικά ζητήματα, ο σ. Γιώργος εργάστηκε μέσα από το Κόμμα και το ΚΜΕ στην κατεύθυνση της Διακήρυξης του Εκπαιδευτικού Ομίλου και του Σχεδίου Λαϊκής Παιδείας του ΕΑΜ, παρουσιάζοντας και εδώ πρωτότυπο έργο σε αντίθεση με τις «πολύχρωμες» ντιρεκτίβες της ΕΕ και τις αναπαλαιωμένες απαιτήσεις των κεφαλαιοκρατών. Τα βιβλία, οι μελέτες και οι διαλέξεις του για δημόσιο σύστημα παιδικών κέντρων προσχολικής διαπαιδαγώγησης, για βασικό σχολείο 12χρονο κι ενιαίο, χωρίς επικαθήμενα τμήματα (δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο) και άλλες ταξικές διαφοροποιήσεις κι ιδιαίτερα οι επεξεργασίες για το νέο ποιοτικά, πολυτεχνικό του χαρακτήρα που επιτάσσει αντικειμενικά η εποχή μας, εποχή περάσματος στο σοσιαλισμό, η γενικότερη συμβολή του στις εκπαιδευτικές θέσεις του ΚΚΕ, όσο κι αν αποσιωπήθηκαν από την πολιτεία και την «επίσημη» Παιδαγωγική, είναι και θα μείνουν ιδεολογικό και μεθοδολογικό υπόβαθρο των σύγχρονων αιτημάτων του εργατικού κινήματος και ιδιαίτερα της εργασίας των κομμουνιστών εκπαιδευτικών. Αυτό άλλωστε ήταν που ενδιέφερε και τον ίδιο. Ο Γιώργος Μωραΐτης, που αρνήθηκε να εξαργυρώσει τις αξίες του στο παζάρι των μικροφιλοδοξιών, θα μας συντροφεύει στον αδιαπραγμάτευτο αγώνα με τη θύμησή του και το έργο του, παρακαταθήκη για το μέλλον. Στη μνήμη του, τα μέλη του Τμήματος καταθέτουμε συμβολικά 200 ευρώ οικονομική ενίσχυση στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ.