«Πόλεμο για το νερό» επιχειρεί να υποκινήσει η κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας τοπικά ΜΜΕ και άλλους «καλοθελητές», ακολουθώντας την τακτική του «διαίρει και βασίλευε», για ν' αποσείσει από πάνω της τις ευθύνες για την ανυπαρξία κυβερνητικής πολιτικής ορθολογικής αξιοποίησης και διαχείρισης του υδάτινου δυναμικού.

Το έναυσμα για την ανάπτυξη τοπικιστικών αντιπαραθέσεων έδωσε η πρόσφατη απόφαση, που πάρθηκε σε σύσκεψη υπό τον υφυπουργό Φ. Χατζημιχάλη, στο υπουργείο Γεωργίας, να παροχετευτεί από τη λίμνη Πλαστήρα λιγότερο νερό από πέρσι για άρδευση στους αγρότες της Καρδίτσας και της Λάρισας. Οι φιλόδοξοι υποκινητές του «εμφυλίου πολέμου», εκμεταλλευόμενοι την αγωνία και την ανησυχία των αγροτών για τις καλλιέργειές τους και ενόψει των επικείμενων τοπικών εκλογών, θα εντείνουν τις προσπάθειες με στόχο να στρέψουν τον ένα θεσσαλικό νομό εναντίον του άλλου.

Το σίγουρο, όμως, είναι ότι ο «πόλεμος» δε θα λύσει το πρόβλημα της λειψυδρίας, καθότι το διαθέσιμο νερό, ούτως ή άλλως, δε φτάνει, ούτε δίκαιη κατανομή θα γίνει, αφού η ανάθεση της διαχείρισής του στη διορισμένη από την κυβέρνηση διοίκηση της Περιφέρειας Θεσσαλίας δεν το εγγυάται...

Ο μεγάλος υπεύθυνος για το πρόβλημα της λειψυδρίας είναι οι ελληνικές κυβερνήσεις - ιδιαιτέρως του ΠΑΣΟΚ - που εδώ και μια εικοσαετία υπόσχονται την κατασκευή των μεγάλων αρδευτικών και εγγειοβελτιωτικών έργων, τα οποία συνεχώς ξεκινούν και ποτέ δεν ολοκληρώνονται.

• Η εκτροπή του Ανω Ρου του Αχελώου - έργο ζωής, πολλαπλής αναπτυξιακής και περιβαλλοντικής σημασίας, το οποίο θα εμπλουτίσει τον υδροφόρο ορίζοντα με 600 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού - ξεκινάει και σταματάει με διάφορες αφορμές. Πότε εμπόδιο στέκουν «ύποπτες» περιβαλλοντικές μελέτες, πότε οι προφάσεις των κοινοπραξιών που το αναλαμβάνουν και πότε το σταμάτημα της χρηματοδότησής του από την κυβέρνηση.

Είναι, όμως, γνωστό ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δε θέλει εκτροπή του Αχελώου γιατί δεν ενδιαφέρεται για ανάπτυξη της μικρής και μεσαίας αγροτικής παραγωγής στη Θεσσαλία. Δεν τη θέλει και η κυβέρνηση, κάποιοι, μάλιστα, εκ των κυβερνώντων - όπως ο Λαρισαίος υφυπουργός Γεωργίας Φ. Χατζημιχάλης, ο οποίος φιλοδοξεί να μετατραπεί σε «νεκροθάφτη» της εκτροπής του Αχελώου - δεν το κρύβουν και δηλώνουν ότι δε χρειάζονται τα μεγάλα έργα, αλλά αρκούν μερικά μικρά.

• Το φράγμα Σμοκόβου, το οποίο μπορεί να εγκαινιάσει αύριο, για μια ακόμα φορά, η υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Βάσω Παπανδρέου, παραμένει ανολοκλήρωτο σαράντα χρόνια μετά τις πρώτες μελέτες και είκοσι χρόνια ύστερα από την έναρξη των εργασιών. Εχει τελειώσει μόνο ως προς το φράγμα, αλλά τα έργα αξιοποίησής του για αγροτική άρδευση καθυστερούν και οι Θεσσαλοί φοβούνται ότι δε θα γίνουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι η αρχική πρόβλεψη ήταν να γίνουν αρδευτικά κανάλια ζώνης 250.000 στρεμμάτων, στη συνέχεια η ζώνη «κόντυνε» στα 18.000 στρέμματα κι έχουν δημοπρατηθεί μόνο τα αρδευτικά έργα 5.800 στρεμμάτων!
• Η ανασύσταση της Κάρλας μπορεί να χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ενωση, όχι, όμως, ως αρδευτικό, αλλά ως περιβαλλοντικό έργο. Οι Θεσσαλοί είχαν πάρει την υπόσχεση ότι θα ολοκληρωνόταν στις 24 Σεπτέμβρη του 2002, που αποδείχτηκε «φούμαρα», αφού στην κοινοπραξία που το έχει αναλάβει δόθηκε νέα παράταση προθεσμίας για την παράδοσή του μέχρι στις 31 Δεκέμβρη του 2003.

Η κατασκευή των αναγκαίων μεγάλων αρδευτικών και εγγειοβελτιωτικών έργων είναι από τα βασικά αιτήματα που θέτουν οι αγρότες της Θεσσαλίας στις μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων. Συγκεκριμένα, μεταξύ των άλλων ζητούν:

• Να ολοκληρωθούν τα έργα εκτροπής του Αχελώου, του φράγματος Σμοκόβου, του ταμιευτήρα της Κάρλας, των φραγμάτων Πύλης - Μουζακίου, Ενιππέα, Καλούδας, Αγιονερίου κι άλλων μικρότερης εμβέλειας.
• Να γίνουν επιδιορθώσεις στα παλιά και να κατασκευαστούν νέα, σύγχρονα δίκτυα άρδευσης και ύδρευσης, ώστε να περιοριστούν οι απώλειες νερού καθ' οδόν.
• Να επιδοτηθούν οι παραγωγοί για την αγορά σύγχρονων συστημάτων άρδευσης - στάγδην κ.ά. - ώστε να γίνεται καλύτερη κι οικονομικότερη αξιοποίηση του νερού.
• Να λαμβάνονται μέτρα για την ορθολογική και δίκαιη κατανομή των διαθέσιμων νερών, ιδίως κατά την αρδευτική περίοδο, ιεραρχώντας τις ανάγκες, με πρώτη αυτή της ύδρευσης.

Παρά το γεγονός ότι φέτος το πρόβλημα της λειψυδρίας παίρνει πιο οξυμένες διαστάσεις, κυβέρνηση και κόμματα του κατεστημένου αδιαφορούν. Μόνο το ΚΚΕ, με συνεχείς και ουσιαστικές παρεμβάσεις, έχει καταδείξει τα πραγματικά αίτια του προβλήματος της λειψυδρίας και προτείνει την επεξεργασία μιας ολοκληρωμένης υδατικής πολιτικής, τη δημιουργία ενός νέου θεσμικού πλαισίου, το σχεδιασμό και την υλοποίηση των αναγκαίων εγγειοβελτιωτικών και άλλων έργων υποδομής.

Και έχει επισημάνει ότι αποτελέσματα μπορεί να φέρει μόνο ο ενωμένος αγώνας όλων των Θεσσαλών αγροτών, όλων των λαϊκών στρωμάτων της Θεσσαλίας, για την ανατροπή της πολιτικής που εφαρμόζεται και η οποία ευθύνεται και για τη λειψυδρία.