ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.--

«Η ειρήνη απαιτεί νέα και διαφορετική παλαιστινιακή ηγεσία που θα οδηγήσει τον παλαιστινιακό λαό στο κράτος του... Καλώ τους Παλαιστινίους να εκλέξουν νέα ηγεσία που δε θα είναι συμβιβασμένη με την τρομοκρατία... Η σημερινή παλαιστινιακή ηγεσία όχι μόνο δεν πατάσσει την τρομοκρατία αλλά και την ενθαρρύνει. Χρειάζονται πραγματικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες απαιτούν νέες πολιτικές και οικονομικές δομές βασισμένες στη δημοκρατία, στην ανοχή, στην ελευθερία, στην οικονομία της αγοράς και στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας... Εάν οι Παλαιστίνιοι υιοθετήσουν τη δημοκρατία, αντιμετωπίσουν τη διαφθορά και απορρίψουν την τρομοκρατία, μπορούν να στηρίζονται στην αμερικανική υποστήριξη για την ίδρυση ενός προσωρινού κράτους».

Αυτά, ανάμεσα σε πολλά άλλα, είπε ο Αμερικανός Πρόεδρος στο πολυαναμενόμενο «όραμά» του για τη Μέση Ανατολή προκαλώντας έντονες και ποικίλες αντιδράσεις ανά την υφήλιο, και κυρίως στον αραβικό κόσμο. Ο Τζορτζ Μπους, χωρίς να αναφέρει πουθενά το όνομα του Γιάσερ Αραφάτ, αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος του μηνύματός του στην ανάγκη περιθωριοποίησής του, ενώ ουσιαστικά δεν ασχολείται καθόλου με την προέλαση των ισραηλινών κατοχικών δυνάμεων στα αυτόνομα παλαιστινιακά εδάφη, με την ανακατοχή των εδαφών και με την πλήρη καταστροφή της παλαιστινιακής υποδομής που έχει προκαλέσει ο ισραηλινός στρατός.

Ο Τζορτζ Μπους υπογράμμισε ότι «σήμερα η παλαιστινιακή νομοθετική αρχή δεν έχει καμία εξουσία στα χέρια της» και ζήτησε διαχωρισμό των εξουσιών, εκλογές στα τέλη του χρόνου, μεταρρυθμίσεις στα Σώματα Ασφαλείας με εξωτερική παρέμβαση που θα είναι σε θέση να φυλάσσουν την «ασφάλεια του Ισραήλ». Ο Αμερικανός Πρόεδρος συνέδεσε τόσο την ίδρυση προσωρινού παλαιστινιακού κράτους όσο και την οποιαδήποτε παροχή βοήθειας προς τους Παλαιστινίους με την αλλαγή της ηγεσίας τους, και μάλιστα τους δελέασε μιλώντας για «αμέριστη υποστήριξη της Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΔΝΤ, της ΕΕ, της διεθνούς κοινότητας και φυσικά των ΗΠΑ με κάθε τρόπο».

Το «όραμα» Μπους, σύμφωνα με Αμερικανούς αξιωματούχους που τήρησαν την ανωνυμία τους, μπορεί να οδηγήσει σε «προσωρινό» παλαιστινιακό κράτος «ακόμη και μέσα σε 18 μήνες», εφόσον ικανοποιηθούν οι προϋποθέσεις που θέτει. Μετά από ένα τέτοιο βήμα, μέσα σε τρία χρόνια, το «όραμα» προβλέπει οριστική συμφωνία και τελικά σύνορα. Ο Πρόεδρος Μπους αναφέρθηκε ελάχιστα στο Ισραήλ, μιλώντας απλώς για την «ανάγκη στρατιωτικής αποχώρησής του από τα παλαιστινιακά εδάφη, εφόσον γίνουν βήματα προόδου», αναγνώρισε το δικαίωμα αυτοάμυνάς του και αρκέστηκε να το καλέσει να «συμβάλλει» στην επίτευξη «των μεταρρυθμίσεων στην Παλαιστινιακή Αρχή».

Κλείνοντας την ομιλία του, ο Τζορτζ Μπους αναφέρθηκε εν συντομία στην ανάγκη, στο τέλος της διαδικασίας, να εφαρμοστούν οι αποφάσεις του ΟΗΕ, να υιοθετηθεί η πρόταση Μίτσελ, που μιλά για πάγωμα της εποικιστικής δραστηριότητας, για οριστική ισραηλινή υποχώρηση στα όρια του 1967. Ισως, το σημείο της ομιλίας Μπους που, αν και αρχικώς πέρασε σχετικά απαρατήρητο, προκάλεσε έντονες ανησυχίες στον αραβικό κόσμο και τις αντιδράσεις πολλών αναλυτών, ήταν η φράση του ότι «όπως έχω πει και παλαιότερα, όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας. Περιμένω από όλους να προσπαθήσουν για την ειρήνη στην περιοχή, από όλες τις αραβικές ηγεσίες να καταδικάσουν την τρομοκρατία, να σταματούν τα ιρανικά φορτία όπλων προς τις τρομοκρατικές παλαιστινιακές οργανώσεις και από τη Συρία να διακόψει κάθε δεσμό με αυτές τις οργανώσεις και τις δραστηριότητές τους».