Πριν ακόμα εκδοθεί το επίσημο πόρισμα για την πτώση του ελικοπτέρου του ΕΚΑΒ (14.1.2001) στο Σούνιο, τα χαράματα της περασμένης Δευτέρας έγινε ένα άλλο δυστύχημα στην Ανάφη, όπου έπεσε ένα ακόμα ελικόπτερο του ΕΚΑΒ. Συνολικά δέκα άνθρωποι - ασθενείς, γιατροί νοσηλευτές και πιλότοι - έχασαν τη ζωή τους.

Τα ερωτήματα είναι πια αμείλικτα: Γιατί έπεσαν δύο -από τα πέντε- ελικόπτερα του ΕΚΑΒ σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; Είναι στατιστικά αναμενόμενη όπως διατυπώθηκε από ορισμένες πλευρές μια τέτοια συχνότητα των δυστυχημάτων;

Αν και διαφορετικές περιπτώσεις τα δυο δυστυχήματα συνέβησαν την περίοδο που η διαχείριση των πτήσεων παραχωρήθηκε στην ιταλική εταιρία HELITALIA. Και σύμφωνα με ένα αρχικό πόρισμα της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) για το πρώτο δυστύχημα - που είδε το φως της δημοσιότητας ανήμερα του δεύτερου δυστυχήματος - υπήρξαν τουλάχιστον 30 υποδείξεις προς τη διαχειρίστρια εταιρία (και δευτερευόντως προς το ίδιο το ΕΚΑΒ) για σοβαρές παραλείψεις στην ασφάλεια των πτήσεων.

Η σύμβαση για την προμήθεια των ελικοπτέρων -και δυο αεροπλάνων- υπογράφτηκε το Μάη του 1999. Δώδεκα μήνες μετά άρχισε η πτήση δύο ελικοπτέρων. Η παραλαβή των αεροπλάνων ακυρώθηκε γιατί δεν είχαν την κατάλληλη επισκευή. Ετσι το ΕΚΑΒ αναγκάζεται να χρησιμοποιεί -όπως και παλιότερα- ένα στρατιωτικό αεροπλάνο, ενώ χρησιμοποιεί επίσης και ένα μισθωμένο αεροπλάνο.

Η εκχώρηση της πτήσης των ελικοπτέρων στην ξένη εταιρία επιβλήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ η κυβέρνηση πειθάρχησε στις αξιώσεις της. Μετά την παραγγελία εξετάστηκαν τρεις εναλλακτικές λύσεις: 'Η να δημιουργηθεί μια μικρή αεροπορική εταιρία μέσα στο ΕΚΑΒ, που θ' αναλάμβανε τις πτήσεις, ή να αναλάβει τις πτήσεις ο Στρατός ή να γίνει διεθνής διαγωνισμός.

Τελικά έγινε ο διεθνής διαγωνισμός -που ήταν και κόντρα στην αρχική σύμβαση- και εξοστρακίστηκε η «Ολυμπιακή Αεροπλοΐα». Με Επίκαιρη Ερώτησή της στη Βουλή - συζητήθηκε στις 12.5.2000- η βουλευτής του ΚΚΕ Λ. Κανέλλη κατήγγειλε για φαρσοκωμωδία τους δυο διαγωνισμούς που έγιναν και οδήγησαν στην εκχώρηση των πτήσεων. Πέντε μήνες αργότερα (30.10.2000) απασχόλησε και πάλι τη Βουλή η ασφάλεια των πτήσεων με τα ελικόπτερα του ΕΚΑΒ, όταν κατά τη διάρκεια συζήτησης Επερώτησης της ΝΔ ο Ν. Κακλαμάνης ανέφερε την πληροφορία ότι μερικά από τα ελικόπτερα, λόγω υπερχρήσης το καλοκαίρι, είχαν συμπληρώσει τον προβλεπόμενο χρόνο πτήσεως και ετίθετο θέμα ασφάλειας.

Η κυβέρνηση όχι μόνο αδιαφόρησε αλλά περιορίστηκε σε ορισμένες προειδοποιήσεις για την αποφυγή των ατυχημάτων το καλοκαίρι της επιτροπής παρακολούθησης της σύμβασης με την ξένη εταιρία. Πρόκειται για την ίδια κυβερνητική πρακτική που καταδίκασε την επαρχία στην υγειονομική γύμνια με αποτέλεσμα να γίνονται περισσότερες από 2.500 αεροδιακομιδές κάθε χρόνο και σε ποσοστό 98% από τα νησιά.

Οι αεροδιακομιδές είναι ένα «φιλέτο» που ορέγονται οι μεγαλόσχημοι της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, γεγονός που εκφράστηκε με τους διαγκωνισμούς των εταιριών, περί καταλληλότητας και άλλων πλευρών των πτήσεων, πάνω από τα συντρίμμια των ελικοπτέρων.

Την απάντηση έδωσαν οι εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ με την αγωνιστική απότιση φόρου τιμής την περασμένη Τετάρτη όπου έστειλαν το μήνυμα προς την κυβέρνηση και τη διοίκηση του ΕΚΑΒ για την πλήρη ανάπτυξη της προνοσοκομειακής φροντίδας σε όλη την Ελλάδα με πλήρη και αποκλειστική ευθύνη του κράτους.