Δε χρειάστηκε καν να περάσουν οι 8 μήνες της πιλοτικής εφαρμογής του ψευδεπίγραφου «35ωρου» στις τράπεζες για να αποδειχτεί ότι τους μόνους που εξυπηρέτησε ήταν τους τραπεζίτες, ώστε να προωθήσουν την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στον κλάδο. Αυτό δε θα μπορούσε να γίνει χωρίς την ένθερμη βοήθεια της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΟΤΟΕ και της κυβέρνησης. Η ΟΤΟΕ θεώρησε μεγάλη επιτυχία το «35ωρο» που προώθησε, αποδεχόμενη και την κατά δυο ώρες παράταση του ωραρίου λειτουργίας των τραπεζών και αντιμετώπισε με οξύτητα τις αντίθετες απόψεις.

Πριν ξεκινήσει η «πιλοτική» εφαρμογή του « 35ωρου», η ΕΣΑΚ Τραπεζών είχε καταγγείλει την προσπάθεια καταστρατήγησης των εργασιακών σχέσεων μέσω αυτού αιτήματος για 35ωρο και είχε καταψηφίσει τη σύμβαση. Η ΕΣΑΚ το είχε καταγγείλει ως 35ωρο - «μαϊμού», που μοναδικό στόχο έχει την ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας. Μάλιστα, μέλη και στελέχη της παράταξης μάζεψαν πάνω από 1.500 υπογραφές που κατήγγειλαν τη σύμβαση χαρακτηρίζοντάς την ντροπή. Παράλληλα, έκανε δεκάδες περιοδείες σε τράπεζες μετά την εφαρμογή του νέου ωραρίου και έγιναν αποδέκτες πολλών καταγγελιών των τραπεζοϋπαλλήλων για καταστρατήγηση του ωραρίου. Η ΕΣΑΚ έχει ζητήσει 35ωρο - 5ήμερο - 7ωρο με αύξηση των αποδοχών, με ωράριο 8 π.μ. - 3 μ.μ.

Τώρα, κυβέρνηση και ΟΤΟΕ, προσπαθώντας να αποφύγουν την κατακραυγή των εργαζόμενων που βρέθηκαν να δουλεύουν 45 ώρες την εβδομάδα, παραδέχτηκαν την αποτυχία του 35ωρου. Ωστόσο, οι «κραυγές διαμαρτυρίας» τους μόνο στην ανατροπή αυτής της συμφωνίας δε στοχεύουν.

Η ΟΤΟΕ περιορίστηκε το προηγούμενο διάστημα σε συναντήσεις με το υπουργείο Εργασίας, για να γίνουν έλεγχοι από τις αρμόδιες υπηρεσίες, εκεί που η συμφωνία καταστρατηγήθηκε. Σε καμία περίπτωση δεν προχώρησε στην οργάνωση του αγώνα των τραπεζοϋπαλλήλων ενάντια στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες, που αφορούσαν συνολικά το χρόνο εργασίας και στα καταστήματα των τραπεζών που δεν εφαρμόστηκε το νέο ωράριο. Η κυβέρνηση, μέσω του υφυπουργού Εργασίας Χρ. Πρωτόπαππα - πρώην συνδικαλιστή της ΠΑΣΚΕ στις τράπεζες - περιορίστηκε και αυτή σε ανέξοδες «κορόνες» για το τι θα πάθουν οι ...εργοδότες, αν συνεχίζουν την τακτική τους, αλλά επί της ουσίας οι έλεγχοι που έγιναν, στο βαθμό που έγιναν, είχαν πενιχρά αποτελέσματα, πλην της σύλληψης ενός διευθυντή τραπεζικού καταστήματος στην επαρχία.

Το «35ωρο», όμως, φαίνεται να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα τώρα. Στην τελευταία συνάντηση ΟΤΟΕ - Χ. Πρωτόπαππα συμφωνήθηκε να γίνει η συζήτηση για τα αποτελέσματα της πιλοτικής εφαρμογής του στο τέλος του Μάρτη, λίγο πριν τις εκλογές δηλαδή, όπως εξάλλου είχε από την αρχή συμφωνηθεί με τους εργοδότες. Ταυτόχρονα, όμως, ΟΤΟΕ και κυβέρνηση έθεσαν ένα νέο ζήτημα προς «συζήτηση», προλαβαίνοντας τους εργοδότες για μια ακόμη φορά: Αυτό της ρύθμισης του ωραρίου για ειδικές κατηγορίες εργαζομένων που απασχολούνται στα συστήματα πληρωμών ΕΡΜΗΣ, TARGET, στα Dealing Rooms και αλλού. Η ευρωπαϊκή εμπειρία για το χρόνο απασχόλησης σε αυτές τις εργασίες παραπέμπει σε ...12ωρο, καθώς τα συστήματα αυτά λειτουργούν από τις 7 π.μ. έως τις 7 μ.μ., όλες τις ημέρες του χρόνου εκτός από την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Η ΟΤΟΕ είναι πρόθυμη να δεχτεί ανταλλάγματα για την αποδοχή αυτών των ωραρίων και να «ξεχάσει» την εργοδοτική τακτική που οδήγησε σε αποτυχία το «35ωρο».

Η συνέχεια δεν είναι δύσκολο να προβλεφτεί: Κάθε φορά που η ΟΤΟΕ κάνει «διάλογο» για το ωράριο, οι εργοδότες πετυχαίνουν μια ακόμη νίκη.

Περίπου έξι μήνες πέρασαν από τη 1 Αυγούστου 1999, όταν η ΟΤΟΕ και η Ενωση Ελληνικών Τραπεζών συμφώνησαν στο πλαίσιο της διετούς κλαδικής σύμβασης εργασίας να εφαρμόσουν πιλοτικά ένα δήθεν 35ωρο. Η συμφωνία μίλαγε για εφαρμογή του 35ωρου σε τρία καταστήματα κάθε τράπεζας που διαθέτει τουλάχιστον 10 καταστήματα και σε δύο σ' αυτές με 4 έως 9 καταστήματα. Το νέο ωράριο λειτουργίας και εργασίας συμφωνήθηκε να είναι μεταξύ 7.45 π.μ. με 5 μ.μ. Το ωράριο συναλλαγών παρατάθηκε κατά δύο ώρες και από 8 π.μ. - 2 μ.μ. και 8 π.μ. - 1.30 μ.μ. την Παρασκευή, έγινε 8 π.μ. - 4 μ.μ. Οι τρεις βάρδιες που δημιουργήθηκαν 8.00-15.00, 9.00-16.00 και 10.00-17.00 για τους τραπεζοϋπαλλήλους όμως έμειναν μόνο στα χαρτιά.

Οι αρνητικές συνέπειες για τους εργαζόμενους φάνηκαν από την πρώτη βδομάδα εφαρμογής του νέου ωραρίου. Οι καταγγελίες των τραπεζοϋπαλλήλων ήταν καθημερινές, αφού το 35ωρο, που τους διαφήμισαν, στην πράξη ήταν 45ωρο και βρέθηκαν να εργάζονται από τις 8 π.μ. μέχρι τις 5 μ.μ. Στις περισσότερες τράπεζες η τρομοκρατία και οι απειλές, ειδικά στους νέους εργαζόμενους, για να δεχτούν τη βάρδια 10.00-17.00 ήταν καθημερινές, άσχετα αν η επιλογή της βάρδιας έπρεπε να γίνει από τον ίδιο τον εργαζόμενο. Στη συνέχεια εγκαταλείφθηκαν και αυτά τα προσχήματα, για κάποια υποτυπώδη έστω εφαρμογή του νέου ωραρίου. Οσοι εργαζόμενοι αρνούνταν τα 9ωρα και 10ωρα του 35ωρου τούς επανέφερναν τυπικά στο προηγούμενο ωράριο, το οποίο έτσι κι αλλιώς καταστρατηγούνταν, χωρίς να πληρώνονται υπερωρίες! Πρωταγωνιστικό ρόλο στην καταστρατήγηση του ωραρίου έχει ειδικά η EUROBANK, πριν ακόμη τη νέα συμφωνία και συνεχίζει να... πρωτοπορεί, εφαρμόζοντας το πιλοτικό 35ωρο σε... όλα τα καταστήματά της, ανακοινώνοντάς το μάλιστα στους πελάτες της!

Η κυβερνητική πλειοψηφία της ΟΤΟΕ με την παράταξη του Α. Πουλαρίκα (πρόσφατα συνταξιοδοτήθηκε) όχι απλά ψήφισαν την εφαρμογή αυτού του 35ωρου, αλλά το χαρακτήρισαν και «μοντέλο» γενικότερης εφαρμογής του, για την αύξηση της... απασχόλησης! Ο υπουργός Εργασίας Μ. Παπαϊωάνου δήλωνε ότι «το 35ωρο γίνεται πραγματικότητα στη χώρα μας χωρίς να τίθεται σε αμφισβήτηση η ανταγωνιστικότητα».